หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1441

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินคำพูดของเมธินีเขาก็เข้าใจในสิ่งที่เธอจะสื่อและหยุดชะงักอยู่กับที่ทันที

“เหตุการณ์ทั้งหมดนี้อาจจะเป็นระเบิดก็ได้ ถ้าคุณอยู่เฉยๆ ระเบิดก็จะไม่ทำงาน แต่ถ้าคุณปรากฏตัวล่ะก็ มันจะต้องเลวร้ายอย่างแน่นอน พวกเขาอาจจะรวมตัวกันมาที่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปและบ้านของรษิกาก็ได้!” เมธินีเตือนเขา

เธอรู้ถึงความคิดของนักข่าวเหล่านั้นเป็นอย่างดี

เลอศิลป์กำหมัดแน่น เขารู้สึกโมโหจนเลือดขึ้นหน้า “แล้วผมควรทำยังไงดี?” เขาถามขณะที่พยายามระงับความโกรธ

ฉันคงไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนี้หรอกถ้ารู้ว่าเรื่องจะเป็นเช่นนี้น่ะ!

เมธินีมองเลอศิลป์เป็นคำตอบ ทำไมเขาต้องขอให้ฉันหาทางแก้ไขด้วยล่ะ? ในเมื่อตัวเองเป็นคนก่อเรื่องเองแท้ๆ

“คุณเลอศิลป์ ถ้าเราส่งคนไปรับคุณรษิกาออกมาจากที่นั่นจะดีไหมครับ?” ครรชิตพูดแนะนำ

“จะทำอย่างนั้นได้ยังไง? ในเมื่อมีนักข่าวมากมายขนาดนั้น!” เมธินีตะคอกใส่เขา

ครรชิตเงียบพลางมองหน้าเธอด้วยสายตาเคอะเขินเป็นคำตอบ

“ถ้าคุณส่งคนไปไม่มากพอ คุณก็อาจจะผ่านนักข่าวจำนวนนั้นไปไม่ได้ แต่หากว่าคุณส่งคนไปจำนวนมาก ผู้คนก็จะบอกว่าฟ้าศิริสวัสดิ์ส่งคนมาข่มขู่” เมธินีพูดต่อ

เธอรู้กลอุบายสกปรกทั้งหมดที่สื่อมวลชนจะใช้

“แล้วคุณมีความคิดอื่นบ้างไหม?” ครรชิตถามขณะที่เขาคิดอะไรไม่ออกเลย

“อืม… ฉันขอคิดดูก่อนนะ…” เมธินีตอบพลางเอามือลูบคางไปด้วย

จากนั้นทั้งสองคนก็ก้มหน้าลงพร้อมกับระดมสมองเพื่อหาไอเดียอื่นๆ

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและพยายามโทรติดต่อหารษิกา

เธอคงปิดเครื่องไปเพราะทนไม่ได้ที่นักข่าวโทรหาขนาดนั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอลำบากขนาดนี้…

นักข่าวพวกนั้นอาจจะมีเบอร์ของรษิกา แต่ไม่มีทางที่พวกเขาจะมีเบอร์ของเด็กๆ แน่นอน!

เบนนี่ยืนพิงหน้าต่างพร้อมกับจ้องมองนักข่าวที่อยู่นอกบ้าน

เมธินีกับครรชิตตกใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินเสียงของเบนนี่

“ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะหาทางพาทุกคนออกมาจากที่นั่นให้ได้” เลอศิลป์ปลอบใจพวกเขาด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

จากนั้นเขาก็พูดอีกว่า “ช่วยส่งโทรศัพท์ให้แม่ของเธอหน่อยได้ไหม? ฉันมีบางอย่างที่ต้องคุยกับรษิกา”

“โอเค!” เบนนี่ตอบด้วยน้ำเสียงน่ารักขณะที่กระโดดลงจากโซฟาแล้วยื่นโทรศัพท์ให้รษิกา

สายตาของรษิการู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

เด็กๆ อาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันรู้ว่าที่นักข่าวมามากมายขนาดนี้เป็นเพราะเลอศิลป์ และฉันแน่ใจว่าเขาต้องรู้ตัวแน่นอน เขาคงจะขอโทษหรืออะไรสักอย่าง การได้ยินเบนนี่คุยโทรศัพท์กับเขาทำให้ฉันกังวลใจมากขึ้น เหมือนตอนนี้ตัวเองกำลังไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพแล้วต้องลอยคออยู่กลางทะเล…