หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1062

“แม่ขอโทษนะ” รษิกาก้มหน้า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เบนนี่ก็รู้ว่ารษิกาเชื่อคำโกหกของเขาและแอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เขาลดความระมัดระวังลงเมื่อได้ยินคำขอโทษจากแม่

เบนนี่ดึงแขนเสื้อของเธออย่างว่าง่าย “ผมไม่โทษแม่เลยครับ!”

รษิกาฝืนยิ้ม แต่เธอยังคงรู้สึกเศร้าใจ

เบนนี่เอียงคอและโพล่งความคิดของตัวเองออกมา “ถ้าแม่เสียใจ ก็ทำให้คุณเลอศิลป์เป็นพ่อของเราสิครับ! อชิกับผมชอบเขามากเลย!”

ใจของรษิกาบีบแน่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินลูกชายแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเลอศิลป์ นี่เพราะพวกเขาเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดหรือเปล่า ถึงได้รักเลอศิลป์มากแบบนี้?

รษิกาอยากจะบอกเบนนี่ถึงเรื่องตัวตนของเขามาก แต่จากนั้นเธอก็นึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเลอศิลป์ หากเลอศิลป์รู้ว่าเด็กๆ เป็นลูกของเขา เขาคงไม่ยอมให้ลูกอยู่กับฉันแน่ๆ

พอคิดได้เช่นนั้น เธอก็แอบจิกฝ่ามืออยู่เงียบๆ และกลืนคำพูดทั้งหมดลงไป

“คุณเลอศิลป์กำลังจะแต่งงานกับคนอื่นในไม่ช้านี้ และไม่มีอะไรที่เราทำได้เลย” เธอลูบหัวเด็กน้อยเป็นเชิงปลอบ “แต่ว่าแม่สัญญากับลูกได้นะ ว่าคนที่จะมาเป็นพ่อของลูกจะต้องเป็นคนที่ลูกกับพี่ชายของลูกชอบ!”

เป็นธรรมดาที่เบนนี่จะผิดหวังเมื่อข้อเสนอของเขาถูกแม่ปฏิเสธ

ทว่า เขากลับเข้าใจการตัดสินใจของแม่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ที่ไม่มั่นคงระหว่างแม่และพ่อของเขา

เขามุ่งมั่นที่จะช่วยให้พ่อแม่ของเขากลับมาคืนดีกันให้ได้

เพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับความผิดหวังของเบนนี่ รษิกาจึงลุกขึ้นและคว้ามือเล็กๆ ของเขาไว้ “เราไปหาไอวี่กันเถอะลูก”

รษิกาหันไปหาเด็กหญิงด้วยความแปลกใจ ไม่มีใครคิดหรอกว่าเด็กน่ารักไร้เดียงสาอย่างเธอจะมีทักษะเรื่องคอมพิวเตอร์ ฉันไม่คิดอย่างนั้นแน่นอน แต่ว่าเธอเป็นลูกสาวของเลอศิลป์ แบบนั้นก็ไม่น่าตกใจหรอกเมื่อรู้ว่าเธอมีไอคิวสูงมาก

รษิกาเหลือบมองเบนนี่ก่อนจะยิ้มให้เด็กๆ “ไม่มีอะไรมากหรอกจ้ะ ฉันแค่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับคอมพิวเตอร์เท่าไร เลยให้เขาสอนแก้ปัญหาที่เจอมานิดๆ หน่อยๆ เอง”

เบนนี่พยักหน้าเห็นด้วย

ขณะที่ไอรดาไม่ได้คิดอะไรมากกับการโกหกของเธอ อชิก็เดาเหตุผลที่แม่เขาขอความช่วยเหลือจากน้องชายได้ เขาเป็นกังวลอยู่นิดหน่อยว่าเบนนี่ตอบคำถามของแม่อย่างไร

เขาสังเกตว่าท่าทางของน้องชายเขาแปลกๆ เขาไม่ได้แพร่งพรายอะไรออกไปใช่ไหม?

เขาอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก

เมื่อเบนนี่มานั่งข้างเขา เขาก็กระซิบถามว่า “นายหลุดพูดอะไรไปหรือเปล่า?”

แล้วเขาก็ผ่อนคลายขึ้นเมื่อน้องชายยืนยันว่าไม่ได้หลุดปากพูดอะไรออกไป