หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1275

ในคืนนั้นเอง อัญชสาก็เดินทางไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ในสภาพที่ยังบาดเจ็บอยู่

ตอนนั้น ศศิตาเพิ่งทานมื้อเย็นเสร็จ และกำลังจะเดินเข้าไปในสวนหลังบ้าน เธอยิ้มกว้างเมื่อเห็นอัญชสามาเยี่ยมหาเธอ “อ้าว มาแล้วเหรอ? อัญชสา ช่วงนี้ยุ่งเรื่องอะไรอยู่บ้างล่ะถึงได้ไม่มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเลย?”

อัญชสาได้แต่เม้มปากและก้มหน้าโดยไม่ตอบคำถามเธอ

เมื่อเห็นเช่นนั้น ศศิตาก็เดินเข้าไปหาด้วยความงุนงง “เป็นอะไรไป? เลอศิลป์รังแกเธออีกแล้วเหรอ?”

อัญชสาพยักหน้าก่อนที่จะส่ายหน้าในวินาทีต่อมา เธอสูดจมูกเบาๆ

ทันทีที่ศศิตาได้ยินเสียงสูดจมูก เธอก็ใจหาย ศศิตาคว้าแขนของอัญชสาแล้วเดินนำไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะสั่งให้พ่อบ้านเอากาแฟมาเสิร์ฟ

“คืนนี้เอกพลไม่อยู่บ้าน เกิดอะไรขึ้นล่ะ? บอกฉันได้ทุกอย่างเลยนะ!”

คราวนี้ อัญชสาเงยหน้ามามองหญิงสูงวัย

ก่อนหน้านี้ ข้างนอกมืดมาก และเธอก็ก้มหน้าอยู่ตลอด ทำให้ศศิตามองไม่เห็นใบหน้าเธอ

ตอนนี้เมื่ออัญชสาเงยหน้าขึ้นมา ศศิตาก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอบวม ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่าเธอร้องไห้มาอย่างหนัก

“เธอร้องไห้ขนาดนี้เพราะอะไรกัน? เลอศิลป์รังแกเธออีกเหรอ? บอกฉันมา ฉันจะจัดการให้เอง!”

ศศิตานั่งลงข้างๆ เธอด้วยความทุกข์ใจ เธอโอบกอดอัญชสาไว้และดึงเธอเข้ามาใกล้ เสียงของศศิตาสั่นเครือด้วยความขุ่นเคืองขณะที่เธอพูดต่อไปว่า “นี่มันมากเกินไปแล้ว! เขารังแกเธอขนาดนี้ได้ยังไงในเมื่อกำลังจะแต่งงานกับเธอ? มันจะไม่แย่กว่านี้เหรอหลังจากเธอแต่งงานเข้ามาในตระกูลแล้วน่ะ? ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยสังสอนเขาให้เธอเอง!”

ข้อตกลงการแต่งงานระหว่างครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์กับภักดีสรวงมีอยู่มาหลายปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ยืนยันไปซ้ำๆ หลายครั้งแล้วว่าลูกสะใภ้ฉันจะต้องเป็นอัญชสาเท่านั้น เขาจะมายกเลิกการหมั้นโดยไม่ได้ถามความเห็นฉันได้ยังไง? เขาคิดจริงๆ เหรอว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องธุรกิจเท่านั้น?

มาถึงตอนนี้ เธอเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ และแอบมองสีหน้าท่าทางของศศิตา

ตอนนั้นเองที่เธอมั่นใจว่าศศิตาไม่สงสัยอะไรเลย เธอจึงพูดต่อไปว่า “ความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ เกิดขึ้นระหว่างเรา ยอมรับเลยนะคะว่าฉันอาจจะใช้คำพูดที่รุนแรงไป แต่เธอเป็นคนที่ดูถูกฉันก่อน ที่แย่กว่านั้นคือเธอทำร้ายฉันด้วย ดูสิ จนถึงตอนนี้ ฉันยังยกแขนขึ้นมาไม่ได้เลยนะคะ”

ศศิตาเหลือบมองแขนของอัญชสา ดวงตาเธอมีแต่ไฟโทสะ

เธอเคยบาดเจ็บที่แขนเพราะช่วยชีวิตฉันมาก่อน เมื่อคราวที่แล้ว แขนเธอก็ต้องเจ็บซ้ำสองเพราะรษิกา! ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นยังกล้าที่จะทำร้ายเธออีก! นี่มันไม่ใช่แค่การทำร้ายร่างกายอัญชสาแล้ว แต่เธอยังท้าทายฉันอีกด้วย!

เมื่อคิดได้ในทางนั้น สีหน้าเธอก็เย็นชา “ช่างกล้าจริงๆ! นี่รษิกาจงใจจะเหยียบหน้าฉันใช่ไหม?”

หลังจากตะคอกออกมาแล้ว เธอก็มองอัญชสาอย่างแน่วแน่ “ไม่ต้องห่วงนะ เพราะฉันจะเรียกร้องความยุติธรรมให้เธอเอง!”