หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1034

แน่นอนว่าอชิและเบนนี่รู้ดีว่าไอรดาจะไม่ตื่นเต้นที่จะได้เข้าเรียนในโรงเรียนใหม่

อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะไม่ทำให้เรื่องบานปลายกว่านี้เมื่อเห็นดวงตาที่แดงก่ำของ รษิกา

“พวกเราเข้าใจแล้วครับแม่”

รษิกาฝืนยิ้มให้ลูกๆ ของเธอ “กินข้าวเสร็จแล้วไปพักผ่อนนะ”

เด็กๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็ทานอาหารเย็นอย่างเหม่อลอย

พวกเขากลับมาที่ห้องหลังจากทานอาหารไปสองสามคำ

รษิกานอนอยู่บนเตียง มองดูหอยสังข์ที่ไอรดามอบให้เธอด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนปั่นป่วน

เธอเพิ่งฟังอชิและเบนนี่เล่าถึงช่วงเวลาสนุกสนานที่ได้ออกไปเที่ยวกับไอรดาเมื่อวันก่อน

โดยไม่ได้คาดคิดว่าเลอศิลป์จะย้ายไอรดาไปโรงเรียนอื่นในวันเดียวกัน

เธอรู้ดีว่าไอรดาจะร้องไห้หนักขนาดไหนเมื่อรู้เรื่องนั้น

อย่างไรก็ตาม เธอไม่อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมที่จะปลอบโยนเด็กหญิงตัวเล็กๆ อีกต่อไป

รษิกาไม่กล้าแม้แต่จะถามว่าไอรดาเป็นยังไงบ้าง

เมื่อคิดถึงใบหน้าที่นองน้ำตาของไอรดา รษิกาก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอกของเธอ

ขณะเดียวกัน ในห้องนอนของอชิและเบนนี่ เด็กชายทั้งสองก็อยู่บนเตียงเดียวกัน

“อย่าร้องไห้นะ อย่าทำให้เตียงของฉันเปื้อนน้ำมูกของนาย”

อชิมองน้องชายคนเล็กของเขาที่สูดน้ำมูกอย่างต่อเนื่องด้วยสีหน้าตึงเครียด

ตาของเบนนี่เต็มไปด้วยน้ำตา อชิจ้องมองเขา เขาพยายามหยุดร้องไห้

“ไอวี่คงร้องไห้แน่ๆ” เบนนี่พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

อชิขมวดคิ้วและพยักหน้า “เราจึงต้องรีบไปปลอบเธอ”

ดีที่สุดคือเราได้พบกับพ่อและขอให้เขาไม่ย้ายไอวี่ไปโรงเรียนอื่น

เบนนี่คิดอย่างไร้เดียงสา

โดยปกติแล้ว อชิจะรู้ว่าเบนนี่คิดอะไรอยู่ เพราะพวกเขาแบ่งปันความรู้สึกนั้นด้วยกัน

“ฉันหวังว่าพ่อกับแม่จะคืนดีกัน”

เบนนี่กลับมาเศร้าอีกครั้ง

อชิกอดน้องชายและปลอบโยนเขาด้วยความมั่นใจ “พวกเขาจะกลับมาคืนดีกัน ถ้าเราเจอพ่อพรุ่งนี้ เราจะโน้มน้าวเขาไม่ให้ย้ายไอวี่ไปโรงเรียนใหม่ และเลิกทะเลาะกับแม่”

เบนนี่พยักหน้าอย่างเข้มแข็ง “โอเค!”

เด็กชายทั้งสองพูดคุยกัน และตั้งตารอที่จะพบกับเลอศิลป์ในวันรุ่งขึ้น

ไม่นานพวกเขาก็ผลอยหลับไปด้วยกันบนเตียงเล็กๆ นั้น