หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1244

“แกหาเรื่องเองนะ!” อัญชสาตื่นจากภวังค์และกรีดร้องใส่รษิกา

รษิกาคว้าถูกจุดฝังเข็มบนแขนของอัญชสา ทำให้อัญชสารู้สึกไม่สบายและอ่อนแรงไปทันที

“ฉันไม่ได้แค่ตบคุณนะ แต่ฉันอยากจะย้ำเตือนคุณด้วยว่าคุณนั่นแหละคือมือที่สามตัวจริง!”

รษิกาขยับเข้ามาใกล้อัญชสา เธอกระซิบโดยคุมน้ำเสียงให้ได้ยินแค่สองคนเท่านั้น “คุณแค่หมั้นกับเลอศิลป์เท่านั้น แต่ในตอนนั้นฉันเป็นภรรยาของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ เราก็คงไม่ต้องหย่าขาดจากกัน!”

นี่เป็นครั้งแรกที่อัญชสาได้ยินเรื่องนี้ เม็ดเหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผากของเธอขณะที่เธอกัดฟันทนความเจ็บปวด “นั่นเพราะเลอศิลป์รักฉัน! เขาจะไม่แต่งงานกับแกหรอกถ้าไม่ใช่เพราะปู่ของเขา!”

รษิกากะพริบตาถี่ ใจเธอเต้นรัวไม่เป็นส่ำ แต่ไม่นานเธอก็ระงับอารมณ์เอาไว้

การกระทำของอัญชสามันล้ำเส้นไปมาก ฉันจะต้องแก้ปัญหานี้ให้ได้!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ไม่ว่ายังไง เราก็แต่งงานกันอยู่ ถ้าคุณไม่อยากเป็นพวกมือที่สาม คุณก็ควรจะอยู่ให้ห่างจากเขาแทนที่จะทำตัวเป็นมือที่สามเสียเองอย่างนั้น!”

อัญชสาหน้าซีดไปอย่างเห็นได้ชัด “แกมันไร้เหตุผล!”

“คุณก็รู้ดีอยู่แล้วว่าฉันไร้เหตุผลหรือไม่”

รษิกาออกแรงกดจุดฝังเข็มที่แขนอัญชสามากขึ้น หลังจากแน่ใจแล้วว่าอัญชสาอ่อนแรงเกินกว่าจะต่อต้านได้ เธอก็ผลักอัญชสาออกไป

อัญชสาหายใจเข้าลึกเพราะแขนเธอชาไปจากความเจ็บปวด

แต่เธอก็รวบรวมความกล้าเพื่อแก้แค้นเพราะเธอไม่อาจทนกับการดูถูกที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ได้

ใจของฝนทิพย์เต้นรัวขณะที่เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจเมื่อเห็นสีหน้าของรษิกา เธอจับตัวอัญชสาไว้แน่นแล้วถอยออกไป ท่าทีของเธอเชื่องชาและระแวดระวังเป็นอย่างมาก

หลังจากก้าวถอยไปสองสามก้าว เธอก็คิดว่าเธอดูเหมือนคนขี้ขลาดจึงฝืนใจหยุดถอย “นี่คุณจะทำอะไร?”

รษิกาเหลือบมองเข็มของเธอและตอบไปอย่างสงบว่า “ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ฉันแน่ใจว่าคุณรู้คำตอบดีอยู่แล้ว คุณอัญชสาต้องได้รับบทเรียนเสียบ้าง และฉันจะไม่ปล่อยให้คุณรอดไปได้ง่ายๆ ในเมื่อคุณจะให้เลอศิลป์มาคิดบัญชีกับฉันอยู่แล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณหลุดไปง่ายๆ เพื่ออะไรล่ะ?”

สีหน้าที่ดูบ้าคลั่งฉายอยู่บนใบหน้าของเธอ “อชิ เบนนี่ พาไอวี่ขึ้นไปข้างบน”

เด็กๆ ไม่รู้ว่าเธอต้องการจะทำอะไร แต่มันชัดเจนแล้วว่าเธอจะไม่ยอมถูกรังแกอีกเป็นแน่ พวกเขาจึงตอบรับอย่างว่าง่ายแล้วพาไอรดาขึ้นไปข้างบน

เด็กๆ ยังคงก้าวขึ้นบันไดกันอยู่ขณะที่เสียงกรีดร้องดังอยู่เบื้องหลังพวกเขา