หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1035

ลิสาไปปลุกอชิและเบนนี่ในเช้าวันรุ่งขึ้น

ความรู้สึกอ่อนโยนเกิดขึ้นภายในใจ ทันทีที่เธอเปิดประตูและเห็นพวกเขานอนหลับอยู่บนเตียงเดียวกัน

พวกเขาตื่นขึ้นก่อนที่เธอจะพูดอะไร

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของพวกเขาซีดเซียว

“คุณลิสา ผมปวดหัว...”

หลังจากสะอื้นและนอนหลับไปเมื่อคืน เสียงของพวกเขายังคงแหบแห้ง และใบหน้าของพวกเขาก็ซีดเล็กน้อย

ลิสาตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอตรวจวัดอุณหภูมิอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีอาการไข้ใดๆ

“รอก่อนนะคะ ฉันจะไปตามแม่ของคุณ”

จากนั้นลิสาก็ออกไปตามรษิกา

รษิกายุ่งอยู่กับการทำวิจัยในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ขณะนั้นเธอพร้อมออกเดินทาง

เมื่อได้ยินลิสาบอกว่าเด็กๆ รู้สึกไม่สบาย เธอก็วางกระเป๋าลงแล้วรีบไปที่ห้องชั้นบน

“เป็นอะไรหรือเปล่า? คุณลิสาบอกแม่ว่าลูกไม่สบาย”

เบนนี่รีบเข้าไปในอ้อมแขนของรษิกา “แม่ครับ ผมปวดหัว”

รษิกาขมวดคิ้วและเอื้อมมือไปตรวจดูเขา แต่กลับพบว่าเขาไม่มีอาการใดๆ

อชิหาวอยู่ข้างๆ พวกเขา “เบนนี่แย่งผ้าห่มของผมไป ผมเลยนอนไม่หลับ”

รษิกาเดาเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด “ลูกอาจจะเป็นหวัดเพราะแย่งผ้าห่มกัน”

เด็กชายทั้งสองมีสีหน้าขมขื่น

ทันทีที่รษิกาปล่อยเบนนี่ เขาก็ล้มลงบนเตียงอย่างไม่มีแรง

รษิกาขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกเขาดูไม่สบายมากขนาดไหน “แม่จะให้ลูกหยุดเรียนหนึ่งวัน เพื่อพักผ่อนที่บ้าน”

เด็กๆ พยักหน้าและเห็นด้วยกับสิ่งนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้นลิสาก็หยุดพูดและเปลี่ยนเรื่อง “ถ้าอย่างนั้นนอนพักผ่อนซะ ฉันจะมาเรียกเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน”

อชิกล่าวเสริมว่า “เราอาจจะนอนกันจนถึงบ่าย คุณไม่ต้องปลุกต่อถ้าคุณมาเคาะประตูแล้วพวกเราไม่ตื่น”

ลิสาคิดถึงสิ่งที่รษิกาพูดกับเธอก่อนออกไป ในที่สุดเธอก็พยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากที่ลิสาออกจากห้อง อชิและเบนนี่ก็ลุกจากเตียง ดูเหมือนพวกเขาจะสบายดีมาก ถ้าดูความมีชีวิตชีวาของพวกเขา

พวกเขาย่องออกจากห้องและมองลงไปชั้นล่าง

ลิสายุ่งอยู่กับงานในครัว

เมื่อเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็ย่องลงบันไดจากชั้นสองแล้วเดินไปที่ห้องโถง

หลังจากที่อชิปลดล็อกประตูบ้านอย่างระมัดระวัง พวกเขาก็แอบออกจากบ้านทีละคน

ดูเหมือนลิสาจะได้ยินเสียงที่ประตูขณะทำงานอยู่ในครัว แต่ประตูก็ปิดสนิทดีขณะที่เธอเดินมาดูที่ห้องนั่งเล่น

เธอกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง เหมือนว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรก่อนหน้านี้