หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 299

“พี่ชาย พวกเราแก้มัดกุ้ยเฟยกันเถอะ”

เซี่ยเชียนฮวันหยิบเสื้อผ้าของเฉิงกุ้ยเฟยไปวางอีกด้านหนึ่ง จากนั้นก็สั่งให้เซี่ยเหยียนแก้มัดให้เฉิงกุ้ยเฟย

ขั้นตอนสุดท้าย นอกจากนี้ยังเป็นขั้นตอนที่สําคัญที่สุด นั่นก็คือนำถุงเท้าเหม็นๆ ที่ยัดใส่ปากของเฉิงกุ้ยเฟยออก

“ฮวันฮวัน เจ้าไม่คิดว่านางจะเรียกคนมาหรือ?”

เซี่ยเหยียนรู้สึกไม่แน่ใจ

ตอนนี้เฉิงกุ้ยเฟยกำลังโมโหสุดขีด ถ้าหากนางถูกโทสะครอบงำ และอยากตายไปพร้อมพวกเขาจริงๆ ล่ะ

เซี่ยเชียนฮวันแสยะยิ้ม “นางไม่ทำหรอก”

“เจ้าแน่ใจได้อย่างไร?”

“ด้วยความอัปยศที่เราทำกับนางในวันนี้ บางทีนางอาจจะอยากตายไปพร้อมกับพวกเราก็ได้ แต่ถ้าทำเช่นนั้น ชั่วชีวิตนี้ลูกชายของนางก็ไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้”

ตอนนี้ที่องค์ชายรองสามารถฟื้นความโปรดปรานขึ้นมาได้ นอกจากความสามารถของตัวเองและการสนับสนุนของตระกูลหลี่แล้ว ก็ยังมีสาเหตุจากความโปรดปรานที่ฮ่องเต้มีต่อเฉิงกุ้ยเฟย

ว่ากันว่ามารดาพึ่งพาลูกชาย แต่สำหรับราชวงศ์แล้ว เป็นลูกชายที่พึ่งพามารดา

ชายผู้สูงศักดิ์ที่สุดในใต้หล้าเช่นฮ่องเต้ วังหลังมีสนมนับพัน ย่อมไม่ขาดแคลนโอรสที่ยอดเยี่ยม แต่สตรีที่สามารถได้รับความโปรดปรานจากเขามาหลายสิบปีกลับมีน้อยมาก

ถ้าหากเฉิงกุ้ยเฟยล้มลง ตำแหน่งขององค์ชายรองในสายตาของฮ่องเต้ ก็จะลดลงไปด้วย

เฉิงกุ้ยเฟยทำงานหนักในวังมาหลายปี มีหรือจะไม่เข้าใจเหตุผล

เพื่อบุตรชายของนาง

นางไม่อาจปล่อยให้ฮ่องเต้สงสัยในความบริสุทธิ์ของนางได้

“ตกลง งั้นข้าจะดึงถุงเท้าออกแล้วนะ”

谢炎大大咧咧，把袜子从程贵妃口中拽了回来，先坐在椅子上穿好鞋，方便待会儿跑路。

เซี่ยเหยียนยิ้ม ก่อนจะดึงถุงเท้าออกมาจากปากของเฉิงกุ้ยเฟย จากนั้นก็นั่งลงบนเก้าและสวมรองเท้า เพื่อเตรียมวิ่งหนีทีหลัง

ในที่สุดเฉิงกุ้ยเฟยก็สามารถพูดได้

นางยกสองมือขึ้นปิดร่าง และจ้องสองพี่น้องเซี่ยเชียนฮวันกับเซี่ยเหยียนอย่างโกรธแค้น ก่อนจะกัดฟันพูดว่า “หนี้แค้นในวันนี้...ข้าจะจำไว้”

คืนนี้อุบายที่วางใส่เซี่ยเหยียนล้มเหลว แต่ทว่าก็ยังมีครั้งต่อไป

ที่สำคัญที่สุดคือ การตอบโต้ของเซี่ยเชียนฮวันได้สร้างความอัปยศให้กับนาง มันทำให้นางรู้สึกโมโหอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ปีที่นางคลอดลูก นางคลอดโอรสมังกรช้ากว่าเซ่อเฟยแค่ครึ่งชั่วยาม แต่ถึงกระนั้นก็ทำให้เซ่อเฟยได้กลายเป็นฮองเฮามาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นนางโกรธมาก แต่ไม่ได้รู้สึกอับอายเหมือนตอนนี้

เฉิงกุ้ยเฟยไม่พูดอะไรสักคํา ได้แต่นั่งอยู่ในเต็นท์ตามลำพังเป็นเวลานาน

จนกระทั่งม่านได้ยกขึ้น

“เสด็จแม่?”

หลี่จิ้งหย่าเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ

นางรออยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา แต่ไม่เห็นเฉิงกุ้ยเฟยตะโกนเรียกสักที จึงรู้สึกกังวลขึ้นมา เลยเข้ามาดูว่าแผนการสำเร็จหรือไม่

เมื่อเห็นท่าทางตะลึงงันของเฉิงกุ้ยเฟย หลี่จิ้งหย่าก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

“เสด็จแม่ เกิดอะไรขึ้นกับท่าน....”