หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1453

คำพูดเขาทำให้รษิการู้สึกประทับใจยิ่งนัก แต่เธอก็ยังคงลังเลอยู่ไม่น้อย “แต่ฉันว่าตัวเองก็ยังมีความรู้เรื่องโรคมะเร็งไม่มากพอที่จะช่วยเกี่ยวกับการวิจัยเรื่องยาต้านมะเร็งเลยค่ะ”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอหันไปให้ความสำคัญกับการค้นคว้าวิธีการรักษาผู้ป่วยด้วยการฝังเข็มมากขึ้น ทำให้เธอไม่มีความรู้เรื่องสมุนไพรมากพอที่จะมั่นใจในการพัฒนายาต้านมะเร็งได้

เมื่อเจตนินรับรู้ได้ว่าเธอกังวล เขาจึงพูดว่า “ผมพูดจริงๆ นะ มีตำราทางการแพทย์เกี่ยวกับวิจัยนี้ไม่กี่เล่มที่เก็บไว้ที่บ้านดำรงกุล แม้ตอนนั้นจะมีปัญหาทางเทคนิคที่ทำให้ตำราเหล่านั้นไม่ถูกเผยแพร่ แต่ตำราพวกนั้นแหละที่ขับเคลื่อนแรงบันดาลใจให้ผม”

รษิกาถึงกับตาเป็นประกายเมื่อได้ยินเช่นนั้น นี่ถ้าฉันได้อ่านตำราพวกนั้น ฉันก็คงมีแรงบันดาลใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย ฉันไม่รู้ว่าเขาจะยอมให้คนอื่นยืมหรือเปล่า เพราะนั่นเป็นถึงตำราของตระกูลดำรงกุลเชียว

“หนังสือแพทย์แผนโบราณที่ผมเคยให้คุณยืมตอนนั้นก็เป็นหนึ่งในหนังสือชุดนี้แหละ ถ้าคุณสนใจ ผมให้คุณยืมได้ทั้งชุดเลยนะครับ”

รษิการีบพยักหน้าโดยไม่ลังเล แต่เธอก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาก่อนที่จะถามว่า “ฉันยืมมาอ่านได้จริงๆ เหรอคะ? ตำราพวกนั้นมีเนื้อหาที่ครอบครัวคุณอยากเก็บไว้เป็นความลับหรือเปล่า?”

ครอบครัวที่มีชื่อเสียงด้านการแพทย์มักจะมีเทคนิคบางอย่างที่ไม่อยากแบ่งปันให้ใครรู้

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมรษิกาถึงดีใจมากที่เจตนินสอนเรื่องแก่นที่สิบสามให้เธอ และทำไมเธอจึงลังเลเรื่องที่เขาให้ยืมตำราเหล่านั้น

“ผมปิดบังอะไรคุณไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย? ก็จริงน่ะแหละ มีเงื่อนไขที่คุณต้องทำตามถ้าคุณอยากยืมตำราพวกนั้น” เจตนินยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เงื่อนไขอะไรคะ?” รษิกาขมวดคิ้ว ฉันชักใจไม่ดีแล้วสิ

แววตาเจตนินเศร้าหมองขึ้นมาทันที “ทำไมล่ะครับ? คุณไม่อยากอ่านตำราพวกนั้นเหรอ? คุณไม่อยากรู้เรื่องทักษะทางการแพทย์ของตระกูลดำรงกุลเหรอ? ถ้าผมจำไม่ผิด ที่คุณมาเข้าร่วมการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ก็เพราะคุณอยากได้ความรู้จากตระกูลเรานี่นา”

รษิกาพยักหน้า “ใช่ค่ะ แต่ตำราไม่กี่เล่มมันไม่ได้มีค่าพอที่จะทำให้ฉันทรยศศาสตราจารย์หาญชัยที่มีบุญคุณต่อฉันมานับครั้งไม่ถ้วน สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นมากกว่าครูเสียอีก”

ความเย็นชาเริ่มก่อตัวในสายตาเจตนินทันที หากเธอยอมรับข้อเสนอของฉันและยอมมาเป็นหนึ่งในตระกูลดำรงกุล ฉันคงยกให้เรื่องนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมา แต่นี่ฉันไม่ได้เตรียมใจไว้เลยว่าเธอจะปฏิเสธกันง่ายๆ แบบนี้!

“ในเมื่อคุณพูดมาขนาดนี้แล้ว จะให้ผมเซ้าซี้คุณต่อไปก็คงจะดูไม่เข้าท่าเท่าไร” เจตนินเม้มปากเพื่อระงับความโกรธของตัวเอง “ผมหวังว่าคุณจะไม่มานั่งเสียใจทีหลังกับการตัดสินใจของคุณในวันนี้นะคุณรษิกา”