หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 331

ทุกคนได้แต่ตกตะลึง แม้แต่องค์รัชทายาทเองก็ทำตัวไม่ถูก

สายตาของเซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองไปยังใบหน้าของพวกเขาแต่ละคน แล้วชี้นิ้วไปที่โลงศพ “ข้าไม่สนใจว่าคนที่นอนอยู่ในโลงนี้จะเป็นใคร เพียงแค่ไม่อาจยืนยันได้ว่าเป็นเซียวเย่หลัน ข้าจะไม่มีวันยอมรับแน่นอน”

“พวกเจ้าจะนั่งร่ำไห้อยู่ที่นี่หรือรอฝังเขาลงดินก็ตามแต่พวกเจ้า ทว่าข้าจะใช้วิธีของตนเองในการตามเขากลับมาให้ได้”

กล่าวจบ นางก็หันหลังจากไป!

องค์รัชทายาทวิ่งตามไปอยู่หลายก้าว “น้องสะใภ้...”

“อย่าได้ไปสนใจนางเลย” องค์ชายรองเข้าไปห้ามองค์รัชทายาทไว้ “นางไม่ฟังคำของเจ้าหรอก”

“แต่นางกำลังตั้งครรภ์อยู่ เราจะให้นางออกตามหาเพียงลำพังได้อย่างไร?”

สีหน้าขององค์รัชทายาทดูเป็นกังวล

องค์ชายรองกลับรู้สึกไม่รู้ไม่ชี้ “องค์รัชทายาทไม่เข้าใจสตรีเอาเสียเลย นางเพียงแค่เสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น อีกไม่นานก็กลับมาเอง”

“น้องสะใภ้คนนี้ ไม่เหมือนคนอื่น”

องค์รัชทายาทถอนหายใจออกมาเบาๆ

เขาก็บอกไม่ถูกว่านางแตกต่างกับคนอื่นอย่างไร แต่เซี่ยเชียนฮวันไม่เหมือนกับสตรีชั้นสูงที่เขาคุ้นเคยเหล่านั้น นางมีความคิดเป็นของตนเอง กล้ายืนหยัดในสิ่งที่ตนคิดทำ

องค์ชายทั้งหลายนั่งเฝ้าอยู่ในห้องโถงสักพัก ก็พากันแยกย้ายจากไป

วันฝังศพของเซียวเย่หลันยังอีกหลายวัน

พิธีฝังศพของราชวงศ์ค่อนข้างมากมายซับซ้อน ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาในการจัดเตรียม

ซูอวี้เออร์เดินมาส่งพวกเขาที่ปากประตู

อาศัยตอนที่ไม่มีใครสังเกต นางทำตาแดงเรื่อ กล่าวกับองค์รัชทายาทด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “บัดนี้ท่านอ๋องจากไปแล้ว พระชายาอ๋องก็ไม่อาจพึ่งพาได้ จวนอ๋องใหญ่โตแห่งนี้ไร้ซึ่งนายอันเป็นศูนย์รวมใจของทุกคน หากฝ่าบาทพอมีเวลาเดินทางมาบ้าง ช่วยอวี้เออร์จัดการเรื่องพิธีศพต่างๆ อวี้เออร์จักขอบพระทัยยิ่ง”

องค์รัชทายาทตกตะลึง

เหตุใดเขารู้สึกว่าคำพูดนี้ของซูอวี้เออร์มีความหมายอื่นแฝงอยู่

เมื่อครู่เขาอาจจะคิดไปเอง แต่จากท่าทางของซูอวี้เออร์ตอนนี้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดสงสัย

คนที่มีแต่ความมั่งคั่งไร้อำนาจ สำหรับนางถือว่าไร้ค่า

อวิ๋นซีครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “บ่าวคิดว่าท่านลองไปหาคุณชายโม่ก่อนดีหรือไม่ เกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ คาดว่าเขาคงมีแผนการใหม่ หรือเขาอาจบอกท่านได้ว่าตอนนี้ควรทำเช่นไร”

“เอาเถิด เจ้าพูดถูก”

บัดนี้ซูอวี้เออร์กระสับกระส่ายไม่รู้จะทำเช่นไร

นางไม่ชอบคุณชายโม่ เพราะชายผู้นั้นเป็นเช่นเดียวกับองค์รัชทายาท ไม่เห็นนางในสายตา

แต่อวิ๋นซีพูดถูก นางไม่ควรกระทำการใดโดยพลการ

ผ่านไปสักพัก ซูอวี้เออร์ก็หยิบโฉนดที่ดินปึกหนึ่งออกมา ใช้สายตามองไปทางอวิ๋นซี กล่าวว่า “ตามข้ามา ออกไปทางประตูหลัง”

อวิ๋นซีตกตะลึง “นี่คือที่ดินของท่านอ๋อง?”

“เขาตายไปแล้ว เอาสิ่งเหล่านี้ไว้ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับข้า อาศัยช่วงที่นางนั่นยังไม่รู้ตัว รีบเอามันไปขายก่อนดีกว่า เงินจะได้เข้ากระเป๋าข้าอย่างมั่นคง”

ซูอวี้เออร์พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา