หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 96

“พระชายาองค์ชายรอง ได้โปรดระวังกิริยาด้วย”

พระชายาองค์รัชทายาทหันกลับมากล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

สตรีผู้หน้าตางดงามด้วยเครื่องประทินโฉมจึงหยุดการกระทำลงแล้วจ้องไปยังเซี่ยเชียนฮวันตาเขม็ง ก่อนจะพาบ่าวรับใช้ทั้งหลายเดินทางจากไปอย่างสง่าผ่าเผย

“ที่แท้นางคือพระชายาองค์ชายรอง?” เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถามด้วยความสงสัย

พระชายาองค์รัชทายาทพยักหน้า “ใช่แล้ว เจ้าว่าไม่เหมือนหรือ”

“ก็ไม่เชิง เพียงแต่องค์ชายรองดูใจดีมีเมตตา คิดไม่ถึงว่าจะเอาสตรีที่ใจคับแคบแปลกประหลาดเช่นนี้มาเป็นพระชายา” เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกได้ว่าท่าทีหยิ่งผยองของนางยิ่งกว่าเฉิงกุ้ยเฟยเสียอีก

พระชายาองค์รัชทายาทถอนหายใจกล่าวว่า “เพราะนางคือบุตรสาวสายตรงของจวนอัครมหาเสนาบดี นามว่าหลี่จิ้งหย่า”

“เป็นเช่นนี้นี่เอง”

ที่แท้ก็เป็นบุตรสาวของผู้มีตำแหน่งใหญ่โต

เช่นนั้นก็ไม่แปลก เหมาะสมกับความชื่นชอบขององค์ชายรองแล้ว

พระชายาองค์รัชทายาทกล่าวว่า “เจ้าอย่าเห็นว่าหลี่จิ้งหย่าดูมุทะลุดุดัน แท้จริงแล้วนางรอบคอบยิ่ง นางถูกเลี้ยงดูมาโดยอัครมหาเสนาบดี กลเม็ดต่างๆ หาได้แพ้เหล่าขุนนาง อีกอย่างทักษะธนูและการขี่ม้าของนางก็ยอดเยี่ยม หากเทียบกับข้าแล้ว นางจึงจะเรียกได้ว่าเป็นผู้สนับสนุนสวามีอย่างแท้จริง”

กล่าวจบ พระชายาองค์รัชทายาทก็ยิ้มเยาะตนเอง

เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า “แต่ละคนมีข้อดีเป็นของตนเอง อย่าได้ดูถูกตนเอง อีกอย่างข้ามองออกว่าระหว่างเจ้าและองค์รัชทายาทมีความรักต่อกันลึกซึ้งแน่นแฟ้น จริงใจต่อกันและกัน แต่นางกับองค์ชายรองไม่ได้เป็นเช่นนั้น”

การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ เกรงว่าจะมีแผนการจัดการกันมากกว่าความรัก

“ที่เจ้าว่ามาก็ถูก แต่ว่า......”

พระชายาองค์รัชทายาทลังเลเล็กน้อย

นางมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่น จึงได้กระซิบขึ้น “เรื่องบางเรื่องเจ้าอาจไม่รู้ หลี่จิ้งหย่ามีความสัมพันธ์ต่อข้าไม่ดีนัก แต่นางจะแสร้งทำใจดีต่อทุกคน การที่นางกล่าววาจาต่อเจ้าเช่นนั้น ข้าเกรงว่าจะมีเหตุผลอื่น”

“เหตุผลใด หรือข้าเคยทำให้นางขัดใจมาก่อน?”

เซี่ยเชียนฮวันชะงักลงด้วยความตกตะลึง

ในความทรงจำของนาง นางไม่เคยไปมาหาสู่กับบุตรสาวแห่งขุนนางชั้นสูงคนนี้เลย

“นางไม่มีวาสนาแต่งงานกับเซียวเย่หลันเอง แล้วมาโกรธข้าด้วยเหตุใด” เซี่ยเชียนฮวันพึมพำ

หากจะโกรธ ก็ควรโกรธที่ตนไม่ได้เป็นญาติกับไทเฮาองค์ปัจจุบัน

มีเพียงบิดาที่หวังผลประโยชน์เท่านั้น

พระชายาองค์รัชทายาทได้ยินดังนั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะยกนิ้วขึ้นแตะจมูกของเซี่ยเชียนฮวัน

“เจ้าน่ะหรือ ไม่เพียงแต่ได้ตำแหน่งพระชายาจ้านอ๋อง อีกทั้งจ้านอ๋องยังคุกเข่าในตำหนักจินหลวนเพื่อเจ้า เจ้าคิดว่าในใจนางจะคับแค้นเพียงไร”

“แค่กๆ อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นเลย”

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มขึ้นอย่างเคอะเขิน

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ นางก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อครู่ตนได้ชี้หน้าตำหนิเซียวเย่หลันว่ารักแต่อนุภรรยาโดยไม่สนใจภรรยาหลวง เขาก็ไม่ได้โต้เถียง ยืนนิ่งเฉยให้นางระบายอารมณ์ออกมาเงียบๆ

พระชายาองค์รัชทายาทเห็นท่าทางของนางแล้วจึงยิ้มขึ้นว่า “ข้าไม่รู้ว่าเขาปฏิบัติอย่างไรต่อซูอวี้เออร์ ทว่านับแต่เจ้าแต่งเข้าไปในจวนจ้านอ๋อง เขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงมีความรู้สึกเหมือนผู้คนทั่วไปมากขึ้น”