หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1102

ตอนที่พวกเขามาถึงบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ เลอศิลป์ก็ยังคงไม่ตื่นขึ้นมา

ครรชิตใช้แขนพยุงเลอศิลป์และช่วยพาเขาเข้าไปในบ้าน

ขณะที่พวกเขาขึ้นไปข้างบน ครรชิตก็บังเอิญสะดุดเล็กน้อย และอัญชสาก็บ่นว่าเขาทันที “ระวังหน่อยสิ!”

เพราะรู้ว่าเป็นความผิดเขาเอง เขาจึงไม่ได้พูดอะไร

ระหว่างนั้น ไอรดายังไม่นอนและกำลังรออยู่ในห้องขณะที่หวังว่าจะได้คุยกับพ่อ

เมื่อเธอได้ยินเสียงอัญชสา ก็ดูเหมือนเธอจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งราวกับว่าเธอส่งกระแสจิต เธอเดินไปเปิดประตูห้องนอนและมองออกไปอย่างระมัดระวัง

ทันทีที่เธอมองออกไป เธอก็เห็นเลอศิลป์ขึ้นบันไดมาโดยมีครรชิตคอยพยุง

เธอวิ่งออกไปด้วยความเป็นห่วง และดึงแขนเสื้อของเลอศิลป์อย่างระมัดระวัง “พ่อคะ”

อัญชสากำลังเบิกบานใจหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในรถ

เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยดูกังวลเพียงใด เธอจึงยิ้มและพูดอย่างมั่นใจว่า “พ่อของเธอดื่มมากเกินไป แต่ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลเขาอย่างดี”

แต่ไอรดาก็ไม่ได้เหลือบมองเธอเลยแม้แต่น้อย เธอกลับจ้องมองครรชิตพลางรอให้ครรชิตอธิบาย

รอยยิ้มของอัญชสาแข็งค้างขณะที่เธอมองตามสายตาของไอรดาไปมองหน้าครรชิต

เขารู้สึกได้ถึงความหมดหนทางกับการที่ทั้งสองคนจ้องมองเขาอยู่

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด เขาก็คำนึงถึงความรู้สึกของไอรดาและยิ้มในขณะที่เขาพูดซ้ำสิ่งที่อัญชสาพูด “คุณหนูไอรดา คุณเลอศิลป์ดื่มมากเกินไปครับ เขาจะไม่เป็นไรหลังจากได้พักผ่อน มันดึกแล้ว คุณควรไปนอนได้แล้วล่ะครับ”

ไอรดาเม้มปากและส่ายหน้า ก่อนจะตามพวกเขาไปอย่างดื้อรั้น

คราวก่อนที่พ่อป่วย พ่อก็ไม่ยอมให้ฉันดูแลเขา คราวนี้ฉันจะดูแลพ่อ ไม่ว่าคนอื่นจะว่ายังไง!

คุณเลอศิลป์เป็นคนบอกให้ฉันมาที่นี่ ถ้าเธอทำอะไรเขาตอนที่ฉันไปแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะอธิบายกับเขายังไงล่ะ?

แม้ว่าไอรดาจะรู้สึกไม่เต็มใจจะทำหลังจากได้ยินเช่นนั้น แต่เธอก็ยังพยักหน้าอย่างว่าง่าย

ขณะที่เธอออกไป เธอก็หันกลับมามองเลอศิลป์อยู่พักหนึ่งเพื่อดูว่าเขาตื่นขึ้นมาไหม ก่อนจะตามครรชิตกลับไปที่ห้องของเธออย่างเชื่องช้า

ในที่สุด ก็มีเพียงเลอศิลป์และอัญชสาที่เหลืออยู่ในห้องนอน

สายตาของเธอสะท้อนความคิดมากมายในใจ ขณะที่เธอมองดูคนที่นอนหลับสนิทบนเตียง

ตอนนี้มีแค่เราสองคนในห้องนอนของเขาแล้ว นี่มันเป็นโอกาสที่หายากมากๆ ตราบใดที่ฉันเลือกไพ่ถูกใบ ตำแหน่งคุณนายบ้านนี้ก็จะเป็นของฉันพรุ่งนี้เช้า ไม่ว่าเลอศิลป์จะไม่ยินดียังไงก็ตาม แต่เขาก็จะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอม ฉันก็แค่ต้องเสี่ยงหน่อยถ้าอยากทำอย่าางนั้น ถ้าเขาตื่นมากลางทาง แผนฉันก็เป็นอันล้มเหลว

อัญชสาชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียของเรื่องนี้อยู่เป็นเวลานาน ในท้ายที่สุด เธอไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนใจในการเป็นภรรยาของเลอศิลป์ได้ และค่อยๆ เดินเข้าไปข้างเตียง

“เลอศิลป์ มันคงอึดอัดที่ต้องนอนแบบนี้ ให้ฉันช่วยเช็ดตัวคุณนะ”