หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1145

“ฉันขอทราบชื่อกับนามสกุลของคุณได้ไหม?” จู่ๆ ภัคจีราก็มองที่รษิกา

“รษิกา จารุวิทย์ค่ะ” รษิกาตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

พอภัคจีราได้ยินคำตอบ เธอก็ถอนหายใจและรีบแจ้งเลอศิลป์

ฉันไม่เคยได้ยินเลยว่าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์จะมีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลจารุวิทย์ อีกทั้งผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่ญาติของไอวี่อย่างแน่นอน โชคดีที่ฉันโทรหาคุณเลอศิลป์ให้ยืนยันได้ทันเวลา

อย่างไรก็ตาม บุคคลที่อยู่ปลายสายได้เงียบไปพักหนึ่งหลังจากที่เธอบอกชื่อของรษิกา

มันทำให้รษิกากังวลเล็กน้อยและเธอสงสัยว่าเธอได้ทำอะไรผิดหรือไม่

“บอกให้เธอรอก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปที่นั่น”

เมื่อภัคจีรากำลังจะพูดขอโทษ เสียงต่ำของเลอศิลป์ก็ดังขึ้นมาทันที

เธอมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความสับสนและรีบตอบตกลง

รษิกาสังเกตสายตาของภัคจีราและรู้สึกใจคอไม่ดี

หลังจากวางสาย ภัคจีราก็มองรษิกาอย่างจริงจังและพูดว่า “คุณเลอศิลป์บอกว่าเขาจะมาที่นี่ในไม่ช้านี้ ปล่อยไอรดาไว้กับฉันเถอะ”

น้ำเสียงเลอศิลป์ในสายโทรศัพท์เมื่อสักครู่นี้ทำให้ภัคจีราเผลอคิดว่ารษิกาคือศัตรูของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์

แต่รษิกาได้ยินเพียงประโยคครึ่งแรกของภัคจีรา เธอก็ตกตะลึงอยู่กับที่และไม่ตอบโต้ใดๆ

ภัคจีรารู้สึกกังวลเล็กน้อยและเอื้อมมือไปดึงตัวไอรดามา แต่เด็กหญิงตัวน้อยโอบแขนไว้กับขาของรษิกาและไม่ยอมปล่อย

“ไอวี่ มาตรงนี้สิ พ่อของเธอกำลังมาที่นี่นะ” ภัคจีราพยายามโน้มน้าวไอรดา

เวลาไอรดาเรียกรษิกายิ่งทำให้ภัคจีรารู้สึกวิตกกังวล ตายแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับไอวี่คืออะไรกันแน่?

ภัคจีราดูเหมือนลังเลเล็กน้อยพอได้ยินแบบนั้น ไอรดาเหมือนจะไว้ใจผู้หญิงคนนี้มาก แต่น้ำเสียงของคุณเลอศิลป์เมื่อกี้นี้สิ… และตัวตนผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงเป็นปริศนา

ภัคจีราค่อยๆ ปล่อยมือของเธอเมื่อได้ยินเช่นนั้น ใช่แล้ว ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นอันตรายต่อไอวี่ คุณเลอศิลป์คงขอให้ฉันปกป้องไอวี่ทันที

รษิกายิ้มจางๆ ให้เธอ “เดี๋ยวคุณจะได้รู้ตอนที่คุณเลอศิลป์มาถึง”

ท้ายที่สุด ภัคจีราก็จำคำพูดของเลอศิลป์ในตอนนั้น

ถ้าเลอศิลป์ไม่ยอมรับ ทุกๆ อย่างที่รษิกาพูดจะกลายเป็นเสียเปล่าโดยสิ้นเชิง

มันยิ่งทำให้ความสงสัยของภัคจีราสูงมากขึ้นอีก

“คุณเลอศิลป์คงใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะมาถึงที่นี้ คุณช่วยนำชุดปฐมพยาบาลมาให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉันจะทำแผลที่หลังมือของไอวี่” รษิการ้องขอ

เมื่อภัคจีราได้ยินเช่นนั้น เธอจึงออกไปหยิบชุดปฐมพยาบาล แต่จู่ๆ เธอก็นึกได้ว่าเธอไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร เธอจึงก้าวถอยหลัง

รษิกาสามารถคาดการณ์ได้คร่าวๆ ว่าภัคจีราคิดอะไรอยู่ เธอไม่พูดอะไรและจับมือข้างที่เจ็บของไอรดาและถูมืออย่างระมัดระวัง