หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1504

แม้ว่าอัญชสาจะไม่ได้ยอมรับตรงๆ แต่คำขอโทษของเธอก็เป็นการยืนยันแล้วว่าเธอยุยงให้อรภัทรทำสิ่งนั้นจริงๆ

ด้วยความผิดหวังอย่างมาก ศศิตาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ฉันเชื่อใจคนที่ไร้หัวใจอย่างเธอได้ยังไงในตลอดหลายปีที่ผ่านมา?”

เมื่อได้ยินโทนเสียงที่เปลี่ยนไป อัญชสาจึงรีบอธิบายว่า “ฉันสาบานได้ว่าฉันโกหกคุณแค่เรื่องเดียวเท่านั้น และนั่นก็เป็นเพราะฉันรักเลอศิลป์มาก! คุณเข้าใจใช่ไหมคะ? แต่ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

ศศิตาโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แค่เรื่องเดียวที่โกหกงั้นเหรอ? เธอคิดว่าเรื่องเดียวมันไม่พากพอใช่ไหม? เธอเกือบฆ่าหลานสาวฉันนะ!”

แม้ว่าพวกเขาจะคุยกันทางโทรศัพท์ แต่อัญชสาก็กลัวจนตัวสั่น เธอเริ่มสะอื้นหนักขึ้น “ฉันผิดไปแล้ว! ฉันจะกราบขอโทษไอวี่ด้วยถ้าคุณต้องการ ยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ! คุณลืมไปแล้วเหรอ? คุณบอกว่าคุณจะยอมรับฉันเป็นลูกสะใภ้ของคุณเท่านั้น แต่ยังไงฉันก็จะไม่ได้แต่งงานกับเลอศิลป์ ขอให้เขาเมตตาฉันด้วยเถอะค่ะ”

ศศิตาโกรธมากที่อัญชสาหลอกลวงเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าอัญชสากล้าเอาสิ่งที่เธอเคยพูดในอดีตมาพูด เธอก็โกรธมาก “มาที่นี่ แล้วขอโทษไอวี่ซะ!”

ทันใดนั้น อัญชสาก็เงียบไป ให้ฉันยอมศิโรราบต่อหน้าเด็กนั่นแล้วขอโทษงั้นเหรอ? ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง? อีกอย่างเลอศิลป์จะไม่รู้เหรอว่าฉันกลับไปที่นั่น? แล้วฉันจะหนีไปไหนได้ล่ะ?

ความเงียบทำให้เสียงของศศิตาเย็นชาขึ้น ขณะที่เธอพูดว่า “ฉันให้โอกาสเธอเป็นครั้งสุดท้าย กลับมาอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนต่อหน้าฉัน ถ้าเธอไม่กล้ามาเจอฉัน เราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”

อัญชสากัดกราม และวางสายไป โดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

“เกิดอะไรขึ้น อัญชสา?” ฝนทิพย์ที่มองดูอัญชสาคุยโทรศัพท์มาตลอด รู้สึกไม่สบายใจ ผลลัพธ์ที่น่าพอใจที่สุดสำหรับฉันก็คือ อัญชสาหนีออกจากประเทศไปให้ไกลที่สุด แต่ถ้าศศิตาตกลงที่จะช่วยอัญชสาล่ะก็ แผนของฉันก็จะล้มเหลว และเธอจะต้องอยู่ในประเทศนี้และสร้างความรำคาญให้ฉันต่อไป!

“ขอลองนึกดูก่อน…” อัญชสาพึมพำ

ณ ห้องนั่งเล่นของบ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ผ่านมาสักพักแล้ว แต่ศศิตายังคงตัวสั่นอยู่ในที่สุดฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของอัญชสาจริงๆ แล้วสินะ

“ทำไมฉันถึงตาบอดได้ขนาดนี้? ฉันเชื่อใจคนแบบนั้นไปได้ยังไง?” เธอส่ายหัวด้วยความเสียใจอย่างมาก ฉันยังคิดว่าอัญชสาอาจจะกลับตัวกลับใจได้หลังจากเกิดเรื่องขึ้นกับครอบครัวของเธอ และเหมาะสมที่จะเป็นลูกสะใภ้ของฉัน ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่าฉันถูกคนเดียวกันหลอกถึงสองครั้ง!

เลอศิลป์คาดหวังคำตอบจากเธอ แต่เขาก็ไม่ได้กดดันให้เธอเล่า เขาเพียงแต่ถามว่า “เป็นยังไงบ้าง? เธอจะมาพบแม่ไหม”