หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 201

นึกไม่ถึงว่าจะเป็นไรยา!

ไรยาได้มองสาริศาไปด้วยใบหน้าที่สุขสมหวัง พลางพูดออกมาว่า “ทำไม ฉันเป็นภูตผีปีศาจเหรอ? เห็นแล้วก็ทำเธอตกใจกลัว แล้วยังไม่รีบเชิญฉันเข้าไปนั่งสักหน่อยอีก?”

สาริศาคาดเดาการเตรียมการของไรยาไม่ออกเลย นึกไม่ถึงว่าเธอจะใจกล้ามาหากันถึงที่ได้! การมาโดยไม่ได้รับเชิญของไรยา มันจะต้องไม่มีเรื่องดีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน

สาริศาถามไรยา “เธอมาที่นี่ทำไม?”

“ทำไมฉันจะมาไม่ได้? ฉันมาเยี่ยมพี่สาวคนดีของฉันสักหน่อยเท่านั้นเอง”

ไรยาผลักประตูเข้าไปเองอย่างเป็นธรรมชาติ นั่งลงบนโซฟา เห็นว่าบนโต๊ะยังมีที่รองแก้วที่ยังไม่ได้เก็บไป เหมือนกับมีคนเคยมาที่นี่มาก่อน

ไรยาวางมาดแบบคุณนายน้อยออกไป เหมือนกับว่าเธอต่างหากที่เป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้ พลางพูดกับสาริศาออกไปว่า “แขกมา หรือว่าแม้แต่น้ำสักแก้วก็ยังไม่มีเลยงั้นเหรอ? ทำไมถึงไม่รู้จักมารยาทเลยสักนิดเดียว ยัยผู้หญิงหยาบคาย!”

สาริศาจำต้องปิดประตู เดินเข้าไปถามที่ตรงหน้าของไรยา “เธอพูดมาเถอะ เธอมาหาฉันมีธุระอะไร?”

จู่ ๆ ไรยาก็ยิ้มเย็นออกมา พลางเอ่ยออกมาว่า “ใครมาหาเธอกันล่ะ? ฉันมาหาคุณธนพัตต่างหาก ทางที่ดีเธอก็อย่ามายุ่งเรื่องคนอื่นให้มันมากนัก! รินน้ำมาสิ!”

อย่างที่คิดไรยาฉวยอำนาจของธนพัตถึงได้กล้ามาที่นี่ ไม่อย่างนั้น เธอไหนเลยจะไปมีความกล้านั้นกัน

สาริศาได้พูดออกไปด้วยความหงุดหงิด “เธอรีบไปจะดีกว่านะ ธนพัตเขาไม่อยู่ที่นี่”

“ไม่อยู่?” ไรยาเหมือนกับจะเห็นว่าภายในห้องมันเงียบมาก คงจะไม่อยู่ แต่เธอยังไม่มีแผนจะออกไปจากที่นี่อยู่ดี “ไม่อยู่ ฉันก็จะรออยู่ที่นี่แล้วกัน”

พูดจบ เธอก็ได้ตรงเข้าไปนั่งลงบนโซฟาโดยไม่ได้รับอนุญาต ลูบไปที่หนังของโซฟา พลางเอ่ยออกมาอย่างกระแนะกระแหน “ไอ้หยา โซฟาที่บ้านเธอไม่เลวเลยนะเนี่ย เป็นโซฟาทำมือจากอิตาลีหรอ? สาริศา ตอนนี้เธอไม่ธรรมดาแล้วจริง ๆ นะเนี่ย”

สาริศาเดิมทีก็อยากจะไล่เธอไป แต่พอคิดว่าถึงยังไงเธอก็เป็นผู้มีพระคุณของธนพัตแล้ว ผลีผลามไล่ออกไปมันก็ไม่ดี กลับกลายเป็นข้ออ้างของเธอแทน ก็เลยจำต้องเงียบไม่ได้พูดอะไรออกไป

ไรยามองสำรวจไปรอบ ๆ บ้านของธนพัตที่ทั้งสองคนอาศัยกันอยู่

บ้านหลังนี้ถึงแม้ว่าจะใหญ่สู้คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์ไม่ได้ แต่การตกแต่งกลับหรูหรามาก โคมไฟระย้าคริสทัลที่ห้องรับแขก ลูกปัดทุกเม็ดล้วนเป็นลูกปัดคริสทัลจริง ๆ ทั้งนั้น เธอมองแค่แวบเดียวก็สามารถมองออกได้จากบนระดับความแวววาวได้เลย

ความอิจฉาริษยาที่อยู่ในดวงตามันปิดซ่อนเอาไว้ไม่อยู่เลย

สาริศานังลูกชู้ มีสิทธิ์อะไรมามีสถานะที่ดีอย่างนี้กัน!

