"พ่อ!" ไอรดาเร่งเร้าในครู่ต่อมาเมื่อเธอไม่ได้รับคำตอบจากพ่อ
เลอศิลป์หลุดออกจากภวังค์ เขาพยักหน้าอย่างยอมแพ้ให้กับลูกสาวของเขา
จากนั้นเธอก็ปล่อยมือและมองเขาลงบันไดไป
อัญชสานั่งอยู่คนเดียวด้วยความกังวลขณะที่รออยู่ชั้นล่าง เธอยังคงสงสัยในขณะที่มองดูเลอศิลป์ลงบันไดมา
เห็นได้ชัดว่านังเด็กบ้านั่นพยายามพูดกับเลอศิลป์เป็นการส่วนตัวว่าไม่ให้เขาไปส่งฉันที่โรงพยาบาล
อัญชสารู้ว่าเลอศิลป์ตามใจไอรดา และถึงกับชะลอการแต่งงานกับเธอเพราะเด็กคนนี้
ฉันสงสัยว่าฉันต้องไปโรงพยาบาลเองเพราะนังเด็กนี่หรือเปล่า
อัญชสาไม่อาจระงับหัวใจที่รีบร้อนของเธอได้ แม้ว่าเลอศิลป์จะยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วก็ตาม
เลอศิลป์หันไปพูดกับแพทย์ประจำครอบครัวว่า “ผมต้องรบกวนคุณเกี่ยวกับเรื่องคุณอัญชสาแล้ว หมอไกรสร”
อัญชสาเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอรู้ทันทีว่าเธอคิดถูกตามลางสังหรณ์ที่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ
“คุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? เลอศิลป์” อัญชสาส่ายหัวแสร้งทำเป็นเจ็บปวดใจและเรียกน้ำตาออกมา
เลอศิลป์ทำหน้าบูดบึ้งอย่างไม่เหลือความอดทน “ผมติดต่อพ่อแม่ของคุณแล้ว และพวกเขาจะไปรับคุณจากโรงพยาบาล ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่ในขณะที่เรารอ”
อัญชสาเงยหน้ามองพลางขมวดคิ้ว "นี่มันดึกแล้ว ฉันไม่อยากให้พ่อแม่ต้องกังวล”
เลอศิลป์หันหลังเดินไปยังทางเข้าบ้านแล้ว “พวกเขาคงจะเดินทางกันแล้ว และน่าจะกังวลมากกว่านี้ถ้าไม่เจอคุณที่โรงพยาบาล”
อัญชสากัดฟันด้วยความโกรธกับคำพูดเหล่านั้น เธอลุกขึ้นยืนโดยได้รับความช่วยเหลือจากแพทย์
“ระวังด้วยนะคุณอัญชสา ค่อยๆ ครับ” ไกรสรพูดด้วยความกังวล
อัญชสาไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ ทุกย่างก้าวของเธอหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเธอกำลังพยายามหักข้อเท้าของเธอ
ไกรสรเฝ้าดูเธอและค่อนข้างเป็นกังวล แต่เมื่อตระหนักว่าเธอจะไม่ฟังคำแนะนำของเขา เขาก็เงียบไปทันที
ไกรสรช่วยประคองอัญชสาอย่างระมัดระวังไปที่เบาะหลังก่อนที่จะจ้องมองเลอศิลป์ นี่มันอะไรกัน?
เพื่อหลีกเลี่ยงอัญชสาที่น่ารำคาญ เขาจึงโน้มตัวไปทางประตูเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างพวกเขาให้มากที่สุด
โชคดีที่การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น และรถก็มาจอดที่ด้านนอกทางเข้าโรงพยาบาลหลังจากนั้นไม่นาน
เลอศิลป์เป็นคนแรกที่ลงจากรถ
ไกรสรลงจากรถตามไปอย่างใกล้ชิด จากนั้นก็หันกลับมาช่วยอัญชสา
จันทราและสามีของเธอมารออยู่นานแล้ว พวกเขารีบเข้ามาทักทายเมื่อเห็นเลอศิลป์
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เลอศิลป์ อัญชสาเป็นยังไงบ้าง?”
จากนั้นเธอก็มองไปรอบๆ และถามอย่างกังวลใจว่า “อัญชสาอยู่ที่ไหน?”
ทันทีที่เธอพูด เธอเห็นลูกสาวของเธอปรากฏตัวพร้อมกับความช่วยเหลือจากไกรสร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...