หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1114

เบนนี่รู้สึกดีขึ้นหลังจากได้ยินที่อชิพูด เขาพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่ชาย

ทั้งสองคนเงียบไปหลังจากนั้น

มีเสียงเล็กๆ ที่น่ารักเรียกพวกเขาจากด้านหลัง มันทำลายความเงียบไปสิ้น “อชิ! เบนนี่!”

เมื่อหันหลังไป พวกเขาก็เห็นเด็กหญิงตัวน้อยผูกหางม้ายืนพิงโต๊ะพวกเขาอยู่

“เมื่อไรไอวี่จะกลับมาเหรอ?” เธอถามอย่างประหม่า

แม้ว่าเธอกับไอรดาจะสนิทกันพอสมควร แต่เธอก็ไม่รู้เรื่องที่ไอรดาย้ายโรงเรียนไปแล้ว เพราะไอรดามักจะอยู่ใกล้ๆ อชิกับเบนนี่มาก เธอจึงคิดว่าควรจะลองมาถามพวกเขาดู

คำถามของเธอทำให้อชิและเบนนี่ที่เพิ่งจะอารมณ์ดีขึ้นรู้สึกแย่ลงไปอีกครั้ง

แม้กระนั้น พวกเขาก็ไม่กล้าไปทำลายความหวังของเด็กหญิงคนนั้นเมื่อได้เห็นสีหน้าคาดหวังของเธอ “เดี๋ยวเธอก็กลับมา” พวกเขาตอบ

ดวงตาของเด็กหญิงเป็นประกายด้วยความสุขใจ “ฉันรู้ว่าไอวี่จะกลับมา! ครูพิมพ์รภาบอกว่าไอวี่จะไม่กลับมาแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อครูหรอก! ฉันฉลาดอยู่แล้ว!”

จากนั้นเด็กหญิงก็กลับไปเล่นกับเพื่อนอย่างมีความสุข ขณะที่อชิกับเบนนี่มองหน้ากัน

“เราต้องทำให้แม่กับพ่อคืนดีกันให้เร็วที่สุด!” อชิพูดพร้อมกับมีสีหน้าจริงจัง

แน่นอนว่าเบนนี่เข้าใจแล้วว่าพวกเขาต้องทำอย่างไร

“พ่อบอกอะไรกับแม่เมื่อวันนั้น? แม่ดูอารมณ์เสียมากเลย! ส่วนพ่อ เขาก็…”

เบนนี่รู้สึกปวดใจเมื่อนึกถึงสีหน้าของเลอศิลป์ตอนที่เขาจากไปในวันนั้น

เหมือนว่าพ่อจะไม่กลับมาเจอเราอีกต่อไปแล้ว! เมื่อก่อนนี้เวลาแม่กับพ่อทะเลาะกัน มันก็ไม่เคยแย่เท่าคราวนี้เลย!

อชิส่ายหน้าเพราะเขาไม่เข้าใจสถานการณ์นี้เหมือนกัน

เราพยายามถามแม่หลายครั้งแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย แม้ว่าแม่จะตอบคำถามเราทุกคำถาม แต่มันก็ชัดเจนแล้วว่าแม่โกหกเรา นี่มันเกิดอะไรขึ้น? แม่กลัวอะไรถึงไม่ยอมบอกเรา?

แม่จะไม่ปิดบังจากเราหรอกถ้ามันเป็นเรื่องธรรมดาๆ ไม่เอาน่า คิดดูสิ! มันจะเป็นเรื่องไหนได้บ้าง?

พ่อทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เพราะคุณเจตนิน แม่กับคุณเจตนินใกล้ชิดกันมากขึ้นนับจากนั้น บางทีพ่ออาจจะโกรธแม่เพราะเรื่องนี้ก็ได้ ใช่แล้ว มันต้องเป็นเรื่องนี้แน่ๆ!

ดวงตาของอชิเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น อืม… เบนนี่พูดตรงประเด็นอยู่นะ!

คำแนะนำของเบนนี่สะท้อนให้เห็นถึงความคิดอันบริสุทธิ์ใจของเขาเอง

ในทางกลับกัน อชิสามารถมองเรื่องนี้ในมุมของรษิกาได้ “แต่แม่ก็ติดต่อคุณเจตนินแค่เพราะเรื่องงานนะ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาเบนนี่ขณะที่พูดต่อไปพลางขมวดคิ้ว “เราสองคนก็เห็นว่าแม่ทำงานหนักแค่ไหน เพื่อที่จะให้โอกาสนี้ไม่หลุดมือไป”

การขอให้แม่ปล่อยโอกาสเรื่องงานนี้หลุดไปเพราะเราไม่ชอบคุณเจตนินนั้นดูไม่ยุติธรรมกับแม่เลย

เบนนี่รู้สึกปวดใจเมื่อเขานึกได้ว่ารษิกางานยุ่งมากแค่ไหนเมื่อก่อนนี้

“แต่มันเป็นไปได้นะที่ว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันเพราะคุณเจตนิน!”

เบนนี่ยังลังเลเรื่องนี้อยู่

เขาไม่อาจเลือกได้ระหว่างงานของรษิกากับเลอศิลป์