หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1503

ศศิตามองรษิกาด้วยสายตาเย็นชา โดยสงสัยว่าเป็นเพราะเธอที่ทำให้เลอศิลป์ต้องวุ่นวายขนาดนี้

เลอศิลป์ก้าวเข้ามาคั่นระหว่างแม่ของเขากับรษิกาเพื่อปกป้องเธอ ก่อนที่จะพาแม่ของเขาลงไปชั้นล่างและให้นั่งบนโซฟา ส่วนเขายืนอยู่ข้างๆ

“ผมคงจะไม่รบกวนตำรวจในเวลาดึกขนาดนี้ ถ้าตอนบ่ายวันนี้ผมไม่ได้จับได้ว่าผู้หญิงที่ชื่ออรภัทร สมัครชัย พยายามเทน้ำมันหล่อลื่นลงบนเบรกรถของรษิกา ถ้าผมไม่ได้ไปเห็นเหตุการณ์นั้น รษิกาและลูกๆ ก็อาจจะตายไปแล้ว”

สีหน้าของศศิตาเปลี่ยนไปทันที “อะไรนะ? แล้วเธอไม่รู้เหรอว่าไอรดาก็อาจจะอยู่ในรถคันนั้นด้วยเหมือนกัน?”

น้ำเสียงของเลอศิลป์เปลี่ยนไป ขณะที่เขาตอบว่า “เธอรู้แน่นอน และคนที่บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมดก็คืออัญชสา”

“ลูกว่าอะไรนะ?” ศศิตาโกรธมากจนเสียการทรงตัวและเดินเซไปชนเอกพล

เขาพาเธอไปที่โซฟา แล้วถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? แล้วทำไมลูกถึงแน่ใจว่าเป็นฝีมือของอัญชสา? นี่เธอไม่ได้รับบทเรียนหลังจากที่ครอบครัวของเธอพังเลยหรือยังไง?”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่แยแส “ผมเองก็สงสัยด้วยว่าทำไมเธอถึงยังไม่ปรับปรุงตัว หลังจากที่ครอบครัวของเธอพังไปแล้ว และยังคอยมาป่วนรษิกาและลูกๆ อยู่เรื่อยๆ อีก”

คำตอบของเขายืนยันกับพ่อแม่ของเขาว่าอัญชสาได้วางแผนทั้งหมดไว้แล้ว

เอกพลพยักหน้าและพูดว่า “ถ้างั้นเธอก็สมควรถูกจับ จริงๆ เธอควรจะถูกจับไปตั้งแต่ที่ก่อเรื่องครั้งก่อนด้วยซ้ำ”

อย่างไรก็ตามศศิตายังคงแคลงใจ “อัญชสา…”

ศศิตาหันหน้าไปทางอื่น และจำความรู้สึกตอนที่เห็นรูปพวกนั้นได้ดี เขาพูดถูก อัญชสาเป็นคนโกหก แต่…

รษิกาเข้าใจสถานการณ์ทันที อัญชสาจนมุมแล้ว ถ้าศศิตาโทรหาเธอ เธอจะมาหาศศิตาแน่นอนเพราะคิดว่าศศิตาจะช่วยเธอได้!

“ถ้าคุณกังวล ทำไมคุณไม่โทรหาเธอแล้วถามเธอซะล่ะ” เอกพลเร่งเร้า จากนั้นศศิตาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กดเบอร์อัญชสาและโทรออก

ขณะเดียวกันอัญชสากำลังกังวลอย่างมาก และคิดหาวิธีแก้ปัญหานี้ไม่ออกสักวิธี เมื่อเห็นศศิตาโทรมา เธอจึงรับสายทันที เพราะคิดว่าศศิตาเป็นคนเดียวที่จะช่วยเธอได้

“คุณศศิตา คุณต้องช่วยฉันนะคะ!” เธอพูดไปร้องไห้ไป

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ศศิตาก็หัวใจเต้นรัวเมื่อตระหนักว่าสิ่งที่เลอศิลป์พูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง อย่างไรก็ตามเธอยังคงสงสารอัญชสาอยู่ เธอถามว่า “เธอเป็นคนสั่งให้อรภัทร สมัครชัย ทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ?”

อัญชสาสะอื้น “ฉันรู้ว่าฉันทำผิด คุณศศิตา ตอนนั้นฉันไม่มีสติยั้งคิด ช่วยฉันด้วยเถอะนะคะ ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก!”