หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง นิยาย บท 4

4 /311

เช้าวันต่อมาหยางเสี้ยวตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น ข้อดีของการทะลุมิติมาในโลกคู่ขนานแห่งนี้ก็คือ ที่นี่มีทั้งท่านแม่ที่หน้าตาเหมือนคุณแม่ในโลกเดิมทุกอย่าง รวมถึงลักษณะนิสัยด้วย ตอนนี้หยางเสี้ยวมีความมั่นใจว่าท่านพ่อเองก็คงจะมีหน้าตาเหมือนกับคุณพ่อของเขาด้วยเช่นกัน

ที่สำคัญเขาไม่ได้เป็นลูกคนเดียวโดดเดี่ยวอีกแล้ว เขามีน้องชายที่น่ารักสดใส ถึงแม้ครอบครัวจะยากจนมากก็ตามที และความยากจนนี่ล่ะที่เป็นอุปสรรคสำคัญของหยางเสี้ยว แต่ถึงจะยากจนหยางเสี้ยวก็ไม่คิดเก็บเอามาใส่ใจ มีเพียงพยายามใช้ชีวิตและมีชีวิตอยู่ตราบใดที่เราพยายามพอ ความยากจนก็ไม่ใช่อุปสรรคสำคัญอีกต่อไป ไม่แน่ว่าการที่เขาทะลุมิติมาอาจจะเป็นบททดสอบในการใช้ชีวิต เหมือนกับการรับภารกิจตอนเล่นเกมออนไลน์ หากทำภารกิจสำเร็จย่อมมีรางวัลตามมา หยางเสี้ยวเชื่อเช่นนั้น

หลังจากล้างหน้าล้างตาบ้วนปากเรียบร้อยแล้ว หยางเสี้ยวสะพายตะกร้าเดินมุ่งหน้าไปยังลำธารที่เขาขุดหลุมดักปลาเอาไว้ วันนี้หยางเสี้ยวตั้งใจจะขึ้นเขาเผื่อว่าจะได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง ตอนนี้ตัวเขาเองมาอยู่ในร่างของเด็กอายุ 8 ขวบ จึงไม่สามารถทำอะไรได้มากมายนัก สำหรับการล่าสัตว์เขาทำได้เพียงแค่วางกับดักเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เท่านั้น หากต้องการขุดหลุมดักสัตว์เกรงว่าคงใช้เวลาขุดอยู่หลายวันทีเดียว ยังไงวันนี้ต้องขึ้นไปสำรวจบนภูเขาเสียก่อน ถึงจะสามารถตัดสินใจได้ว่าควรจะวางกับดักหรือขุดหลุมดักสัตว์ดี

หยางเสี้ยวเดินมาถึงหลุมดักปลา หลังจากเอากิ่งไม้และใบไม้ออกจากปากหลุมก็พบว่าเช้านี้มีปลาตัวใหญ่อยู่เป็นจำนวนมาก หยางเสี้ยวไม่รอช้ารีบลงมือจับปลาใส่ถังน้ำที่เตรียมมาทันที หลังจากจับปลาตัวใหญ่ได้ 15 ตัว หยางเสี้ยวยกถังน้ำใส่ลงในตะกร้าจากนั้นก็นำใบไม้มาปิดปากหลุมเอาไว้เหมือนเดิม เด็กชายสะพายตะกร้าที่ใส่ถังปลาเอาไว้ด้านในกลับบ้านทันที หยางเสี้ยวแบ่งปลาเอาไว้ให้ท่านแม่ทำอาหาร 2 ตัว อีกสองตัวเอาไปให้บ้านท่านลุงใหญ่ ที่เหลืออีก 11 ตัวเขาจะนำไปขายให้กับท่านลุงฟู่กุ้ย

“เสี้ยวเอ๋อร์ลูกไปไหนมา นี่ยังเช้าอยู่เลย ทำไมตื่นเช้าขนาดนี้ล่ะลูก”

“ข้าไปดูกับดักที่ดักปลาเอาไว้เมื่อวานขอรับ วันนี้จับได้ 15 ตัว ข้าแบ่งเอาไว้ให้ท่านแม่ทำอาหาร 2 ตัว อีก 2 ตัวจะเอาไปให้บ้านท่านลุงใหญ่ ส่วนอีก 11 ตัวข้าอยากเอาไปขายให้ลุงฟู่กุ้ยขอรับ ท่านแม่เห็นด้วยหรือไม่ขอรับ”

