หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1264

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเลอศิลป์ รษิกาก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นแก้มของเธอก็แดงเรื่อ

เธอกลับมาตั้งสติได้หลังจากผ่านไปสักพัก ซึ่งเธอก็หันกลับมาและทำอาหารต่ออย่างรู้สึกผิด

ระหว่างนั้น เลอศิลป์ก็มองดูอยู่ข้างหลังเธอพลางกอดอกเอาไว้

เมื่อเธอทำอาหารเสร็จแล้ว เขาก็ช่วยยกจานอาหารออกมาวางไว้บนโต๊ะ

ส่วนอชิ เบนนี่ และไอรดานั้นไปนั่งที่โต๊ะอาหารกันเองตามลำดับอยู่นานแล้ว

อาหารมื้อเย็นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเป็นกันเอง

หลังมื้อเย็น เลอศิลป์สั่งให้เด็กๆ ไปเล่นในห้องนั่งเล่นกันก่อน ขณะที่เขาขึ้นไปห้องทำงานข้างบนกับรษิกา

“ข่าวดีอะไรเหรอคะ?”

ความลึกลับของข่าวดีนี้ทำให้รษิการู้สึกลุ่มหลง ฉันอยากรู้จริงๆ ว่ามันคือเรื่องอะไร เขาถึงได้ทำตัวลึกลับมากขนาดนี้

เลอศิลป์มีสีหน้าเคร่งขรึม “ผมคิดว่าจับคนที่เข้ามาวุ่นวายกับการทดลองของคุณได้แล้วนะ”

จากคำพูดของเขา สีหน้าของรษิกาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ความกังวลก่อตัวขึ้นมาในใจเธอ “ใครกันคะ?”

เลอศิลป์จ้องมองเธอ ทันใดนั้นเขาก็ลังเล

เมื่อก่อนนี้ ทุกครั้งที่เราคุยกันเรื่องนี้ทีไร เธอก็จะไม่สงสัยคมสันโดยไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากว่าทำงานร่วมกันมานานหลายปี ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเธอจะรับได้ไหม หากว่าฉันพูดความจริงออกไป

ชั่วครู่หนึ่ง เขาถึงกับครุ่นคิดว่าจะยกเลิกแผนการแรกของเขาไปเสีย และรอจนกว่าจะมีหลักฐานที่ชัดแจ้งก่อน แล้วค่อยบอกเธอ

“ใช่คุณเจตนินจริงๆ หรือเปล่า?” เมื่อไม่ได้รับคำตอบใดจากเลอศิลป์หลังจากผ่านไปสักพัก รษิกาก็อดไม่ได้ที่ลองเดาดู

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว เลอศิลป์ก็ไม่คิดอะไรอีกต่อไป สายตาของเขาเคร่งเครียดขึ้นมาทันที “คุณเป็นห่วงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราแทบจะไม่ได้เอ่ยถึงเขาเลย แต่ไม่นานนักหลังจากฉันบอกว่ามีความคืบหน้าในการสอบสวน เขาก็ผุดขึ้นมาในใจเธอทันที แล้วยังไม่พอ เสียงของเธอยังฟังดูไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำ

มันจะเป็นเขาไปได้ยังไง? เราเป็นเพื่อนร่วมงานที่ทำงานด้วยกันมานานหลายปี ถ้าเขาเกลียดฉัน เขาก็น่าจะลงมือทำอะไรสักอย่างมานานก่อนหน้านี้! แม้ว่าเขาจะอิจฉาที่ฉันได้ป็นผู้นำในโครงการนี้ แต่เมื่อก่อนเขาก็มีโอกาสตั้งมากที่จะทำลายทุกอย่าง ทำไมเขาถึงเลือกเวลานี้และใช้วิธีที่โหดร้ายอย่างนั้นด้วย?

น้ำเสียงรษิกาเจือไปด้วยความโล่งใจ “ถ้าไม่มีหลักฐาน ก็อาจจะเป็นได้ว่าคุณเข้าใจผิด ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้คิดว่าเป็นคุณเจตนินเหรอที่…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เลอศิลป์ก็พูดแทรก “ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน แต่ผมจะหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าเป็นเขาตราบใดที่คุณเล่นตามน้ำไปด้วย”

นั่นทำให้รษิกาผงะไปทันที

ถ้ามีคนอื่นพูดแบบนี้กับเธอ เธอก็คงจะคิดว่ามันเป็นคำกล่าวหาที่ไร้มูลความจริง

แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือเลอศิลป์

การที่เขาพูดเช่นนี้มาแล้ว หมายความว่าเขาเกือบแน่ใจร้อยเปอร์เซนต์ว่าเป็นฝีมือของคมสัน

“ผมรู้ว่าคุณจะรับไม่ได้ แต่ผมคิดว่าคุณสนใจอยากจะรู้มากว่าเป็นเขาหรือเปล่าที่ทำอย่างนี้ ผมเองก็ยิ่งกว่าอยากรู้อีก ว่าเขามีเหตุผลอะไรถึงเกือบจะทำให้คุณตาย!”

เลอศิลป์จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมอง