หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1316

หลังจากเงียบกันไปนาน ศศิตาก็พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “ลูกจะทำถึงขนาดนี้เพื่อเธอเหรอ? ได้! แม่จะไปเพื่อที่จะได้ไม่มาขวางทางครอบครัวแสนสุขของลูก!”

เธอหันกลังและกำลังจะออกไปขณะที่เลอศิลป์กล่าวออกมาว่า “แม่ควรจะอยู่ที่บ้านนี้ในวันนี้ก่อน ผมมีเรื่องบางอย่างจะประกาศหลังจากไอวี่หายดีแล้ว”

ศศิตาชะงักไปและมองเขาอย่างสับสน “เรื่องอะไร?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เลอศิลป์ขอให้ฉันอยู่ที่บ้านนี้ไปก่อน ดังนั้นไม่ว่าเขาจะต้องการประกาศอะไร มันจะต้องสำคัญมากแน่ๆ เดี๋ยวก่อนนะ… ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าเขายินดีจะทิ้งตำแหน่งผู้บริหารที่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป… หรือว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาต้องการประกาศ? มันเป็นความผิดของรษิกาคนเดียว! เลอศิลป์คงจะไม่ตัดสินใจอย่างไร้เหตุผลแบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ!

ศศิตาหันมามองรษิกาอย่างร้ายกาจ

รษิกาไม่สนใจสายตาของเธอและปลอบโยนไอรดาต่อไป

“ลูกควรจะคิดให้ดีก่อนนะเลอศิลป์ ถามตัวเองให้ดีว่าผู้หญิงคนนี้มีค่าพอให้ลูกสละฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปหรือเปล่า!” ศศิตาเตือนเลอศิลป์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ

เลอศิลป์มองออกจากการกระทำของศศิตาว่าแม่ของเขาเริ่มจะกลัวแล้ว

“แค่เพราะผมมีเรื่องประกาศก็ไม่ได้แปลว่ามันจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปหรอกครับ ดังนั้น แม่ไม่ต้องห่วง”

ศศิตาชะงักไปและมองพวกเขาด้วยความสงสัยอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขึ้นไปข้างบน

เมื่อรู้ว่าอัญชสากับศศิตาออกไปจากห้องนั่งเล่นแล้ว ไอรดาก็ค่อยๆ หยุดสะอื้นและเงยหน้ามามองรษิกาด้วยดวงตาที่ชุ่มน้ำตา

รษิการู้สึกปวดใจมากเมื่อสบตากับไอรดา “ไม่ต้องห่วงนะไอวี่ ฉันจะปกป้องเธอแน่นอน”

ไอวี่จะต้องเจ็บปวดอย่างมากตอนที่มีอัญชสาดูแล… แค่คิดเรื่องที่เธอพูดเมื่อครู่นี้ก็ทำให้ฉันเกลียดอัญชสามากขึ้นกว่าเดิม! ไอวี่ไม่เคยพูดอะไรเลยในตอนนั้น! อัญชสาทำแบบนี้กับไอวี่ได้ยังไง?

ไอรดาเอื้อมมือมาลูบแก้มของเขาและพูดว่า “พ่อไม่ผิดเลยค่ะ! เธอนั่นแหละที่เป็นคนเลว! เธอเลวที่สุดเลย!”

ฉันอยากเขียนบอกพ่อมาก่อนแล้ว แต่คุณอัญชสาก็โกหกฉันและบอกว่าพ่อจะไม่มีวันไล่เธอไป เธอถึงกับขู่ว่าจะตีฉันให้แรงขึ้นอีกถ้าฉันพยายามจะบอกพ่อ ฉันเลยไม่มีทางเลือกนอกจากทนกับเธอไปก่อน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอโกหกมาตลอด! ไม่ใช่แค่พ่อไล่เธอไปเท่านั้น แต่ยังลงโทษเธออย่างรุนแรงด้วย!

เลอศิลป์จุมพิตหลังมือของลูกสาวก่อนจะเบนสายตาไปหารษิกา “ผมขอโทษ” เขากล่าวอย่างรู้สึกผิดเต็มหัวใจ

รษิกาขมวดคิ้วสับสน เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาขอโทษเธอเพื่ออะไร

กระนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะปลอบโยนเขาเมื่อเห็นว่าเขารู้สึกผิดมากแค่ไหน

“คุณก็ผิดจริงๆ ที่ให้ไอวี่อยู่ในความดูแลของอัญชสามานานถึงหกปี แต่ความจริงที่ไอวี่รักคุณมากก็พิสูจน์แล้วว่าคุณให้ความปลอดภัยกับเธอได้มากพอ ดังนั้นคุณก็คือพ่อที่ดีมากแล้วค่ะ ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเกิดอะไรขึ้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว คุณลงโทษอัญชสากับสิ่งที่เธอทำลงไปแล้ว ดังนั้นมันก็เพียงพอที่คุณจะชดใช้ความผิดพลาดของคุณแล้วล่ะ”