หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1104

อัญชสาใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในห้องพักแขกห้องเดิมที่เธอเคยอยู่เมื่อคราวก่อน

ขณะที่เธอเข้าไปในห้อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เธอทำไว้ในครั้งนั้น

บางทีฉันก็คิดว่าจะใช้วิธีการเดิมสั่งสอนนังเด็กบ้านั้นอีกสักที จะได้รู้ไปว่าเธอจะกล้าไม่เชื่อฟังอยู่อีกหรือเปล่า!

แต่มันก็เป็นแค่ความคิดชั่วครู่เท่านั้น เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าเลอศิลป์จะรู้เรื่องนี้

ตอนนี้เธอมีความหวังแล้ว เธอจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยถ้าเกิดต้องเสียโอกาสนี้ไปเพราะเธอทำผิดพลาดอีกครั้ง

ขณะที่อัญชสานอนลงบนเตียง ภาพในห้องนอนเลอศิลป์เมื่อครู่นี้ก็เล่นวนซ้ำอยู่ในหัว

ฉันใกล้จะได้เป็นคุณนายบ้านนี้อยู่แล้ว! ถ้าครรชิตไม่โผล่มาล่ะก็!

อัญชสาไม่ยอมนอนตลอดทั้งคืน เธอรอให้ครรชิตเข้ามาบอกเธอว่าเลอศิลป์ตื่นแล้ว

เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องรอจนพระอาทิตย์ขึ้น แต่เขาก็ยังไม่มา

ท่าทีที่ครรชิตมีต่อเธอเมื่อคืนนี้ทำให้อัญชสากัดฟันแน่น เธอลุกจากเตียงไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องเลอศิลป์

“เลอศิลป์คะ คุณตื่นหรือยัง? นี่ฉันเองนะคะ อัญชสา”

ไม่นานนัก เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าภายในห้อง

ครรชิตเปิดประตูมาทักทายคนที่ยืนอยู่ข้างนอกอย่างสุภาพ “คุณอัญชสา คุณเลอศิลป์ยังไม่ตื่นเลยครับ ถ้าคุณตื่นแล้ว จะกลับบ้านไปก่อนก็ได้นะครับ”

อัญชสาขมวดคิ้ว “ถ้างั้น ฉันก็จะรอจนกว่าเลอศิลป์จะตื่นก่อนกลับบ้าน ไม่งั้นฉันคงเป็นห่วงเขาแย่”

“อีกไม่นานจะมีการประชุมที่บริษัท นี่ก็ใกล้ถึงเวลาที่คุณเลอศิลป์จะต้องเดินทางไปที่บริษัทหลังจากเขาตื่นแล้วนะครับ” ครรชิตโกหกหน้าตาย

จะพูดอีกอย่างก็คือ เขากำลังบอกอัญชสาว่าไม่ต้องอยู่รอเพราะเจ้านายเขาไม่มีเวลาให้เธออยู่แล้ว

แต่เธอก็ไม่ได้รับรู้ถึงข้อความนัยๆ นั้นเลย เพราะเธอยังคงพยายามเข้ามาในห้องนอนต่อไป

ขณะที่ครรชิตพูดอยู่นั้น เลอศิลป์ก็ยังคงหลับอยู่บนเตียง

คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น เป็นไปได้ว่าเพราะอาการเมาค้าง

ฉันไปดื่มกับจักรภพในคลับ แล้วจากนั้น… ฉันก็เมาและโทรหาอัญชสาให้มารับ

เลอศิลป์บีบหว่างคิ้วขณะนึกถึงเหตุการณ์นั้น และสีหน้าของเขาก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย “คุณอยู่ที่นี่กับผมทั้งคืนเหรอ?” เขาถาม

แม้จะมีหน้าตาบูดบึ้งเล็กน้อย แต่อัญชสาก็ยังคงยิ้มขณะที่เธอตอบว่า “ฉันอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคุณ เพราะมันไม่ค่อยปกติเท่าไรที่คุณจะเริ่มขอให้ฉันดูแลคุณค่ะ”

ตอนแรกเธอคิดว่าถ้าพูดแบบนั้นออกไป เลอศิลป์ก็คงจะแสดงความห่วงใยต่อเธอบ้าง

แต่เธอไม่คาดหวังเลยว่าเขาจะแค่ถามกลับมา “ครรชิตไปไหน?”

นั่นทำให้อัญชสาสะอึกไปเล็กน้อย ขณะที่เธอหันไปข้างๆ เพื่อให้เขาเห็นที่ประตู

ครรชิตก้าวออกมาอย่างสุภาพ “คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์แค่จะยืนยันว่าเขาไม่ได้อยู่กับอัญชสาตามลำพังทั้งคืน ดังนั้นเมื่อเห็นผู้ช่วยของเขาอยู่ในห้อง เขาก็ผ่อนคลายขึ้นมา เขาพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรต่อ

“คุณเลอศิลป์ครับ ได้เวลาที่คุณหนูไอรดาจะไปโรงเรียนแล้ว” ครรชิตพูดอย่างระมัดระวังหลังจากตรวจดูเวลา

ในช่วงนี้เขาช่วยงานเลอศิลป์อยู่แต่ที่บริษัท จึงไม่รู้ว่าไอรดาย้ายโรงเรียนไปแล้ว