ทั้งคู่ดื่มไม่หยุด ช็อตแล้วช็อตเล่า
พวกเธอไม่รู้เลยว่าถูกใครคนหนึ่งจับตามองอยู่ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าสู่บาร์
เมื่อเห็นว่าการดื่มของสองสาวใกล้เสร็จสิ้น ชายคนหนึ่งลุกขึ้นแบบสบายๆ แล้วเดินลงบันไดมานั่งข้างพวกเธอ ในมือถือแก้วไวน์
“ขอโทษนะครับสาวๆ รังเกียจไหมถ้าผมจะร่วมดื่มด้วย?” เขาไถลตัวลงนั่งข้างอัญชสา จงใจถูไถร่างกายของเธอ
เพราะฝนทิพย์เติมเครื่องดื่มไม่หยุด ตอนนั้นอัญชสาจึงเมาแอ๋ เธอไม่เพียงแต่ไม่ระวังตัว แต่ยังเอนกายซบอกผู้มาใหม่ด้วย
ส่วนฝนทิพย์ระแวดระวังมากกว่า “พวกเรารู้จักคุณหรือ?” เธอตั้งคำถาม
อีกฝ่ายยิ้มอ่อนและกระเถิบเข้าไปชนแก้วกับแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้าฝนทิพย์ “บางทีตอนนี้อาจจะยัง แต่สุดท้ายก็จะได้รู้จัก”
เขาหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มให้อัญชสา “ดูเหมือนสาวน้อยคนนี้จะชอบผมนะ”
เขากระดกไวน์ในแก้วไปครึ่งหนึ่งแล้วกรอกที่เหลือใส่ปากเธอ
อัญชสาที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคว้าข้อมืออีกฝ่ายไว้ เธอดึงแก้วเข้ามาใกล้แล้วกระดกไวน์ลงคอ
“อัญชสา!” ฝนทิพย์เริ่มร้อนรน
แม้เธอจะไม่ไว้ใจอัญชสา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้ผู้ชายคนหนึ่งมาฉวยโอกาสกับคนที่เธอเคยสนิทสนมด้วย!
ฝนทิพย์ลุกขึ้น ตั้งใจจะดึงอัญชสามานั่งข้างๆ
ความคิดนั้นทำให้ฝนทิพย์กัดฟันและฝืนความเจ็บปวดที่ข้อเท้า เธอฝ่าฝูงชนเข้าไปเพื่อหาร่องรอยของพวกเขา
แม้จะพยายามเต็มที่ แต่ก็หาอัญชสากับชายคนนั้นไม่เจอ ทำเอาหญิงสาวทั้งจนปัญญาและไม่สบายใจ แต่เมื่อกวาดตามองจนทั่วก็สะดุดเข้ากับร่างคุ้นตาร่างหนึ่งซึ่งยืนอยู่ที่มุมห้อง
เธอเดินไปหาเขา “คฑา!”
คฑาชะงักและวางโทรศัพท์ ใบหน้าที่เคยผ่องใสของเขาดูซูบตอบจนแทบจำไม่ได้ “คุณฝนทิพย์ ไม่ได้พบกันนานเลยนะ”
ฝนทิพย์หน้าบึ้งและจ้องหน้าเขาเป็นเชิงขู่ “คุณมาทำอะไรที่นี่? คุณถ่ายรูปใคร?”
ถ้าจำไม่ผิด พี่ชายของเธอเคยพูดชัดเจนว่าเลอศิลป์ส่งนักสืบเอกชนมาคอยติดตาม อีกอย่าง คฑาก็ถูกกล่าวหาว่าเข้าไปพัวพันกับความวุ่นวายบางอย่างที่คาสิโนและน่าจะตายไปแล้ว ถ้างั้นเขามาทำอะไรที่นี่? เขาถ่ายรูปตอนที่เรากำลังนั่งดื่มกับอัญชสาหรือเปล่า?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...