หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1562

ไม่นานนัก เจตนินก็ส่งที่อยู่สถานที่นัดพบไปให้รษิกา

เธอเหลือบมองข้อความและเห็นว่าที่ที่เขาเลือกมานั้นเป็นร้านกาแฟที่พวกเขาเคยทะเลาะกันก่อนหน้านี้

ฉันว่าเขาพยายามจะใช้โอกาสนี้ทำให้ฉันอับอายใช่ไหมนะ?

ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในอดีต รษิกาจะปฏิเสธไม่ไปพบเจตนินโดยไม่ลังเลใจเลย

แต่ในตอนนี้เธอมาถึงทางตัน เธอก็ทำได้แค่ไปยังที่นัดพบให้ตรงตามเวลานัดหมาย

เมื่อเธอมาถึง เจตนินก็นั่งรออยู่ในร้านกาแฟแล้ว เขาไล้นิ้วไปตามเตาอโรม่าที่อยู่ด้านข้างอย่างสบายๆ

เขานั่งนิ่งเฉยแม้ว่าจะเห็นรษิกาเข้ามาในร้านกาแฟ

รษิกาหลุบตาลงแล้วทักทายเขา “คุณเจตนิน”

ดูราวกับว่าเขาเพิ่งเห็นเธอ เจตนินหันหน้ามายิ้มให้เธออย่างสุภาพ “คุณรษิกา ผมไม่ทันสังเกตเลย เข้ามาสิ นั่งก่อนครับ”

รษิกาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงข้างๆ เจตนินอย่างใจเย็น เพียงเพื่อจะเห็นว่าเขากำลังสนใจอยู่แต่กับเตาอโรม่าอย่างไม่แยแสสิ่งใด

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเธอ เจตนินก็อธิบายด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “กลิ่นน้ำหอมนี่ช่วยให้ใจเย็นลงได้ เพื่อจะเลี่ยงไม่ให้ทะเลาะกับคุณเหมือนเมื่อคราวก่อน ผมเลยพยายามทำให้มันเผาไหม้เร็วขึ้น”

น้ำเสียงที่มั่นใจของเขาทำให้ดูเหมือนเตาอโรม่านี้ส่งผลแบบนั้นได้จริงๆ

รษิกาละสายตาและเม้มปาก เธอยิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณมีเป้าหมายเดียวกันกับฉัน เราก็ไม่ทะเลาะกันหรอกค่ะ คุณเจตนิน”

มันคือสิ่งที่เลอศิลป์สอนเธอเอาไว้ด้วยเช่นกัน

ฉันต้องปกป้องผลประโยชน์ไม่ใช่แค่ของคนไข้ แต่ของพนักงานฉันด้วย

เมื่อได้ยินเหตุผลของเธอแล้ว เจตนินก็หัวเราะออกมาขณะที่พยักหน้า เขาปรบมือและเริ่มพูดว่า “คำพูดคุณนี่มันจริงนะ คุณรษิกา แต่สิ่งที่คุณพูดมาเนี่ย คุณเลอศิลป์เป็นคนสอนมาใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าแววตาเขาเจือไปด้วยความดูถูกและยังมีสีหน้าเหยียดหยามด้วย รษิกาก็รู้สึกเย็นชาไปในทันที

เธอนึกถึงตอนที่เจอเจตนินเป็นครั้งแรกในการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ เธอประทับใจที่เขาเป็นทายาทโดยชอบธรรมของตระกูลที่ทรงอิทธิพลในวงการแพทย์แผนโบราณ เธอรู้สึกว่าเขาอ่อนโยน มีมารยาท และเป็นสุภาพบุรุษ

พอทุกคนสงสัยในตัวฉัน เจตนินเป็นคนยืนหยัดเพื่อฉันและเลือกที่จะเชื่อใจฉัน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาไม่สนใจชีวิตของคนไข้เพื่อเห็นแก่ผลกำไรอย่างเดียว