หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1146

ยี่สิบนาทีต่อมา รถของเลอศิลป์ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าโรงเรียน

สีหน้าของชายคนนั้นยังคงไร้อารมณ์ขณะที่เขาลงจากรถและปิดประตูรถอย่างแรง จากนั้น เขาก็เดินตรงไปที่ห้องเรียนของไอรดาพร้อมกับสายตาที่เหมือนว่ามีพายุกำลังก่อตัวอยู่

รษิกา จารุวิทย์! เธอมาทำอะไรที่นี่ในห้องเรียนของไอวี่? เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องของไอวี่อีกต่อไป?

เลอศิลป์โกรธมากเมื่อคิดถึงการแยกทางที่ไม่น่าพอใจครั้งล่าสุดและคำพูดของภัคจีราก่อนหน้านี้

ในขณะเดียวกัน รษิกาก็ตามภัคจีราไปที่ห้องทำงานและรอให้เลอศิลป์มาถึง

รอยแดงบนมือของไอรดาไม่ได้หายไป เมื่อเห็นเช่นนั้น ภัคจีราก็ขอให้ใครสักคนเอาชุดปฐมพยาบาลมาให้

รษิกาอุ้มไอรดาไว้ในอ้อมแขน เธอใช้ยาทาบริเวณรอยแดงและถูยาเบาๆ เพื่อให้ยาซึมได้ดียิ่งขึ้น

ในระหว่างนั้น ภัคจีราก็กำลังมองพวกเขาจากอีกฝั่งด้วยความระมัดระวัง

ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมห้องทำงาน

จนกระทั่งมีบางคนเคาะประตูห้อง

ผู้คนในห้องทำงานกลับมารู้สึกตัวและมองไปที่ประตูพร้อมกัน

ภัคจีราเดินไปเปิดประตู

ในทางกลับกัน รษิกากระวนกระวายใจมาก มือของเธอที่กำลังทายาบริเวณรอยแดงของไอรดาก็ชะงักเช่นกัน

“คุณเลอศิลป์ สวัสดีค่ะ” หัวใจของภัคจีราเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเธอเห็นบุคคลนี้ที่ประตู หลังจากทักทายเขาอย่างสุภาพแล้วก็พาเขาเข้ามาด้านใน

รษิการู้สึกหัวใจเต้นแรง เธอจึงก้มหน้าลงและไม่กล้ามองที่ประตู

ทันใดนั้น ความมั่นใจก็ก่อตัวขึ้นในใจรษิกาและเธอก็ตอบโต้อย่างฉุนเฉียว “คุณเลอศิลป์ ฉันควรจะเป็นคนที่ถามคำถามนั้นมากกว่านะ คุณเองก็รู้ดีว่าอาการของไอวี่ไม่เหมาะกับสภาพแวดล้อมใหม่ แต่คุณยังยืนกรานให้เธอย้ายไปโรงเรียนอื่น ดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับไอวี่ตอนนี้สิ คุณเลอศิลป์ นี่คือวิธีที่คุณดูแลเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาเหรอ?”

คำพูดของเธอทำให้เลอศิลป์สับสน เขาขมวดคิ้วและมองไปที่เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของรษิกา

ไอรดาเอามือข้างหนึ่งโอบไว้รอบคอของรษิกาและปล่อยให้แขนข้างที่เจ็บห้อยอยู่ข้างๆ เธอเพื่อให้เห็นอาการบาดเจ็บ

ในไม่ช้า เลอศิลป์ก็เห็นรอยแดงบนมือของเด็กหญิงของเขาและสีหน้าเขาก็ไม่พอใจ

ไอวี่บาดเจ็บที่มือข้างเดียวกันกับคนที่แกล้งเธอในโรงเรียนอนุบาลก่อนหน้านี้ งั้นสิ่งที่รษิกาพยายามจะบอกตอนนี้คือครั้งนี้ไอวี่ถูกคนอื่นแกล้งอีกครั้งสินะ

เมื่อเลอศิลป์รับรู้สิ่งนั้นแล้ว เขาหันไปมองภัคจีราและถามอย่างเยือกเย็นว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ภัคจีราไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามเช่นนี้กับเธอและเธอก็ตื่นตระหนก หลังจากสงบสติตัวเองลง เธอก็ตอบว่า “คุณเลอศิลป์ เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ ก่อนหน้านี้ไอวี่มีความขัดแย้งกับเด็กคนอื่น แล้วเด็กๆ ใจร้อนเกินไป ก็เลย…”