หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1110

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและเงียบไปหลายวินาที

ภายในไม่กี่วินาที รอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้าของอัญชสา

จนกระทั่งเสียงของเลอศิลป์ดังขึ้นอีกครั้ง

“เมื่อดูจากท่าทางของไอวี่เมื่อเช้านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณดูเหมือนจะดีขึ้นมาก”

อัญชสาชะงักกับคำพูดของเขาหลายวินาทีก่อนที่เธอจะรับทราบสิ่งที่เขาพูด

เป็นเรื่องจริงที่เด็กคนนั้นเปิดใจต่อเธอในเช้าวันนั้น

นอกเหนือจากการปฏิเสธสัมผัสของเธอแล้ว ไอรดายังตอบสนองต่อเกือบทุกอย่างที่เธอพูดอีกด้วย

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

“ตอนนั้นฉันเป็นคนผิดเองแหละค่ะ” อัญชสาตอบพร้อมกับหัวเราะ “ฉันอดทนกับไอวี่ไม่มากพอ ตอนนี้ฉันอดทนมากขึ้นอีกหน่อย ไอวี่ก็สัมผัสได้และตอบสนองตามนั้น”

“นั่นก็ดี” เลอศิลป์ตอบอย่างเคร่งขรึม “อยู่ด้วยกันดีๆ ต่อไปนะ”

อัญชสายืนยันกับเขาด้วยรอยยิ้มว่าเธอจะทำเช่นนั้น

เลอศิลป์ยุติการสนทนาโดยอ้างว่าต้องทำงาน

แม้ว่าเขาจะตัดสินใจหมั้นหมายต่อไปแล้ว แต่เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดกับอัญชสา

ในขณะเดียวกัน อัญชสาก็วางสายไป แต่รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า เธอชวนฝนทิพย์ออกไปทานอาหารเย็น

หลังจากที่ฝนทิพย์วางสาย เธอก็เก็บข้าวของก่อนจะมุ่งหน้าออกจากบ้านคชาเรศ

เมื่อเธอออกมาจากห้องนอน เธอก็วิ่งเข้าไปหาจักรภพซึ่งเพิ่งลุกจากเตียงและอารมณ์ไม่ดีเพราะดื่มมากเกินไปเมื่อคืนก่อน

นอกจากจะนึกถึงคำพูดของเลอศิลป์เมื่อคืนก่อนขณะที่เพิ่งตื่นขึ้นมาแล้ว เขายังรู้สึกหงุดหงิด และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากแย่ไปสู่แย่ลงกว่าเดิม

“จะไปไหนแต่เช้าแบบนี้?” จักรภพถามพลางขมวดคิ้วเมื่อเห็นฝนทิพย์ยิ้มกว้าง

ฝนทิพย์ดูพอใจมาก “อัญชสาชวนฉันออกไปกินข้าวข้างนอก พี่ไม่รู้หรอกเพราะดื่มมากเกินไปเมื่อวานนี้ แต่เลอศิลป์ให้อัญชสามารับเขาและยังให้เธอส่งไอวี่ไปโรงเรียนเมื่อเช้านี้ด้วย”

แม้ว่าผู้อาวุโสในตระกูลของพวกเขาจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันในบ้านคชาเรศ แต่จักรภพกลับได้รับการยกย่องในเรื่องธุรกิจอย่างเป็นทางการในระดับสูงกว่าเสมอ

ครั้งนี้ถือเป็นเรื่องท้าทายที่ต้องอยู่ฝ่ายที่ถูกต้อง แต่พี่จักรภพไม่ยอมให้ฉันคุยโม้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

หลังจากยืนอยู่ตรงจุดนั้นเป็นเวลานาน ฝนทิพย์ก็สงบสติอารมณ์ได้อีกครั้งและเดินปึงปังลงไปชั้นล่าง

เธอยังจ้องมองจักรภพขณะที่เดินผ่านโต๊ะอาหารซึ่งเขากำลังทานอาหารเช้าอยู่

อย่างไรก็ตาม จักรภพหมกมุ่นอยู่กับการถอดรหัสสิ่งที่เลอศิลป์คิด จึงไม่ทันเห็นสายตาของน้องสาว

เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ฝนทิพย์ก็ยิ่งรำคาญมากขึ้นขณะที่เธอออกไปจากบ้าน

สีหน้าของเธอยังไม่ดีขึ้นแม้ว่าจะมาถึงร้านอาหารที่เธอนัดพบกับอัญชสาแล้วก็ตาม

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

อัญชสาอารมณ์ดีจึงถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าหมองของเพื่อนเธอ