หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1306

เขานัดเอาไว้ตอนบ่ายสอง จึงเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง

ด้วยความไม่อยากเสียเวลา จันทราจึงโทรหาศศิตาทันที

อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว “จันทรา มีอะไรเหรอ?”

จากน้ำเสียงที่สงบของศศิตา เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้น

แม้ว่าจะฝืนให้ตัวเองใจเย็นลงแล้ว แต่จันทราก็ยับยั้งน้ำเสียงที่สั่นของเธอไม่ได้ “เธอว่างไหม? อัญชสามีเรื่องจะคุยกับเธอ”

น้ำเสียงของจันทราทำให้ศศิตางุนงง “มีเรื่องอะไรเหรอ? เกี่ยวกับงานหมั้นหรือเปล่า? ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะคุยกับเลอศิลป์เอง”

พอเอ่ยชื่อเลอศิลป์ ครอบครัวภักดีสรวงทั้งสามคนก็รู้สึกประหม่าทันที

ในที่สุด จันทราก็บังคับตัวเองให้ตอบไปว่า “พอเธอมาถึงก็จะรู้เองแหละ”

เช่นนั้นแล้ว เธอก็วางสายไปด้วยความมั่นใจว่าศศิตาจะมาแน่ๆ

แล้วก็เป็นไปตามคาด ศศิตามาถึงบ้านภักดีสรวงในครึ่งชั่วโมงต่อมา

เมื่อเธอเห็นครอบครัวภักดีสรวงทั้งสามคนนั่งหน้าเศร้าอยู่ในห้องนั่งเล่น ศศิตาก็ใจหาย “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมถึงได้ดูเหมือนกับอยู่ในงานศพกันอย่างนั้นล่ะ?”

ไม่นานนักหลังจากศศิตาพูดจบ อัญชสาก็เดินเข้ามากอดขาศศิตาไว้

ศศิตาอึ้งไปกับการกระทำของอัญชสา เธอกำลังจะพูดแต่อัญชสาก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นไปด้วยความหมดหวัง

“ฉันขอโทษค่ะคุณศศิตา! คุณต้องช่วยฉันนะคะ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว!”

คำพูดของอัญชสาทำให้ศศิตาเห็นใจเธอ “บอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วฉันจะดูว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างไหม”

อัญชสาสะอื้นพลางอธิบายว่า “จำตอนที่ฉันบอกคุณว่าไอวี่ติดเชื้อแบคทีเรียจากที่ไปตั้งแคมป์กับรษิกาได้ไหมคะ? ฉันเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เอง!”

ใบหน้าของศศิตาเคร่งเครียดขึ้นทันที “นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นค่ะ! ฉันแค่อยากสั่งสอนรษิกากับลูกสองคนของเธอ แต่แบคทีเรียกลับไปอยู่ในแก้วของไอวี่ เลยทำให้ไอวี่ติดเชื้อ”

ฉันคงหูหนวกตาบอดที่เชื่ออัญชสาตอนเธอบอกว่าเธอทำไปเพื่อไอวี่!

“อย่ามาเรียกชื่อฉันนะ!”

รัศมีที่ศศิตาแผ่ออกมารุนแรงมากจนดูเหมือนจะทำให้ครอบครัวภักดีสรวงหายใจไม่ออก

ทันใดนั้น ศศิตาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่างขณะก้มหน้ามองอัญชสา “แล้วเรื่องรถชนนั่นล่ะ?”

ตอนนี้เมื่อเธอมาคิดดูแล้ว ก็มีหลายเหตุผลที่เธอควรจะสงสัย

อัญชสาก้มหน้าและไม่กล้าพูดอะไร

เมื่อสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายลงอย่างรวดเร็ว จันทราและสุเมธก็คุกเข่าลงด้วยความสิ้นหวัง

“คุณศศิตา โปรดยกโทษให้เราสักครั้งเถอะ ผมรับประกันว่าเราจะไม่โผล่หน้าไปเจอครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์อีกเลย…”

“เก็บไว้รออ้อนวอนเลอศิลป์กับไอวี่เถอะ” ศศิตาตัดบทเธออย่างไร้ความปรานี