หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1108

“กินข้าวให้เสร็จ แล้วคุณอัญชสาจะส่งลูกไปโรงเรียน”

เลอศิลป์ละสายตาจากไอรดา โดยไม่ให้โอกาสเด็กหญิงถามอะไรเพิ่มเติม

แม้ว่าไอรดาจะสับสน แต่เธอก็ไม่กล้าถามอะไรต่อเมื่อเห็นใบหน้าบึ้งตึงของพ่อ เธอกลับทานอาหารเช้าอย่างเชื่อฟังแทน

เมื่อถึงเวลาอาหารเช้าเสร็จ เธอก็สายแล้ว

อัญชสาบอกลาเลอศิลป์ก่อนจะไปส่งเด็กหญิงที่โรงเรียน

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องมองร่างที่กำลังจะจากไปของทั้งคู่ก่อนที่จะพูดว่า "เดี๋ยวก่อน"

อัญชสาชะงักฝีเท้าไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงของเขา หัวใจของเธอบีบรัดแน่น

เลอศิลป์ไม่ได้จะเปลี่ยนใจใช่ไหม?

แม้ว่าเธอจะกลัว แต่อัญชสาก็ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส “มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ? เลอศิลป์”

ขณะที่อัญชสาจูงมือเธอไว้ ไอรดาก็จ้องมองพ่อของเธอด้วยสายตาที่สดใสและชัดเจน นอกจากนี้ เธอยังรู้สึกว่าพ่อของเธอจะเปลี่ยนใจและยินยอมให้เธอโดดเรียน

เลอศิลป์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งขณะที่เขาสบตาพวกเธอ

หลังจากผ่านไปหลายวินาที คิ้วของเขาก็ผ่อนคลายลงราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจแล้ว

“อย่าดื้อกับครูและเพื่อนร่วมชั้นใหม่เหมือนครั้งก่อนนะ ไอวี่ พ่อจะติดต่อกับครูของลูกเป็นครั้งคราว ว่าลูกเป็นยังไงบ้างที่โรงเรียน”

เด็กหญิงพองแก้มของเธออย่างไม่เต็มใจ “หนูเข้าใจแล้วค่ะ”

อัญชสาถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็จริงใจมากขึ้นเช่นกัน

“ฉันจะคุยกับครูของเธอให้ค่ะ มีอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีแล้ว ฉันจะไปกับไอวี่ก่อนนะคะ เธอสายแล้ว”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่คิดอะไรมาก

อัญชสาพาเด็กหญิงออกไปด้วยรอยยิ้ม

เมื่อขึ้นรถ ไอรดาก็นั่งอย่างระมัดระวังที่เบาะหลัง และเม้มปากโดยไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

อัญชสาพยายามพูดเพื่อสร้างสายสัมพันธ์กับเด็ก

นักเรียนคนอื่นๆ คงจะคิดว่าฉันเป็นคนประหลาด ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่มีคิดว่าจะอยู่ในโรงเรียนนั้นได้นาน ฉันจะกลับมาอยู่กับอชิและเบนนี่ เมื่อพ่อกับแม่กลับมาคืนดีกัน!

เธอกำลังจะขอให้ไอรดาแนะนำครูคนใหม่ให้เธอรู้จัก แต่ครู่ก็จำไอรดาได้ก่อน

“เธอมาโรงเรียนด้วย ไอวี่!”

ครูเดินเข้ามาหาพวกเธอด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะทักทายไอรดา แล้วหันไปหาผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ เธอ “แล้วคุณคือ…?”

อัญชสายิ้มขณะที่เธอค้อมศีรษะให้ครู “สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออัญชสา เป็นคู่หมั้นของเลอศิลป์”

การจ้างงานครูในสถาบันอันทรงเกียรติเป็นข้อพิสูจน์ถึงคุณสมบัติของเธอ

การแต่งงานระหว่างครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์กับครอบครัวภักดีสรวงเป็นเรื่องที่รู้กันทั่วไปในเมืองหัสดิน

แน่นอนว่าครูในโรงเรียนคงจะรู้เรื่องนี้

ดังนั้นเธอจึงสามารถเดาได้โดยที่อัญชสาไม่ต้องพูดอะไรอีก ว่าครึ่งหลังของประโยคของอัญชสาคือการประกาศว่าเธอเป็นแม่ของไอรดาในอนาคต

ด้วยเหตุนี้ ท่าทีของครูจึงมีความเคารพมากขึ้น “สวัสดีค่ะ คุณอัญชสา ฉันชื่อภัคจีรา อยู่เย็น คุณเรียกฉันว่าครูภัคจีราก็ได้ค่ะ”