หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1437

ระหว่างนั้น ณ บ้านชานเมืองของอัญชสา เธอกำลังนั่งดูข่าวผ่านทางอินเทอร์เน็ต

เมื่อเห็นแถลงการณ์ของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป มือของเธอก็สั่นด้วยความโกรธ

อัญชสารู้เลยว่าเลอศิลป์ต้องการประกาศให้สาธารณชนได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับรษิกา อันที่จริงเขาใกล้จะเปิดเผยทะเบียนสมรสให้ทุกคนเห็นอยู่แล้ว

เลอศิลป์ตอบโต้เรื่องอื้อฉาวที่เกิดขึ้นระหว่างรษิกากับเจตนินอีกด้วยโดยประกาศให้ทุกคนรู้ว่ารษิกาเป็นของเขา

ในอดีตที่ผ่านมาเลอศิลป์ไม่เคยประกาศเรื่องที่เราหมั้นกันเลย แม้ว่าฉันจะขอร้องเขาเท่าไรก็ตาม แต่ตอนนี้นังนั่นทำทุกอย่างได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? แล้วไอ้เด็กสองตัวนั้นล่ะ?

อัญชสาไม่เชื่อว่าพวกเขาเป็นลูกของเลอศิลป์ และเธอก็ไม่เชื่อว่าเลอศิลป์จะยอมรับลูกนอกสมรสเพื่อปกป้องชื่อเสียงของรษิกา

ในสายตาของคนนอก พวกเขาอาจจะคิดว่าเลอศิลป์กับรษิกามีความสัมพันธ์กันจริงๆ

อย่างไรก็ตามคนที่รู้จักพวกเขาอยู่แล้ว ต่างพากันคิดว่าเลอศิลป์นอกใจอัญชสา

เขาทำแบบนี้ได้ยังไงนะ?

ไม่ว่าสถานการณ์ตอนนี้จะเป็นเช่นไร อัญชสาก็ไม่ยอมเชื่ออยู่ดี

เธอต้องการความจริงจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาฝนทิพย์

ในขณะเดียวกัน ฝนทิพย์ก็รู้สึกตกใจมากเช่นกันเมื่อทราบความจริงจากโจนาธาน และรับรู้ได้ว่ารษิกามีความสำคัญต่อเลอศิลป์มากถึงเพียงใด

เพราะเหตุนี้ฝนทิพย์ถึงตั้งใจที่จะอยู่ห่างจากอัญชสาให้มากขึ้น

ก่อนที่เธอจะทันได้คิดอะไร จู่ๆ อัญชสาก็โทรเข้ามา

ฝนทิพย์กดรับสายด้วยความกระอักกระอ่วนใจ เธอหวังว่าอัญชสาโทรมาเพื่อจะขอเงินเท่านั้น

หากเป็นเรื่องเงินจริงๆ ฝนทิพย์ยังสามารถเอาเงินบางส่วนแบ่งให้เธอได้ แต่ถ้าอัญชสาบังคับให้เธอทำร้ายรษิกาล่ะ เธอคงไม่รู้ว่าจะต้องทำเช่นไร

หลังจากได้ฟังคำแถลงการณ์ของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป ฝนทิพย์ตระหนักคิดได้ว่าเธอจะไม่มีทางทำให้เลอศิลป์ต้องขุ่นเคืองใจด้วยการไปยุ่งกับรษิกาอีกแน่นอน

เมื่อได้ยินเช่นนั้นหัวใจของฝนทิพย์เต้นรัวไปด้วยความตื่นเต้น “อัญชสาใจเย็นๆ ก่อนนะ…”

ในตอนนั้นอัญชสารีบพูดตัดบทเธอทันที “จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง? ตอนนี้ฉันขาดสติเพราะความริษยา! นังนั่นมันมีอะไรดี? เลอศิลป์ยอมทำทุกอย่างให้มันขนาดนี้ได้ยังไง?”

คำพูดของอัญชสาทำให้ฝนทิพย์ถึงกับพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตามฝนทิพย์ได้แต่ภาวนาเธอจะไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องในการทำอะไรอีกเพียงเพราะความโกรธของอัญชสา

แต่โชคดีที่อัญชสาโทรมาเพื่อระบายความโกรธแล้วก็วางสายไปเท่านั้น

ฝนทิพย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์ดับลง

ในขณะเดียวกัน ยิ่งอัญชสานึกถึงเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น

เธอเลื่อนดูโทรศัพท์อยู่พักหนึ่งก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ดวงตาของเธอเปล่งประกาย จากนั้นอัญชสาก็กดเบอร์โทรศัพท์ของใครบางคน