หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1135

อชิกับเบนนี่ไม่เจอไอรดามาอีกวันหนึ่ง และไม่ได้ข่าวคราวของเธอเลย

แม้ว่าเด็กทั้งสามคนจะตกลงกันแล้วว่าจะทำให้เลอศิลป์กับรษิกาคืนดีกัน แต่พวกเด็กชายก็ไม่รู้สถานการณ์ของเลอศิลป์เลยเมื่อไม่ได้รับข่าวใดๆ จากไอรดา

เห็นได้ชัดว่ารษิกาไม่ต้องการจะชี้แจงทุกเรื่องราวกับเลอศิลป์

เด็กชายทั้งสองอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงกับสถานการณ์ในปัจจุบัน

หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว ทั้งสองคนก็กลับห้องพวกเขาไปเร็วกว่าปกติ

“พี่อชิ ทำไมเราไม่ไปหาพ่อล่ะ?” เบนนี่แนะนำ “ถ้าพ่อรู้ว่าเราเป็นลูกชายแท้ๆ ผมแน่ใจว่าพ่อจะต้องมาหาแม่แน่ๆ”

แม้ว่าอชิจะกังวลเรื่องให้พ่อแม่คืนดีกัน แต่เขาก็ปฏิเสธคำแนะนำของน้องชายไปอย่างไม่ลังเล “แม่จะต้องมีเหตุผลที่ปิดบังเรื่องนี้จากพ่อ ถ้าเราเปิดเผยให้พ่อรู้ มันจะทำร้ายความรู้สึกแม่นะ”

เบนนี่เอามือปิดหน้าที่เศร้าหมองของเขา “งั้นเราจะทำไงกันดีล่ะ? เรายังไม่รู้เลยนะว่าทางไอวี่เป็นยังไงบ้าง”

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงของรษิกา

“อชิ เบนนี่ หลับแล้วหรือยังลูก? แม่เข้าไปได้ไหม?”

เด็กๆ เงียบไปทันทีขณะที่ลุกขึ้นไปเปิดประตู

เมื่อเข้ามาในห้อง รษิกาก็มองเด็กทั้งสองด้วยความเป็นห่วง “ลูกสองคนเป็นอะไรไป? โกรธเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้อยู่เหรอ?”

ตามปกติ พวกเขาจะอยู่ข้างล่างและช่วยเธอเก็บโต๊ะหลังทานมื้อเย็นเสร็จเสมอ

ถ้าพวกเขาขึ้นมาข้างบนในทันที ก็ชัดเจนว่าต้องมีบางอย่างรบกวนจิตใจพวกเขา

เด็กชายทั้งสองมองหน้ากัน

ทั้งสองคนกำลังคุยกันเพื่อหาวิธีให้เลอศิลป์กับรษิกาคืนดีกัน ซึ่งพวกเขาจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้แม่รู้เด็ดขาด

ไม่มีใครพูดอะไรเลยอยู่พักหนึ่ง

ยังไงๆ พวกพนักงานที่สถาบันวิจัยก็เข้าใจผิดแบบนี้เหมือนกัน มันก็ไม่น่าแปลกใจหรอกที่เด็กๆ จะคิดเหมือนกันกับพวกเขา

รษิกาพูดไม่ออก

มันก็จริงที่ฉันปฏิบัติต่อเจตนินแตกต่างจากเลอศิลป์ แต่นั่นก็เป็นเพราะ…

“แม่ดูแลคุณเจตนินอย่างจริงใจ แต่แม่กลับไม่ชอบเขา นั่นหมายความว่าแม่หยาบคายกับคุณเลอศิลป์เพราะแม่ชอบเขาเหรอครับ?” เบนนี่ถามอย่างไร้เดียงสา

รษิกาอึ้งไปอีกครั้ง

คำถามของพวกเขาเหมือนกับคำถามของไอรดาในคืนนั้นทุกประการ

เมื่อมองผ่านสายตาของเด็กๆ โลกก็เรียบง่ายราวกับสีขาวดำ

เช่นเดียวกับคืนนั้น รษิกานิ่งงันเมื่อต้องอธิบาย สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือยืนกรานปฏิเสธ “แม่ก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน”

“แต่ผมชอบคุณเลอศิลป์!” เบนนี่ก้มหน้าด้วยความผิดหวัง “และผมก็ชอบไอวี่ด้วยเหมือนกัน...”