หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1294

พิมพ์รภาหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าเด็กๆ ตื่นเต้นมากแค่ไหน

เด็กๆ มีความสุขมากจริงๆ งั้นฉันปล่อยให้สนุกกันหน่อยดีไหมนะ?

เธอส่งยิ้มและมองดูพวกเขาจากด้านข้าง เพื่อคอยเฝ้าไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใดๆ

ครูอีกคนที่สอนในระดับชั้นเดียวกันเข้ามาหาเธอและกระซิบว่า “ครูพิมพ์รภาคะ คุณเลอศิลป์ไปเกี่ยวข้องกับคุณแม่ของอชิและเบนนี่ได้ยังไงเหรอคะ?”

พิมพ์รภาอึ้งไปด้วยความประหลาดใจ เธอนึกถึงคำพูดของเลอศิลป์ก่อนหน้านี้ และคำที่ไอรดาเรียกรษิกาเมื่อเช้า

มันเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่าความสัมพันธ์ของพวกเขามีอะไรมากกว่าที่ทั้งสองคนจะปล่อยผ่านไปได้ง่ายๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เปิดเผยออกมาอย่างชัดเจนก็ตาม

ในกรณีที่สมาชิกครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์อยากมารับไอรดาที่โรงเรียน เลอศิลป์ก็ต้องการให้มีคนโทรแจ้งเขา แต่หากรษิกามารับเอง ก็สามารถทำได้โดยไม่ต้องขออนุญาต

อาจจะพูดได้ว่า รษิกามีความสำคัญต่อเลอศิลป์มากกว่าครอบครัวของเขาเอง

แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาพร้อมจะเปิดเผยความสัมพันธ์นั้นต่อสาธารณะหรือเปล่า

พิมพ์รภายิ้มให้ครูคนนั้นแทนที่จะตอบคำถาม

ครูคนนั้นพูดต่ออไปว่า “ฉันเห็นว่าเมื่อกี้คุณเลอศิลป์กับคุณรษิกาทำแบบนั้นผ่านทางหน้าต่างด้วยนะคะ!”

พิมพ์รภามองเธอด้วยความงุนงง

คุณครูคนนั้นใช้มือบอกใบ้เป็นท่าจูบ

ท่าทางของเธอทำให้พิมพ์รภายิ่งประหลาดใจเข้าไปใหญ่

แต่ไอรดาเป็นลูกสาวของเลอศิลป์ และรษิกาก็มีลูกของตนเอง เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด

พิมพ์รภาถอนหายใจเบาๆ “ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น ไอวี่ก็คงจะพูดอะไรบ้าง ไม่เงียบมาเป็นปีๆ หรอกค่ะ”

เมื่อไอรดาเริ่มมาเรียนที่นี่ พิมพ์รภาก็กังวลเรื่องความเป็นอยู่ของเธอ

โชคดีที่รษิกาเข้ามาในชีวิตของเด็กหญิง

ครูคนนั้นเห็นด้วย “ใช่ บางทีโชคชะตาอาจลิขิตให้คุณรษิกามาหาไอวี่เพื่อช่วยเธอก็ได้นะ ดูสิว่าตอนนี้ไอวี่เป็นยังไง”

พวกเขาใจละลายเมื่อเห็นภาพอันน่ารักที่ไอรดากำลังเล่นกับเพื่อนๆ ของเธอ