หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1046

ฝนทิพย์ส่งต่อข้อความของอัญชสาให้กับคฑา

ตอนแรกอัญชสาคิดว่าการตกลงกันครั้งนี้จะสามารถทำได้ผ่านอินเทอร์เน็ต แต่ที่สุดแล้วคนของเลอศิลป์ยังสะกดรอยตามคฑาอยู่

อย่างไรก็ตามเมื่อถึงวันนัดหมาย อัญชสาพบว่าตัวเองกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

ถ้าเธอไม่เห็นเขาด้วยสองตาของเธอเอง เธอจะแน่ใจได้ยังไงว่าคฑาลบรูปถ่ายพวกนั้นไปจริงๆ

ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เธอจึงนิ่งและหันไปบอกกับฝนทิพย์ว่า “บอกคฑาว่าฉันต้องการเห็นว่าเขาลบภาพพวกนั้นด้วยตาของฉันเอง”

“แต่เราอาจถูกจับได้นะ…” ฝนทิพย์ชะงักไป

อัญชสาพยายามอย่างที่สุดที่จะข่มใจและสงบสติอารมณ์ “ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ ใครจะรู้ว่าคฑาจะลบภาพพวกนั้นทิ้งจริงๆ หรือเปล่า”

ฝนทิพย์ไม่เห็นด้วยกับอัญชสา แต่เธอก็ยังคงบอกคฑาถึงความตั้งใจของอัญชสาอยู่ดี

ปกติแล้วคฑาไม่ได้สนใจที่จะเจออัญชสาอยู่แล้ว

แต่เงินสิบล้านนั่นมันหมอหวานเกินกว่าที่เขาจะต้านทานไหว

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คฑาก็ส่งที่อยู่มาให้ฝนทิพย์ พวกเขาจะไปพบกันที่นั่น

ฝนทิพย์ตอบรับ

ในเช้าวันถัดมา ฝนทิพย์ก็ขับรถพาอัญชสาไปยังจุดนัดพบ

มันเป็นตึกร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งที่นี่เป็นสถานที่ที่คฑาเตรียมไว้เพื่อหลบซ่อนตัวด้วยเช่นกัน

เขาไม่เคยคิดว่าจะต้องเปิดเผยที่อยู่เพื่อการนี้เลย

เมื่อหญิงสาวทั้งสองคนมาถึง คฑาก็รออยู่แล้วที่ตึกร้างนั่น

“ส่งเงินมาให้ฉันแล้วฉันจะลบรูปภาพพวกนี้” คฑาเอ่ยขึ้นด้วยความเกียจคร้านและแกว่งกล้องถ่ายรูปไปมาเมื่อเธอเห็นหญิงสาวทั้งสอง

นั่นจะต้องเป็นกล้องที่เขาใช้ถ่ายรูปฉันแน่ๆ!

ที่เขาพูดมาก็ถูก

ถ้าไม่ใช่เพราะความโหดเหี้ยมของอัญชสาที่ต้องการทำร้ายเด็กๆ ทั้งสามคนขณะที่สะกดรอยตามรษิกา เลอศิลป์ก็คงไม่ส่งคนมาสะกดรอยตามเขา

พวกเขาลงเรือลำเดียวกันแล้ว

ถ้าเลอศิลป์พบหลักฐานที่พิสูจน์ได้ว่าใครคนหนึ่งในนี้เป็นคนทำ อีกคนก็ไม่สามารถรอดตัวไปได้อย่างแน่นอน

ความคิดเช่นนั้นส่งผลให้อัญชสายิ่งหงุดหงิด

ท้ายที่สุดแล้วทำไมเธอถึงอยากร่วมมือกับคนที่จะแทงข้างหลังเธอเมื่อไรก็ได้แบบนี้?

แต่ถึงอย่างไรเธอก็ต้องร่วมมือกับเขาอยู่ดี

ขณะที่คฑากำลังเดินผ่านพวกเธอไป เขาก็เอ่ยเตือนอัญชสาว่า “ตราบใดที่คุณไม่ล้ำเส้นและอย่าทำให้คุณเลอศิลป์โกรธ คุณก็อาจจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับต่อไปได้ แต่ถ้าคุณ…”