หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 176

เซี่ยเชียนฮวันเกร็งร่าง แล้วหันไปทางหินจำลองอย่างช้าช้า

น่าเสียดายที่นางเห็นร่างที่ซ่อนอยู่หลังหินจำลองไม่ชัด!

“เป็นท่าน”

นางกล่าวอย่างเย็นชา

ชายที่ยืนอยู่หลังหินจำลองหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ข้าก็ไม่กล้าทำอะไรเจ้าในวังหลวงแห่งนี้หรอก”

“วันนี้มีเพียงไม่กี่คนที่มาเยี่ยมฮองเฮา ท่านไม่กลัวว่าข้าจะเดาออกหรือว่าท่านเป็นใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันนึกถึงคนที่เพิ่งพบในวังเฟิงหลิงอย่างรวดเร็ว

นอกจากองค์ชายแล้ว ก็ยังมีชินอ๋องสองสามคน

อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น?

ชายสวมหน้ากากไม่สนใจ เขาหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “การที่ข้ากล้าปรากฏตัว นั่นก็หมายความว่าข้ามั่นใจพอสมควร ว่าเจ้าเดาตัวตนของข้ามิออก”

นั่นเป็นความจริง

เซี่ยเชียนฮวันได้แต่ถอนหายใจ “ท่านต้องการอะไร?”

ทันทีที่ถาม นางก็เพิ่งสังเกตว่า

ด้านข้างหินจำลองนั้นมีสระน้ำขนาดเล็กอยู่

ถ้าหากเดินไปตรงขอบสระ บางทีนางอาจจะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของชายสวมหน้ากากผ่านเงาสะท้อนบนน้ำก็ได้

“เวลานี้ฮองเฮาทรงประชวรหนัก ข้าไม่มีเวลามาคุยเล่นกับท่านหรอก”

เซี่ยเชียนฮวันพูดเบี่ยงเบนความสนใจของชายสวมหน้ากาก ขณะเดินไปทางสระน้ำอย่างช้าๆ

ชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่หลังหินจำลองกล่าวเสียงเย้ยว่า “ฮองเฮาประชวรหนักจริงหรือ?”

“ท่านหมายความว่าอย่างไร”

“เจ้าน่าจะรู้ ว่าข้าหมายถึงอะไร”

เมื่อได้ยินคําพูดของชายสวมหน้ากาก ฝีเท้าของเซี่ยเชียนฮวันก็พลันหยุด

หรือเขาค้นพบแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันชะงัก ฝีเท้าก็พลันหยุดลง

ทันใดนั้น สายลมก็พัดมาทางด้านหลังนาง เพียงชั่วดีดนิ้ว นางก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของชายผู้นั้น

“ท่านทำอะไรนะ?!”

เซี่ยเชียนฮวันมีปฏิกิริยาตอบสนอง นางพยายามผลักเขาออก

ชายสวมหน้ากากกดหัวน้อยๆ ของนาง เขาจับนางอย่างง่ายดายเหมือนจับลูกแมวลูกกระต่าย เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าส่งเสียงดัง ที่นี่คืออุทยานอวี้ฮัว”

“เจ้ารู้ตัวด้วยหรือ ว่าที่นี่คืออุทยานอวี้ฮัว!”

“แน่นอน หากมีคนเห็นพวกเราในตอนนี้ คงกล่าวได้ว่าโชคร้าย แต่คนที่โชคร้ายที่สุดในเรื่องนี้ก็คือเจ้า”

“......”

เซี่ยเชียนฮวันเข้าใจความหมายของคำพูดเขา

เขาเป็นคนสกุลเซียว ต่อให้ทำผิดร้ายแรงเพียงใดก็โทษไม่ถึงตาย แต่นางในฐานะสะใภ้ของราชวงศ์ไม่แน่ว่าจะเป็นเช่นนั้น