หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1247

จักรภพส่งหญิงสาวทั้งสองไปที่โรงพยาบาล เขาจัดการขั้นตอนการเข้ารักษาตัว และขอให้คนช่วยอยู่ดูแลพวกเธอก่อนที่เขาจะจากไป

เขากลัวว่าจะโมโหขึ้นมาอีกหากยังอยู่ที่นั่นกับฝนทิพย์

ก่อนจะไป เขาก็ยังคงเป็นห่วงอยู่ จึงสั่งลูกน้องของเขาไว้ว่า “คอยจับตาดูเธอเอาไว้ในช่วงนี้นะ แล้วติดต่อฉันมาด่วนเลยถ้าเจออะไรที่ผิดปกติเกี่ยวกับเธอ”

ลูกน้องของเขารับปากอย่างไม่ลังเลใจ

จักรภพหันไปมองห้องพักฟื้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หลังจากนั้น เขาก็เดินออกจากโรงพยาบาลไป

หลังจากขึ้นรถแล้ว จักรภพก็ครุ่นคิดว่าเขาควรจะไปเยี่ยมรษิกาดีหรือไม่

เพราะอย่างไรแล้ว เมื่อดูจากท่าทางของน้องสาวเขาและอัญชสา เขาก็คิดว่าทั้งสามคนคงทะเลาะตบตีกันแน่ๆ ฝนทิพย์กับอัญชสาก็บาดเจ็บอย่างหนัก เขาจึงอดคิดไม่ได้ว่ารษิกาก็คงจะบาดเจ็บด้วยเหมือนกัน

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง จักรภพก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป เขากลับโทรหาเลอศิลป์แทน

หากว่ารษิกาได้รับบาดเจ็บจริงๆ คนที่ควรจะไปอยู่กับเธอตอนนี้ก็คือเลอศิลป์

เลอศิลป์รับสายอย่างรวดเร็ว “มีอะไรเหรอ?”

จักรภพอ้าปากค้าง แต่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ฉันจะไปบอกเขาได้ยังไงว่าน้องสาวฉันกับอัญชสาทะเลาะกับรษิกา หลังจากที่ทั้งสองคนไปก่อเรื่องให้เธอจนเขาจะต้องไปดูแลรษิกา ถ้าฉันบอกไปแบบนั้น เขาจะไม่ปล่อยฝนทิพย์ไปแน่ๆ

แม้จักรภพจะคิดว่าฝนทิพย์เป็นคนโง่ แต่เธอก็ยังเป็นคนในครอบครัวของเขาอยู่ดี เขาจึงยังคงต้องปกป้องเธอ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น จักรภพก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาว่า “อัญชสากับน้องสาวฉันไปหาคุณหมอรษิกามาวันนี้ แต่ฉันไม่รู้ว่าพวกเธอพูดอะไรกับคุณหมอรษิกาบ้าง นายอยากจะไปดูเธอสักหน่อยไหม?”

เขาเพียงแค่บอกว่าหญิงสาวทั้งสองคนไปที่บ้านของรษิกา แต่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการทะเลาะกันของพวกเธอเลยแม้แต่คำเดียว

แต่สีหน้าของเลอศิลป์ก็เคร่งเครียดไปในทันที “พวกเธอไปที่นั่นทำไม?”

รษิกาเพิ่งฟื้นคืนจากความเป็นความตาย และในที่สุดความสัมพันธ์ของพวกเขาก็พัฒนาขึ้นมา แล้วตอนนี้ อัญชสากลับไปตามล่ารษิกาโดยที่ฉันไม่รู้เรื่องเนี่ยนะ?

พวกเธอถึงกับทะเลาะกันเลย!

ครรชิตนิ่งคิดไปพักหนึ่งและรู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญมากจนเลอศิลป์ต้องไปปรากฏตัวในวันนี้แล้ว เขาจึงตอบรับทราบไป

ขณะที่ครรชิตกำลังจะถามหาเหตุผล เลอศิลป์ก็คว้าเสื้อโค้ทของเขาแล้วออกไปจากห้องทำงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ครรชิตค่อยๆ เดาเหตุการณ์ออก

ครรชิตไม่คิดว่าคนอื่นจะสามารถทำให้เลอศิลป์มีสีหน้าแบบนั้นได้ นอกจากรษิกา

ฉันสงสัยว่าคราวนี้เกิดอะไรขึ้นอีก

ทันทีที่เลอศิลป์ออกไปจากบริษัท เขาก็สตาร์ทรถและเร่งเครื่องออกไปที่บ้านรษิกา

เขาเคยประสบกับความเจ็บปวดแสนสาหัสที่เกือบจะสูญเสียเธอไปแล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องการให้เธอทิ้งเขาไปอีกครั้ง

ถ้ารษิกาทำตัวเหินห่างจากฉันเพราะการยั่วยุของอัญชสา ฉันจะไม่มีความเมตตาให้อัญชสาอีกต่อไป ไม่ว่าแม่ฉันจะพูดยังไงก็ตาม