หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 231

“พระชายา สิ่งที่ท่านเขียนไม่ใช่ยา นี่...นี่เป็น...”

“ใช่ ข้าต้องการใช้พิษสู้พิษ!”

เซี่ยเชียนฮวันพิงวงกบประตูอย่างอ่อนแรง ราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงสดใส และเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น

เมื่อเห็นแววตาของนาง เสี่ยวตงที่ยังนึกสงสัยในตอนแรกจึงพยักหน้า เลือกเชื่อนางอีกครั้ง

“ตกลง บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

เสี่ยวตงไม่กล้าชักช้า นางรีบจากไปในทันที

บ่าย

ซูอวี้เออร์ที่นั่งจิบชาอยู่ในเรือนจิ่นซิ่วก็ทราบข่าวแล้วเช่นกัน

“อะไรนะ เซี่ยเชียนฮวันคิดใบสั่งยาขึ้นมาจริงๆ หรือ?” นางตกใจมาก

เสียเงินจำนวนมากเพื่อเฟ้นหากลุ่มมือสังหาร

แต่ไม่คาดว่า ก็ไม่อาจขัดขวางเซี่ยเชียนฮวันได้

เสียเงินไม่เท่าไหร่ แต่ดันทำให้เซียวเย่หลันเพิ่มแนวป้องกันของทหารรอบหอหลันเซียง

ช่างได้ไม่คุ้มเสีย!

อวิ๋นซีพยักหน้า และอดกล่าวอย่างปลงๆ มิได้ว่า “ทักษะทางแพทย์ของพระชายาร้ายกาจมาก เมื่อจับหนูพิษตัวนั้นได้ นางก็ใช้เวลาวิเคราะห์ข้ามคืนจึงระบุได้ว่ามันเป็นพิษชนิดใด เมื่อครู่เสี่ยวตงเพิ่งจะนำกล่องสมุนไพรกลับมาให้นางปรุงยา ได้ยินมาว่าตอนนี้แม้แต่หนูพิษก็หายขาด และกลายเป็นหนูธรรมดา”

เพี๊ยะ!

ซูอวี้เออร์พลันบันดาลโทสะ เหวี่ยงฝ่ามือตบอวิ๋นซีไปฉาดหนึ่ง

“เจ้าชื่นชมนางทำไม? หรือเจ้าอยากจะพูดว่า เป็นเพราะข้าส่งหนูพิษตัวนั้นให้นาง นางจึงสามารถคิดสูตรยาออก?”

“บ่าวมิกล้า”

อวิ๋นซีคุกเข่าด้วยความตกใจ

ซูอวี้เออร์จับเก้าอี้แน่น พลางกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ไม่ว่าต้องใช้วิธีใดก็ตาม นางต้องไม่ได้รับอนุญาตให้ทำยาแก้พิษ!”

แม้การซื้อมือสังหารจะไม่ได้ผล แต่นางก็ยังมีหนทางอื่น...

“เร็วเข้า ข้าต้องไปหาท่านหญิงหยวนหลี่”

ซูอวี้เออร์ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกหงุดหงิด โกรธจัดจนเจ็บหน้าอกขึ้นมา ถ้าหากหยวนหลี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ต้องเป็นเซี่ยเชียนฮวันที่ยื่นเท้าเข้ามายุ่ง!

ในขณะเดียวกัน

เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งทานยาได้ไม่นาน อาการเลือดออกทางผิวหนังก็หยุดลงแล้ว แต่จุดเลือดทั่วร่างยังมิได้ลดลงอย่างสมบูรณ์

แต่ไม่มีเวลามาพักผ่อน นางเร่งรุดไปยังฮัวเยว่ถัง

ประชาชนเห็นว่าแม้นางจะมีอาการ แต่ก็สามารถพูดและเดินได้เหมือนคนปกติ จึงคิดว่ามันจะหายดีในไม่ช้า บวกกับยาของฮัวเยว่ถังก็แจกฟรี ทุกคนจึงแย่งกันไปรับยา

เวลานี้ ลมน้ำหมุนเวียนสับเปลี่ยน

ฮัวเยว่ถังครึกครื้น แต่ถงซ่านถังที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามกลับถูกทิ้งร้างว่างเปล่า

“ขอบคุณพระชายาหมอเทวดาที่ช่วยชีวิตบิดาข้า!”

“ก่อนหน้านี้บุตรชายของข้าน้อยมิรู้ความ จึงทำให้ท่านขุ่นเคือง ขอบคุณท่านมากที่เต็มใจจะช่วยข้าน้อยโดยไม่สนเรื่องราวในอดีต ครอบครัวข้าน้อยมิมีสิ่งใดจะตอบแทน...”

เด็กหนุ่มและบิดาของเขาได้ฟื้นสติขึ้นมาแล้ว ทั้งสองคุกเข่าตรงหน้าเซี่ยเชียนฮวัน แล้วโขกศีรษะขอบคุณ