หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1105

เลอศิลป์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องไอรดาไปโรงเรียนถูกหยิบยกขึ้นมา และเขาก็หันไปมองอัญชสา

“ให้ผมไปส่งคุณหนูที่โรงเรียนดีไหมครับ? ในเมื่อตอนนี้คุณคงไม่สะดวกเท่าไร” ครรชิตเริ่มขันอาสา

เมื่อก่อนนี้ หากเจ้านายติดธุระก็มักจะให้เขาไปรับไอรดาที่โรงเรียน ดังนั้น ครรชิตจึงคิดว่าคราวนี้คงจะเป็นเหมือนเดิม

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็เห็นว่าสายตาเลอศิลป์จับจ้องอยู่ที่อัญชสาซึ่งยืนอยู่ข้างๆ และความหวาดกลัวก็คืบคลานเข้ามาในอกของเขา

และแน่นอน เสียงของเจ้านายเขาดังขึ้นในวินาทีต่อมา “ไม่จำเป็นหรอก ไอวี่ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว และนายก็ไม่รู้ว่าเธอไปเรียนที่ไหน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ครรชิตก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ย้ายไปเรียนที่อื่นเหรอ? คุณหนูไอรดาจะย้ายโรงเรียนง่ายๆ อย่างนี้ได้ยังไงในเมื่อเธอมีอาการแบบนั้น? แล้วฉันไม่รู้เรื่องนี้เลยด้วยเนี่ยนะ?

“อัญชสา” เลอศิลป์เรียกเธอด้วยเสียงอ่อนโยน

น้ำเสียงที่เขาใช้เรียกเธอทำให้เธอมีความสุขมาก “มีอะไรเหรอคะ?” เธอถาม

เลอศิลป์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังคงพูดออกมาในท้ายที่สุด “รบกวนไปส่งไอวี่ที่โรงเรียนใหม่หน่อยนะ”

ในเมื่อฉันตัดสินใจแล้วว่าจะตัดสัมพันธ์กับรษิกา ไอวี่ก็ควรที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วย งั้นก็เริ่มจากการทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนใหม่ก่อนแล้วกัน

แม้ว่าอัญชสาจะมีความสุขจนล้นปรี่ แต่เธอก็ไม่ลืมจะแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเด็กหญิงตัวน้อย

“ไอวี่ดูจะไม่ชอบโรงเรียนใหม่นะคะ คุณจะให้เธอไปเรียนที่นั่นจริงๆ เหรอ? ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนเลย ทำโฮมสคูลที่บ้านดีไหมคะ? มันก็ได้ผลอยู่นะ”

แต่เลอศิลป์ค้านด้วยเสียงทุ้มต่ำ “จากอาการตอนนี้ของไอวี่ เธอจำเป็นต้องได้พูดคุยกับคนอื่นบ้าง เพื่อจะได้ปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ ให้เร็วขึ้น”

อัญชสาไม่กล้าโน้มน้าวใจเขาต่อ เธอจึงแค่พยักหน้าให้ “งั้นฉันจะไปปลุกเธอแล้วกันค่ะ”

เช่นนั้นแล้ว เธอก็บอกลาครรชิต จากนั้นก็หันหลังเดินออกจากห้องไป

แม่พูดถูก ในเมื่อฉันตัดสินใจจะให้มีการหมั้นต่อไป ไอวี่ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับอัญชสาให้ได้

ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะเมามายเพราะผู้หญิงคนเดียว

“วันนี้ไม่มีตารางงานสำคัญอะไรที่คุณต้องทำมากนัก ดังนั้นพักผ่อนต่ออีกหน่อยเถอะครับ” ครรชิตพยายามโน้มน้าวเขาอีกครั้งขณะที่เดินตามหลังเขามา

เลอศิลป์ละสายตาจากกระจก “ไม่เป็นไรหรอก เราจะทำงานตามตารางที่วางไว้”

ฉันต้องสนใจแต่กับงานในตอนนี้ เพื่อที่จะได้ลืมรษิกาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ครรชิตรู้สึกว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวเจ้านายได้อีกต่อไปหลังจากถูกปฏิเสธหลายครั้ง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยอมรับเงียบๆ แล้วลงไปชั้นล่างเพื่อรอเลอศิลป์

พอเขาออกมาจากห้องเลอศิลป์ เขาก็เห็นอัญชสายังยืนอยู่ตรงหน้าห้องนอนของไอรดา

เด็กหญิงดูเหมือนจะยังหลับอยู่ อัญชสาเคาะประตูห้องเบาๆ แต่การมองเธอจากด้านข้างนั้นก็ยากที่จะเห็นสีหน้าของเธอ

แต่ครรชิตก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่ไปกับไอรดาด้วยเมื่อเขาคิดว่าเด็กหญิงเกลียดอัญชสามากแค่ไหน