หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1570

สีหน้าที่จริงจังของรษิกาทำให้เลอศิลป์สงสัยว่าทักษะคอมพิวเตอร์ของอชิกับเบนนี่นั้นดีแค่ไหน

ระหว่างนั้นในห้องนอน ไอรดาจ้องมองอชิและเบนนี่ด้วยความสงสัยขณะถามว่า “เธอสองคนไม่อยากให้พ่อสอนเหรอ?”

เพราะอชิกับเบนนี่ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบังเธอ พวกเขาจึงพยักหน้าตอบอย่างซื่อสัตย์

ไอรดาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “พวกเธอสองคนไม่ชอบคอมพิวเตอร์เหรอ? พ่อน่ะเก่งมากเลยนะ รู้ไหม? พวกเธอจะเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งมากเลยถ้าพ่อเป็นคนสอนให้!”

เลอศิลป์เคยสอนเธอมาก่อน แต่เขาก็ต้องหยุดไปเพราะเธอเริ่มเสียสมาธิเนื่องจากอาการของเธอเอง เขาไม่เคยเริ่มสอนเธออีกเลยหลังจากนั้นเป็นต้นมา

ถ้าพ่อสอนฉันต่อไป ฉันก็คงเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งที่สุดไปแล้วในตอนนี้! อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่พ่อบอกฉันไว้!

อชิกับเบนนี่มองหน้ากันและกระซิบที่ข้างหูเธอ “เราจะบอกความลับอะไรให้เธอฟังนะ ความจริงก็คือ เราเก่งคอมพิวเตอร์กันมากๆ เราก็เลยไม่ต้องการเริ่มทุกอย่างตั้งแต่แรก”

สีหน้าของไอรดามีแต่ความไม่อยากจะเชื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ฉันน่าจะใช้คอมพิวเตอร์มากกว่าเด็กทั่วไปที่อายุเท่าฉัน เพราะว่าพ่อเคยสอนฉันมาเอง แล้วใครเป็นคนสอนอชิกับเบนนี่ล่ะ?

เมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าสงสัย เบนนี่ก็หยิบคอมพิวเตอร์ของเขาออกมาแล้วแสดงทักษะให้เธอดู

“ดูนี่นะ!”

ถึงเขาจะพูดออกไปอย่างนั้น เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าจะแสดงความสามารถของเขาอย่างไรดี

สีหน้าของไอรดาเริ่มเคร่งเครียดขึ้นเมื่อเห็นเขาจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างว่างเปล่า

“ฉันสอนเธอให้ก็ได้นะ ถ้าไม่อยากให้พ่อเป็นคนสอนน่ะ เบนนี่” เธอกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

ฉันอาจจะไม่เก่งเท่าพ่อถ้ามันเป็นเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ฉันก็น่าจะเก่งพอที่จะสอนเบนนี่ได้!

ฉันเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งเป็นอันดับสองของโลก แต่ฉันยังไม่เคยลองแฮ็กเข้าไปในระบบบริษัทของพ่อเลย คนเขาพูดกันว่าบริษัทของพ่อมีทีมไอทีที่เก่งมาก ตอนนี้พวกเขาน่าจะเลิกงานกันหมดแล้ว งั้นฉันจะลองแกล้งพวกเขาดูหน่อย!

พอถึงเวลาสองทุ่ม หน้าจอคอมพิวเตอร์ของพนักงานทั้งหมดในฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปก็ดำมืดไปสองสามวินาที ต่อมาก็มีคลิปวิดีโอของเด็กสามคนเต้นรำจับมือกันโดยเปลือยบั้นท้ายปรากฏบนหน้าจอ

“นี่มัน… ใครกล้าแฮ็กระบบคอมพิวเตอร์ของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปเนี่ย?” มีคนอุทานออกมาด้วยความตกใจหลังจากได้เห็นว่านี่คือการกระทำของแฮ็กเกอร์

และที่สำคัญที่สุดก็คือ ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปมีมาตรการรักษาความปลอดภัยในอุตสาหกรรมที่ดีที่สุด พวกเขาจึงคิดไม่ออกเลยว่าใครจะสามารถแฮ็กเข้ามาได้

ยิ่งไปกว่านั้น แฮ็กเกอร์จะต้องเจอปัญหามากมายในการรุกล้ำเข้ามายังระบบเพื่อที่จะแค่เล่นแกล้งกันแบบเด็กๆ เช่นนี้

ด้วยความโมโหและหงุดหงิด พนักงานที่ทำงานล่วงเวลาในแผนกไอทีต่างโกรธเคืองและพิมพ์ข้อความบนคีย์บอร์ดอย่างดุเดือด

แต่สีหน้าพวกเขาก็เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อเมื่อเวลาผ่านไป

แฮ็กเกอร์คนนี้แค่ใส่ไวรัสเล็กๆ เข้ามาในระบบเรา แต่เราก็ไม่สามารถลบมันออกได้ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหนก็ตาม!