“แม่เห็นด้วยกับเจ้า ลูกชายของแม่โตแล้วตอนนี้ สามารถหาเงินเข้าบ้านได้แล้ว แต่อย่าหักโหมเกินไปนะลูก หากเจ้าเจ็บป่วยขึ้นมาอีกจะแย่เอา”

“ข้าไม่เป็นไรขอรับ ข้าหายแล้วและตอนนี้แข็งแรงดี ท่านแม่รีบไปทำอาหารเถอะขอรับเดี๋ยวน้องชายตื่นขึ้นมาจะหิวเอาได้ ข้าจะรีบไปรีบกลับ”

“เดินระวัง ๆ ด้วยล่ะ”

“ขอรับท่านแม่”

หยางเสี้ยวเดินมุ่งหน้าไปที่บ้านของท่านลุงใหญ่เพื่อนำปลาไปให้ป้าสะใภ้ทำอาหารให้ท่านปู่ท่านย่าและทุกคนในบ้านได้กิน เพราะเสาหลักของครอบครัวไม่อยู่ ที่บ้านเหลือเพียงคนชรา เด็กและสตรีอ่อนแอ อาหารในบ้านไม่พ้นผักป่า หากวันไหนได้กินไข่ก็นับว่าดีมากแล้ว ท่านพ่อกับท่านลุงเข้าป่าไปกับชาวบ้านได้หลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับมาตอนไหน

จากความทรงจำของร่างเดิม ปกติชาวบ้านรวมตัวกันเพื่อไปล่าสัตว์ไม่ได้ไปนานกันขนาดนี้ อย่างมากก็ 4-5 วัน แต่ครั้งนี้เวลาผ่านไป 6 วันแล้ว ทุกคนยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ หยางเสี้ยวเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้านลุงใหญ่ ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก ท่านย่ากำลังกวาดลานบ้าน ท่านปู่นั่งสานตะกร้าอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ ส่วนท่านป้าคงจะอยู่ในครัวเพื่อทำอาหาร ลูกพี่ลูกน้องของเขาทั้งสามคนน่าจะยังไม่ตื่น

“ท่านปู่ ท่านย่า ข้ามาแล้วขอรับ”

“เสี้ยวเอ๋อร์ ทำไมมาแต่เช้าล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับแม่และน้องของเจ้าหรือเปล่า” หยางไห่ ถามหลานชายออกไปด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรขอรับท่านปู่ ท่านแม่กับน้องชายสบายดี ข้าเพียงแค่แวะเอาปลามาให้ท่านป้าทำอาหารเท่านั้นขอรับ”

“ปลาหรือ หลานไม่ต้องเอามาให้แล้ว ที่ให้มาเมื่อวานยังเหลืออยู่ หลานเอาไปขายเถอะ” หานซื่อ

“ท่านย่า ขายก็ส่วนขายสิขอรับ ข้าแบ่งเอาไว้แล้ว ส่วนนี้ข้าตั้งใจเอามาให้ท่านป้าสะใภ้ทำอาหารให้ทุกคนได้กินนะขอรับ ร่างกายจะได้แข็งแรง”

“ยายแก่เอ้ย หลานมีใจกตัญญูเจ้าก็รับเอาไว้เถอะ ลูกสะใภ้เองก็ร่างกายไม่แข็งแรง เจ้าก็หาได้ต่างจากนาง รีบเอาปลาไปให้ลูกสะใภ้ต้มน้ำแกงเถอะ ปู่ขอบใจเจ้ามานะเสี้ยวเอ๋อร์ที่นึกถึงปู่กับย่า”

“ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้นขอรับ ท่านปู่ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ ข้าจะเอาปลาไปขายที่บ้านท่านลุงฟู่กุ้ย แล้วจะรีบกลับ ท่านแม่รอกินข้าวอยู่ขอรับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ”

จากบ้านของท่านปู่ถึงบ้านของท่านลุงฟู่กุ้ยใช้เวลาเดินไม่นาน หยางเสี้ยวมองไปรอบ ๆหมู่บ้าน โดยรวมแล้วบ้านแต่ละหลังของชาวบ้านสร้างขึ้นจากดินเหนียวผสมฟางข้าว หลังคามุงด้วยหญ้า ส่วนบ้านที่สร้างด้วยอิฐและมุงหลังคาด้วยกระเบื้องนั้นมีไม่มาก หนึ่งในนั้นมีบ้านของท่านลุงฟู่กุ้ยรวมอยู่ด้วย และบ้านที่มั่งคั่งร่ำรวยที่สุดในหมู่บ้านไม่พ้นบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน

“ท่านลุงฟู่กุ้ย อยู่หรือไม่ขอรับ”