หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1476

สีหน้าของคฑาทั้งบึ้งตึงและเหยียดหยาม “แน่นอน ผมถ่ายรูปอดีตเจ้านายผู้น่ารักของผม อัญชสาคือคนที่ทำให้ผมเป็นอย่างทุกวันนี้ ผมจะยกโทษให้เธอง่ายๆ ได้ไง?”

รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกจากร่างของเขาขณะพูดราวกับเป็นปีศาจจากขุมนรก ความเย็นยะเยือกอบอวลอยู่ใกล้ๆ ดูจะมาจากความจงเกลียดจงชังที่อีกฝ่ายมีต่ออัญชสา

ฝนทิพย์อดตัวสั่นไม่ได้กับท่าทีของเขา

“คุณบ้าไปแล้วหรือไง? ตระกูลภักดีสรวงก็ล่มจมแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”

คฑานึกขำ “ผมไม่มีวันสบายใจจนกว่าเธอจะได้รับกรรมอย่างสาสม อีกอย่าง เธอก็ทำตัวเองทั้งนั้น!”

ชายหนุ่มหรี่ตาและเริ่มพิจารณาคนตรงหน้า

“ไม่ต้องทำไขสือกับผมหรอก คุณฝนทิพย์ คุณเองก็อยากปิดปากเธอไม่ใช่เหรอ? ที่จริงคุณคงถูกเธอข่มขู่เหมือนกัน ใช่ไหม?”

ฝนทิพย์กะพริบตาถี่ๆ ขณะเสมองไปทางอื่น “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร”

เธออาจเล่นละครสุดฝีมือแล้ว แต่อ้ำอึ้งนานไปจนคฑาจับได้

เขาคำราม “คุณไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมาผมต้องใช้ชีวิตยังไง ตอนนี้ผมตามติดอัญชสาอยู่ คุณอย่าขวางทางผมดีกว่า ไม่อย่างนั้น เกรงว่าจะต้องลากคุณลงเหวไปกับผมด้วย ผมเหลือแค่ชีวิตเดียวแล้ว และถ้าใครทำให้ผมโมโหล่ะก็ มันจะต้องชดใช้”

ฝนทิพย์รู้สึกเย็นวาบไปถึงกระดูกสันหลังและหมดถ้อยคำจะพูด

คฑามองหน้าเธอก่อนจะหย่อนฌทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้อแล้วเดินออกจากบาร์

ฝนทิพย์รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ ขณะมองร่างที่ห่างออกไป

ในที่สุดเธอก็เห็นว่าชายหนุ่มเดินกะเผลก ขาข้างหนึ่งของเขาได้รับบาดเจ็บ

คำพูดของพี่ชายผุดพรวดขึ้นมาในหัว

ดูเหมือนคฑาจะถูกคนในคาสิโนกลุ่มนั้นจับไปจริงๆ

เธอไม่เคยเจอกับตัว แต่รู้ว่าพวกนั้นป่าเถื่อนแค่ไหน

ไม่อาจนึกภาพความทุกข์ทรมานที่คฑาได้รับจากคนกลุ่มนั้นได้เลย

ไม่แปลกใจแล้วที่หมอนั่นเกลียดอัญชสาเข้าไส้

ไม่น่ะ! เราไม่มีทางเป็นอย่างพวกเขา!

แค่เดินใกล้ๆ ก็เล่นเอาเหนื่อย

คฑาต้องหยุดพักเอาแรง

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมาและจ้องภาพอัญชสาที่อยู่ในนั้นด้วยสายตาอาฆาต

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่นี่ เขาก็ไม่มีวันต้องลำบากลำบนแบบนี้

เขาถูกทำให้อยู่ในสภาพน่าอนาถ ซึ่งอัญชสาจะต้องชดใช้

ชายหนุ่มอยากลากเธอลงนรกไปด้วยกัน

หลังจากพิมพ์บางอย่างในโทรศัพท์ สัญญาณแจ้งเตือนที่บอกว่า “ข้อความถูกส่งแล้ว” ก็โผล่ขึ้นมาที่หน้าจอ

คฑาหัวเราะด้วยความย่ามใจและหย่อนโทรศัพท์ลงในกระเป๋าก่อนจะเดินกะเผลกลึกเข้าไปในตรอกมืดๆ