หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1433

รษิกาอึ้งกับคำพูดอย่างจริงใจของเบนนี่ เธอเริ่มสองจิตสองใจ

เลอศิลป์ปูทางไว้แล้ว ถ้าเธอฉวยโอกาสนี้บอกเขาเรื่องตัวตนที่แท้จริงของอชิกับเบนนี่ ทั้งคู่ก็จะทำให้ทุกอย่างลงตัวและกลับมาลงเอยกันได้ เธอกับเขาจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ให้เด็กทั้งสามคน

“ทุกคนคุยอะไรกันอยู่คะ?”

ไอรดาเข้ามาหาอย่างไม่ค่อยสบายใจเพราะทั้งสามคนไม่สนใจเธอมาพักหนึ่งแล้ว

เสียงของเด็กหญิงทำให้รษิกาหลุดจากภวังค์ เธอรีบดึงไอรดาเข้ามากอด “ไอวี่ ลูกอยากให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันไหมจ๊ะ?”

หญิงสาวคล้ายจะบอกเป็นนัยว่าเธอพร้อมแล้วที่จะตอบตกลงกับเลอศิลป์

เด็กทั้งสามตาโตขึ้นมาทันที

อชิกับเบนนี่หันไปมองไอรดาที่พยักหน้าอย่างจริงจังและตอบด้วยเสียงน่าเอ็นดู “อยากค่ะ! หนูอยากให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน!”

แววตาของรษิกาอ่อนลงตามคำพูดของเด็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น…”

ยังไม่ทันที่รษิกาจะบอกว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันได้ กริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น

อาจเป็นเพราะเธอเพิ่งอ่านแถลงการณ์ไป หญิงสาวจึงรู้สึกว่าคงเป็นเลอศิลป์ที่มากดกริ่ง

เขาทำแบบนั้นเพื่อปกป้องเรา เขาต้องมาอวดแน่

รษิกาลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู สีหน้าของเธอดูสับสนเล็กน้อย

เธอตัดสินใจแล้ว ถ้าเป็นเลอศิลป์จริงๆ เธอจะสารภาพเรื่องเด็กชายทั้งสองและตอบรับคำขอแต่งงานของเขา

รษิกาคิดตกแล้ว แต่ก็ออกจะกังวลตอนเปิดประตู

หญิงสาวหน้าตึงทันทีที่เห็นคนตรงหน้า

รษิกาหน้าบึ้งเมื่อตามหลังศศิตามาและเห็นท่าทีของอีกฝ่ายที่มีต่อเด็กชาย “คุณศศิตาคะ ถ้ามีเรื่องอะไรก็คุยกับฉันได้ค่ะ”

หญิงสาวหันไปสั่งการกับเด็กๆ “อชิ เบนนี่ พาไอวี่ขึ้นไปข้างบนก่อนจ้ะ”

ทั้งสามพยักหน้าอย่างว่าง่ายและหันกลับไปที่บันได แต่ศศิตาส่งเสียงไล่หลัง

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย”

ศศิตามองรษิกาอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอหรอก ฉันมาที่นี่เพื่อพาหลานฉันกลับบ้าน”

หญิงวัยกลางคนพูดต่อด้วยเสียงดังขึ้น “มาสิจ๊ะไอวี่ ย่าอุตส่าห์มาถึงที่นี่กลางดึกเพื่อรับหนู อย่าทำให้ย่าเสียใจนะ!” เธอไม่ยอมฟังคำปฏิเสธ

ไอรดาหยุดกึกและหันมามองรษิกา จากนั้นทำหน้ามุ่ยใส่ศศิตา เด็กน้อยกระเถิบไปอยู่ข้างรษิกาและดึงชายเสื้อเชิ้ตของมารดาไว้โดยไม่พูดอะไร

รษิกาจับมือเด็กหญิงให้อุ่นใจ เธอเริ่มรู้สึกเสียใจที่ยอมให้ศศิตาเข้ามา