หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 26

"พระชายา ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน เกรงว่าจะไม่ค่อยเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ"

เย่ซิ่นยังคงลังเล

ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาบาดเจ็บหนักจึงได้แต่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ถึงจะถูกมองก็ไม่อาจทำอะไรได้

ตอนนี้จะให้เขาถอดด้วยตัวเอง มัน...

เซี่ยเชียนฮวันรับไม่ได้ที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งกลับมาบ่นพึมพำเช่นนี้ นางโบกมือก่อนพูดว่า "เจ้าคิดว่าข้าชอบดูนักหรือไง เป็นเพราะแม่กับน้องเจ้าเป็นห่วง ไม่อยากให้เจ้ามีอาการป่วยหลงเหลืออยู่ มาขอร้องข้าหลายครั้งแล้ว ให้ข้าช่วยมาตรวจเจ้าอีกทีเป็นครั้งสุดท้าย"

คนโบราณก็งี้ชอบเล่นตัว

คิดถึงการตรวจร่างกายในสมัยนี้สิ พวกเด็กหนุ่มพวกนั้นเข้ามาก็รีบโยนชุดออกเลย แถมยังแข่งกันดูด้วยว่ากล้ามของใครแน่นกว่ากัน

อีกอย่าง ในสายตาของหมอ กล้ามเนื้อของคนไข้ก็เป็นเพียงกลุ่มก้อนโปรตีนที่มารวมกันอยู่ก็เท่านั้น ตอนทำงานไม่มีใครมาคิดเรื่องความเหมาะสมในการใกล้ชิดระหว่างชายหญิงหรอก

"หากว่าเจ้าไม่อยากถอดจริงๆ เช่นนั้นข้าไปล่ะ" เซี่ยเชียนฮวันกล่าว

ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาเร่งรีบในการรักษาชีวิตคน นางจะยึดเอาตามความยินยอมของคนไข้

เมื่อเย่ซิ่นคิดไปถึงสายตาที่เป็นห่วงของคนในครอบครัว ก็ได้แต่กัดฟัน "เช่นนั้นขอพระชายาโปรดอภัยด้วยข้าน้อยล่วงเกินแล้ว!"

พูดจบ เขาก็ปลดสายคาดเอวออก จากนั้นก็ไปนอนคว่ำลงบนเตียงตามคำแนะนำของเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันกดมือลงบนหลังของเขา

นางเงยหน้าขึ้นมอง

ก็เห็นว่า หนุ่มน้อยองค์รักษ์ได้เอาหน้าซุกเข้าไปกับแขน และหูแดงเถือกไปหมดแล้ว

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันตรวจเสร็จก็หัวเราะออกมา "เอาล่ะ อย่าทำเหมือนว่าข้าทำเรื่องไม่ดีสิ ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเถอะ"

เย่ซิ่นลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าที่ยังแดงก่ำ เพิ่งจะเอามือวางบนเสื้อผ้า จู่ๆ ก็แสดงสีหน้าลังเลอีกครั้ง พูดว่า "ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งไม่รู้ว่าควรถามดีหรือไม่"

"มีอะไรก็พูดมา" เซี่ยเชียนฮวันพูด

"ก่อนหน้านี้ที่ท่านรักษาบาดแผลให้ข้าน้อย ข้าน้อยได้ยินที่ท่านพูด" เย่ซิ่นพยายามคิดหาคำ "ท่านบอกว่าอยากออกไปจากท่านอ๋อง หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง..."

"โครม!"

"ไม่ พระชายาใจดี มาเพื่อรักษาบาดแผลให้ข้าน้อยโดยเฉพาะ เราสองคนไม่มีอะไรเลยพ่ะย่ะค่ะ!"

เย่ซิ่นสีหน้าเป็นกังวล

กลัวว่าตัวเองจะทำให้เซี่ยเชียนฮวันต้องเดือดร้อน

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะออกมาอย่างจนใจ "ข้าเหรอใจดี เจ้าพูดเช่นนี้ออกมา เกรงว่าใต้ตายเขาก็ไม่เชื่อหรอก"

ในสายตาของเซียวเย่หลัน มีเพียงซูอวี้เออร์เท่านั้นที่เป็นผู้หญิงอ่อนโยนจิตใจดี

ส่วนนาง

ก็เป็นเพียงคนโง่บ้าผู้ชายที่จิตใจเลวร้ายเท่านั้น

เซียวเย่หลันนัยน์ตาแดงก่ำ มองที่เซี่ยเชียนฮวันอย่างโมโห พูดเสียงต่ำ "เจ้าไม่คิดจะอธิบายสักประโยคเลยเหรอ!"

"ถ้าข้าอธิบาย ท่านอ๋องจะเชื่อหรือไม่ล่ะ"

เซี่ยเชียนฮวันถามกลับ