หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1107

ความตั้งใจของไอรดาสั่นคลอนไปเมื่อเอ่ยถึงเลอศิลป์

เธอเห็นว่าเลอศิลป์เมาแค่ไหนเมื่อคืนก่อน และเดาว่าเขาคงดื่มเหล้ามามากไป

อยากรู้จังว่าพ่อทำอะไรอยู่

อัญชสายินดีที่ได้เห็นความไม่แน่ใจในสายตาของไอรดาและพูดต่อว่า “ถ้าเธอไม่อยากไปโรงเรียน ฉันช่วยพูดให้ได้นะตอนที่พ่อของเธอรู้สึกดีขึ้น”

ตอนนั้นเองที่ไอรดายอมจำนนและให้เธอเข้าไปในห้องได้

อัญชสาลุกขึ้นเพื่อให้ไอรดาแต่งตัวขณะที่เธอเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ไปโรงเรียน

เมื่อเลือกเสื้อผ้าแล้ว เธอก็ช่วยไอรดาแปรงฟัน

ไอรดาค่อยๆ ลดความระมัดระวังลง

อัญชสาเคยข่มขู่เธอทุกครั้งที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

ไอรดาคิดว่าอัญชสาจะไม่ทำอะไรเธอ เพราะครั้งนี้อัญชสาก็ดูไม่อยากจะทำเช่นนั้น

นอกจากนี้ อัญชสายังพูดถึงเลอศิลป์ด้วย

ไอรดาเชื่อฟังและปฏิบัติตามข้อเรียกร้องของอัญชสา เนื่องจากเธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับเลอศิลป์ อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเธอยังคงบูดบึ้ง

เธอเกลียดความคิดที่จะไปโรงเรียนใหม่อย่างแท้จริง

พวกเด็กชายจะไม่อยู่ที่นั่น และเธอไม่ชอบเพื่อนร่วมชั้นและครูของเธอ

ไอรดาถูกพาลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารเช้าหลังจากที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไม่เต็มใจ

เลอศิลป์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ขณะที่ครรชิตยืนอยู่ข้างๆ เขา

เขาเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นไอรดาและอัญชสาลงบันไดมา

“พ่อ”

ไอรดาปล่อยมือของอัญชสาแล้ววิ่งไปหาเลอศิลป์ เธอวางแขนบนตักของเขาและจ้องมองสบตาของเขา

เลอศิลป์ยังคงปวดหัวอยู่ ดังนั้นเขาจึงหันไปลูบหัวไอรดาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เขามักจะติดตามพ่อทุกครั้งที่พ่อต้องดื่มเพราะเรื่องงาน

หัวใจของเธอบีบรัดเมื่อมองดูเขาตาไม่กะพริบ

มันคงเป็นเรื่องส่วนตัวตั้งแต่ครรชิตไม่ได้ไปกับเขาด้วย

นอกจากนี้ เลอศิลป์ยังอยู่กับจักรภพเมื่อคืนนี้

อัญชสาไม่พอใจขณะคิดถึงสิ่งที่ฝนทิพย์บอกเธอเกี่ยวกับความคิดเห็นของจักรภพที่มีต่อเลอศิลป์และรษิกา

ถึงกระนั้น เลอศิลป์ก็ยังมอบหมายให้เธอส่งไอรดาไปโรงเรียน ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาจะยอมแพ้กับรษิกาไปแล้ว หลังจากการสนทนาของพวกเขาเมื่อคืนนี้

เธอสรุปว่าไม่มีประโยชน์ที่จะแก้ไขอะไรเลย

ทุกคนในห้องอาหารต่างก็หมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเอง

เสียงทุ้มลึกของเลอศิลป์ดังขึ้นหลังจากผ่านไปครู่หนึ่งขณะที่เขาพยายามหลีกเลี่ยงการตอบไอรดา “เมื่อวานพ่อไปเที่ยวกับคุณจักรภพและบังเอิญดื่มมากเกินไป พ่อขอโทษที่ทำให้ต้องกังวลนะ”

ไอรดาดูไม่มั่นใจขณะที่จ้องมองเลอศิลป์นานกว่าปกติ

เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดกับเธอ