"ดี ดีมาก!"
เซียวเย่หลันโมโหจนยิ้มออกมา
เขาพลิกผ่ามือชักเอาดาบที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา วางไปบนลำคอของเซี่ยเชียนฮวัน แสงจากใบดาบที่เย็นเยียบสะท้อนเข้าที่นัยน์ตาของนาง
"เจ้าไม่กลัวตายเลยหรือไง" เซียวเย่หลันจ้องนางอย่างดุร้าย
"ข้าย่อมกลัวอยู่แล้ว" เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วขมวดน้อยๆ น้ำเสียงใสเย็นราวกับน้ำค้าง "แต่ว่าถ้าต้องตายด้วยน้ำมือของผู้ชายที่ไม่แยกแยะถูกผิดอย่างเจ้า ถ้าเทียบกับความกลัวแล้ว ข้ากลับรู้สึกขยะแขยงมากกว่า"
"หึ เจ้ากระทำผิดเองแท้ๆ แต่กลับยังมีหน้ามาว่าข้าอีก!"
เซียวเย่หลันไม่รู้จริงๆ ว่านางไปเอาความกล้านี้มาจากไหน!
ตอนนี้คิดดูแล้ว การที่ช่วงนี้นางแว๊บก็เข้ามาทำให้จิตใจของเขาว่าวุ่น ช่างเป็นเรื่องที่ช่างโง่งมเสียจริง
ขนาดเรื่องนอกใจนางยังกล้าทำเลย
แล้วเขายังจะคิดถึงนางอีกทำไม
ผู้หญิงแบบนี้ น่าจะฆ่าให้ตายไปเลยจะดีกว่า!
ความโกรธของเซียวเย่หลันรุนแรง คมดาบกดลึกลงไปอีกหลายส่วน บาดผิวของเซี่ยเชียนฮวัน เลือดสีแดงค่อยๆ ไหลรินลงมา
"ข้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดีอะไร" เซี่ยเชียนฮวันจ้องเขากลับนิ่งๆ ดวงตาที่ใสสะอาดของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ "แม้ว่าเจ้าจะฆ่าข้าในวันนี้ วันหน้าเจ้าก็จะอยู่ไม่เป็นสุข เพราะว่าเจ้าบิดเบือนความจริง และได้สังหารผู้บริสุทธิ์ให้ตายไปอย่างอยุตธรรมด้วยมือของเจ้าเอง สวรรค์จะไม่ยกโทษให้เจ้า"
คำพูดของนาง ทำให้เซียวเย่หลันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
เมื่อสบกับดวงตาใสบริสุทธิ์ของนาง ในใจของเขาก็สั่นคลอน คนที่ทำเรื่องไม่ดี จะมีสายตามั่นคงเปิดเผยเช่นนี้ได้จริงเหรอ
เวลานี้เอง นางเว่ยก็รีบวิ่งเข้ามา คุกเข่าขอร้องต่อเซียวเย่หลันพร้อมกันกับเสี่ยวตง
เซี่ยเชียนฮวันถึงกับปากกระตุก
ท่านอ๋องคนนี้ ไม่เพียงแต่หลงตัวเองแต่จินตนาการยังล้ำเลิศมากอีกด้วย
เพราะว่าจีบเขาไม่ติด เลยไปอ่อยคนอื่นด้วยความโกรธงั้นเหรอ เขาก็คิดออกมาได้
"ขอร้องล่ะ ต่อให้เป็นอย่างที่เจ้าว่ามา ข้าก็ควรหาผู้ชายที่ร่างกายสมบูรณ์กว่านี้หน่อยไหม เอาคนป่วยมาจะปรนเปรอให้สมปรารถนาในด้านไหน" เซี่ยเชียนฮวันกดลำคอที่กำลังเลือดไหลของตัวเอง พลางถามออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
"หุบปาก" มือขวาของเซียวเย่หลันกำฝักดาบไว้แน่น จนหลังมือเผยให้เห็นถึงเส้นเอ็นที่ปูดโปน "ที่ข้าไม่สังหารเจ้าในตอนนี้ก็เพราะไม่อยากให้มือของตัวเองต้องสกปรก"
"ทหาร!"
ทหารองค์รักษ์กลุ่มหนึ่งเข้ามาตามเสียงเรียก
เซียวเย่หลันมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันอย่างเย็นชา "พระชายาประพฤติตัวไม่เหมาะสม ลากนางออกไป โบยห้าสิบไม้!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...