ทางนี้ สาริศาได้ชงชาร้อนมาใหม่อีกกานึง แล้วรินให้กับไรยาไปแก้วนึง

ไรยาเหลือบตามองเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดว่า “ดูท่าทางการรินชาของเธอแล้ว ช่างเหมือนกับเป็นลูกของแม่บ้านเลยจริง ๆ เชี่ยวชาญมากเลย ฮ่า ๆ ๆ”

“เชิญ”

สาริศาจำได้ว่าตอนเด็ก ครั้งแรกที่เธอเจอไรยา คิดว่าน้องสาวแท้ ๆ คนนี้ของตนนั้นทั้งสวยและน่ารักมากเลย สวมเสื้อผ้ามีค่าสวย ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเหมือนกับเจ้าหญิงน้อยเลยก็ไม่ปาน

ตอนแรกสาริศาชอบน้องสาวคนนี้มาก คิดว่าในที่สุดตนก็มีน้องสาวตัวน้อยสักคนนึงเสียที

แต่ใครจะรู้ว่าน้องสาวแท้ ๆ ของตนนั้นเกลียดตนเป็นที่สุด ทำสิ่งที่ทำร้ายเป็นอันตรายต่อเธอออกมาตั้งมากมาย เป็นน้องสาวคนนึงที่ไม่อาจให้อภัยได้เลย

เห็นสาริศาไม่ตอบโต้ตนออกมาแล้ว ไรยาก็หมดสนุกแล้ว แต่ตอนที่สายตาจรดลงไปที่บนท้องของสาริศานั้น จู่ ๆ เธอก็เกิดความคิดนึงแวบเข้ามา พูดขำ ๆ ออกไปอย่างกระแนะกระแหนว่า “สาริศา อย่านึกว่าแกท้องแล้วจะสุดยอดมากนะ ระวังนะปีนไปยิ่งสูงมากเท่าไหร่ ตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! ฉันบอกแกไว้เลยว่า ฉันจะต้องเป็นผู้ชนะในตอนสุดท้ายอยู่ดี! ฉันเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตธนพัตเอาไว้ เป็นแขกของบ้านพวกแก แกปฏิบัติต่อฉันไม่ดี ฉันจะบอกธนพัต ธนพัตเขาตามใจฉันทุกอย่างเลยเชียวนะ”

สาริศาได้นึกภาพที่ธนพัตตามใจไรยาทุกอย่างขึ้นมา ภายในใจมันรู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย

ไรยายังไม่หยุด “สาริศา เธอแนะนำเธออย่าได้ใจมากไป อย่าคิดว่าในท้องมีเด็กคนนึงแล้ว ก็จะเป็นนายหญิงของตระกูลกีรติเมธานนท์จริง ๆ ฉันบอกเธอเอาไว้นะ หวังยิ่งมากเท่าไหร่ ผิดหวังก็จะยิ่งมากเท่านั้น!”

สาริศามักจะรู้สึกเหมือนกับว่าจะมีความหมายแฝงอยู่ในคำพูดของไรยาอยู่เสมอ ฟังไปแล้วมันก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพลางเอ่ยออกไปว่า “ไรยา ตัวเธอเองก็เป็นคนท้องเหมือนกัน พูดคำพูดแบบนี้ออกมา ไม่กลัวว่ากรรมจะตามสนองเหรอ? บุญคุณและความแค้นระหว่างพวกเราทำไมยังต้องให้รุ่นต่อไปมารับมันต่ออีกล่ะ?”

“บุญคุณและความแค้น?” เสียงของไรยาก็ได้แหลมขึ้นมาเลยทันที “สาริศา แกฟังให้ดี ฉันกับแก เป็นหนี้แค้นกันมาในชาติที่แล้วที่ได้มาจองเวรจองกรรมกันในชาตินี้ แกจะหนีมันก็หนีไปไม่รอด แม่ของฉันอยู่ไกลถึงต่างประเทศ ไม่สามารถทำอะไรแกได้ แต่ ฉันจะทวงคืนกลับมาจากแกแบบทวีความรุนแรงมากขึ้น! แล้วก็กันยาแม่ของแกด้วย มันทำให้แม่ของฉันต้องเสียน้ำตาไปตั้งเท่าไหร่ แกรู้หรือเปล่า? ดังนั้นแล้ว ฉันก็เลยเกลียดแก ฉันแทบอยากจะให้พวกแกตายกันไปให้หมด รวมไปถึงลูกของแกด้วย!”

“ไรยา!”สาริศาแทบจะไล่เธอออกไปทันทีเลยทีเดียว “ถ้าเธอจะมาเพื่อฆ่าเวลาฉันเล่น เชิญเธอออกไปเดี๋ยวนี้ ที่นี่เป็นบ้านของฉัน!”

“ฉันไม่ออก!ฉันไม่ออกไป!” ไรยาได้พูดจาหยาบคายออกมา แสดงท่าทางไร้เหตุผลแบบหน้าด้าน ๆ ออกมา “ฉันบอกแกว่าฉันอยากจะเจอธนพัต ไม่ใช่แกเสียหน่อย! ฉันจะไม่ไป! ฉันไปแล้ว ไม่แน่ว่าธนพัตอาจจะเชิญฉันกลับมาก็ได้ ถึงตอนนั้นแล้วเขาก็จะมาประณามความผิดแก! เพราะว่าฉันเป็นผู้มีพระคุณของเขา แกได้ยินหรือเปล่า? เป็นผู้มีพระคุณที่ได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้!”