หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1061

คำพูดของรษิกากระตุ้นไอรดาอย่างเห็นได้ชัด เธอร้องไห้และส่ายหน้าไม่หยุด

รษิกาเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิงและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็อย่าร้องไห้อีกเลยนะ”

อชิกับเบนนี่ก็เข้ามาช่วยด้วยเหมือนกัน

หลังจากรษิกาพูดว่าเธอชอบไอรดา เด็กทั้งสองคนก็พูดตามแม่ของพวกเขา “ไม่สำคัญหรอกว่าเราเป็นอะไรกัน ยังไงเราก็ชอบเธออยู่นะ ไอวี่!”

ขณะที่คำพูดนั้นทำให้ไอรดาหยุดร้องไห้ได้ แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ “แต่… ถ้าฉันย้ายโรงเรียนไป ก็จะไม่ได้เจอพวกเธออีกเลยน่ะสิ”

เบนนี่สัญญา “ถึงจะย้ายโรงเรียนไป เราก็ยังไปเยี่ยม ไปเล่นกับเธอได้เหมือนเดิม! ถ้าคุณเลอศิลป์หรือคนอื่นมาห้ามไม่ให้เราไปเจอเธอ เราก็จะแอบเข้าไปได้อยู่ดี!”

พอได้ยินบทสนทนาของเด็กๆ แล้ว รษิกาก็คิดว่า ฉันไม่คิดว่าฉันจะปล่อยให้พวกเขาได้เจอกันอีกหลังจากนี้ไป

แต่ไอรดาก็ดูจะหวั่นไหว รษิกาจึงไม่อยากทำลายความฝันของเด็กๆ เธอจึงตามน้ำไปด้วยการเงียบ

ทั้งสามคนคุยกับไอรดาอยู่นาน หลังจากนั้นอารมณ์ของเด็กหญิงก็ดีขึ้นมาอีกครั้ง

เบนนี่เล่าถึงสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในโรงเรียนในช่วงสองวันที่ผ่านมา

เมื่อรษิกาได้เห็นรอยยิ้มของไอรดาตอนที่ฟังเบนนี่เล่าเรื่องเหล่านั้น เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ลูกอยู่เป็นเพื่อนไอวี่ไปก่อนนะ อชิ แม่มีบางอย่างจะให้เบนนี่ช่วย” เธอยังคงสงสัยว่าทำไมเบนนี่ถึงเรียกเลอศิลป์ว่าพ่อ และอยากจะถามเขาเรื่องนี้

ในตอนนั้น เด็กๆ กำลังมีความสุขกันอยู่ จึงไม่มีใครคิดอะไรมากกับคำพูดของเธอ

เบนนี่คิดว่าแม่ของเขาต้องการให้ถอดรหัสอะไรบางอย่างอีกครั้ง เขาจึงตามเธอไปข้างบนอย่างกระตือรือร้น

จนกระทั่งเขาเห็นแม่เดินไปทางห้องนอนของพวกเขา แทนที่จะไปห้องทำงาน เขาจึงเริ่มรู้สึกผิด

เมื่อก่อนนี้ พี่ชายของเขาจะคอยช่วยชี้นำให้ผ่านพ้นเหตุการณ์แบบนี้ไปได้ แต่ในตอนนี้ เขาอยู่คนเดียว

เขารู้ว่าแม่ของเขาเป็นคนฉลาด ถ้าเขาตอบคำถามเธอช้าเกินไป เธอก็จะสงสัย

พอคิดได้เช่นนั้น เขาก็พยายามคุมตัวเองและพูดว่า “ผมไม่ได้เรียกคุณเลอศิลป์ว่าพ่อเลยครับ ผมแค่อยากจะพูดว่าเขาเป็นพ่อของไอวี่และเขาทำให้ไอวี่ร้องไห้ไม่ได้” เขาเงยหน้ามามองรษิกา “แต่ว่าผมกังวลมากจนพูดได้แค่คำว่า ‘พ่อ’”

รษิกาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่าจะเชื่อดีหรือไม่ เด็กๆ ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ และคำตอบของเบนนี่ก็มีเหตุผล แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันผิดปกติ

“อีกอย่าง…” พอเห็นว่าแม่ยังคงสงสัยอยู่ เบนนี่ก็มีความคิดดีๆ ขึ้นมาและเริ่มทำท่าน่าสงสาร “ตอนผมเห็นคุณเลอศิลป์กอดไอวี่ ผมคิดว่าอชิกับผมควรจะได้รับอ้อมกอดแบบนั้น ถ้าพ่อของเรายังไม่ตาย!”

คำพูดนี้แทงใจดำรษิกาเข้าอย่างจัง

เธอเลิกสงสัยและจ้องมองลูกชายอย่างรู้สึกผิด