หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1436

“เลอศิลป์อนุญาตให้ไอวี่อยู่กับฉัน เพราะฉะนั้น ถ้าคุณอยากพาไอวี่ไป ก็ต้องให้เขายินยอมก่อน” รษิกาย้ำด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง

เด็กน้อยในอ้อมกอดของเธอเสริมทันที “หนูจะทำตามที่พ่อบอก!”

ศศิตารู้สึกว่าขมับเต้นตุบๆ ขณะมองแม่ลูกเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย

ลูกชายของเธอออกแถลงการณ์ไปแล้ว คำตอบที่จะได้คงไม่ชัดเจนไปกว่านี้หากเธอโทรไป

รษิกาพูดแบบนั้นเพราะไม่คิดจะให้ฉันได้ตัวหลาน! ที่สำคัญที่สุดคือลูกชายฉันก็เข้าข้างเธอ เฮอะ! นี่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย

หลังจากรออยู่ครู่หนึ่งและเห็นศศิตาไม่ทำอะไร รษิกาพูด “ถ้าคุณไม่อยากโทรก็กรุณากลับไปเดี๋ยวนี้ ดึกมากแล้ว และเด็กๆ ก็หิว ฉันไม่มีแรงจะเตรียมอาหารอีกหนึ่งที่หรอก”

พูดจบก็ปล่อยไอรดาและบุ้ยใบ้ให้เด็กชายทั้งสองพาตัวขึ้นไปชั้นบน

ทันทีที่เด็กๆ ลับตา รษิกาพูด “เชิญตามสบายนะคะ”

จากนั้นตรงดิ่งเข้าครัวโดยไม่รอคำตอบ เมินอีกฝ่ายโดยสิ้นเชิง

ศศิตาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น

เธอจ้องคนที่กำลังง่วนอยู่ในครัว จากนั้นสูดหายใจลึกและขู่ลอดไรฟัน “อย่าคิดนะว่าแค่เลอศิลป์กับไอวี่ชอบเธอแล้วเธอจะได้เป็นส่วนหนึ่งในตระกูลของฉัน ตราบใดที่ฉันยังไม่ตาย มันจะไม่มีวันเป็นแบบนั้น ฝันไปเถอะ!”

ศศิตาผลุนผลันออกจากบ้านด้วยอาการเดือดจัด

รษิกาหันหลังให้อีกฝ่ายตลอดเวลา แม้ภายนอกจะดูสุขุม แต่ในใจลึกๆ ก็ตึงเครียด

เมื่อได้ยินเสียงศศิตาออกไป หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่

มันเป็นการปะทะคารมที่น่าเกลียดน่าชัง แต่การปรากฏตัวของศศิตาก็ย้ำเตือนรษิกาว่ายังไม่ถึงเวลาที่เธอจะเปิดเผยความจริง

ศศิตามีท่าทีเป็นปฏิปักษ์จนออกนอกหน้ากับเด็กชายทั้งคู่

ฉันควรสงบปากสงบคำมากกว่านี้ เพราะถึงอย่างไรก็อยากให้เธอยอมรับเด็กๆ

“แม่ฮะ แม่เป็นอะไรไหม?”

รษิกาตั้งสติและแอบถอนหายใจ ก่อนจะฝืนยิ้มและลูบหัวเด็กๆ “แม่ไม่เป็นอะไรจ้ะ แม่ทำให้ลูกๆ ตกใจหรือเปล่า?”

เด็กๆ ส่ายหัวและตอบอย่างกล้าหาญ “ไม่ฮะ พวกเราแค่หงุดหงิด”

อชิกับเบนนี่มองรษิกาด้วยสายตาเอาจริง “พวกเราอยากปกป้องแม่ฮะ!”

รษิกาซาบซึ้งจนต้องดึงเด็กๆ มากอด “ขอบใจจ้ะลูกรัก อย่าเก็บคำพูดของคุณย่าไปคิดมากล่ะ ตกลงไหม? พวกหนูทุกคนคือที่รักแสนล้ำค่าของแม่”

เด็กๆ พยักหน้าอย่างว่าง่าย “พวกเรารู้ฮะ แม่ก็เป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกเหมือนกัน!”

ความเข้าอกเข้าใจของเด็กๆ ทำให้รษิกาทั้งเสียใจและรู้สึกผิด เธออดไม่ได้ที่จะกอดพวกเขาแน่นกว่าเดิม