หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1579

คู่รักใช้เวลาในยามค่ำคืนด้วยความโรแมนติกและใกล้ชิดกันมาก

รษิกาตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอรู้สึกปวดเนื้อตัวไปหมด ฉันสงสัยว่าจากนี้ไปฉันควรจะไปนอนที่ห้องนอนแขกได้แล้ว…

เลอศิลป์เข้ามาในห้องทันทีและมองเธอด้วยความเป็นห่วง “รู้สึกไม่ดีเลยเหรอ?”

รษิกากัดปากด้วยความเขินอาย “ก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ”

เลอศิลป์นั่งลงข้างเธอพลางยิ้มและนวดเอวให้หญิงสาว เขาไม่ได้คิดจะขอโทษกับการกระทำของเขาเลย “คุณน่าจะพักอีกหน่อยก่อนจะลุกจากเตียงนะ ไอวี่ตื่นมาเตรียมมื้อเช้าให้คุณตั้งแต่เช้าตรู่เลย เดี๋ยวไม่นานเธอก็น่าจะเรียกคุณแล้วล่ะ”

สีหน้าของรษิกาแข็งค้างไป เธอกลัวว่าเด็กๆ จะเห็นเธอในสภาพนี้ จึงพยายามทนต่อความเจ็บปวดและพยายามลุกจากเตียง

“แม่!” เสียงของไอรดาดังมาจากข้างนอกห้อง

รษิกาชะงักไปก่อนจะเอี้ยวตัวหันตามเสียงโดยไม่ทันระวัง ทำให้ใบหน้าเธอบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวด

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? แม่” เมื่อเด็กหญิงเห็นสีหน้าของแม่ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องและพยายามจะกอดเอวของแม่ไว้

แต่เธอก็ถูกพ่อห้าม “แม่เผลอทำเอวเดาะน่ะ อย่าไปแตะตัวแม่เลยนะ แล้วนี่หนูมาเรียกแม่ไปกินมื้อเช้าเหรอ?”

ไอรดาพยักหน้า

รษิกากลัวว่าเลอศิลป์จะพูดอะไรบางอย่างที่เขาไม่ควรพูดกับเด็กหญิงถ้าเขายังพูดต่อ เธอจึงชิงพูดก่อนอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวอีกสักพักแม่ก็จะลงไปข้างล่างแล้วล่ะ ไปขอแม่ที่ห้องอาหารก่อนได้ไหมจ๊ะ?”

ไอรดายังคงกังวลเกี่ยวกับเอวของแม่อย่างเห็นได้ชัด

รษิกามองเลอศิลป์แล้วลูบหัวลูกสาว “แม่ไม่เป็นไรหรอก แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย ตอนนี้แม่หายแล้วนะ”

จากนั้น เธอก็ยืนขึ้นและก้าวออกห่างจากเตียงไปสองก้าว ซึ่งทำให้เด็กหญิงคลายกังวล

เมื่อไอรดาออกจากห้องไป รษิกาก็เลิกแกล้งทำ ฉันยังไม่ได้พักผ่อนมากนักเลย ผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักควบคุมตัวเองเลยสักนิด…

รษิการู้สึกซึ้งใจและลองชิมแซนด์วิชก่อนจะยิ้มกว้างให้ไอรดา “อร่อยมาก! ทำได้ดีมากเลยจ้ะไอวี่!”

“แม่ทำอาหารอร่อยกว่าหนูอยู่แล้วค่ะ!” ไอรดาพูดเมื่อได้ยินแม่เอ่ยชม

ปฏิกิริยาของเด็กหญิงทำให้รษิกาหัวเราะ “ทำไมหนูถึงทำมื้อเช้าให้แม่ล่ะ?”

ไอรดาเหลือบมองพี่ชายและพูดว่า “หนูอยากทำมานานแล้วค่ะ แต่เมื่อวานเราทำแม่โกรธอีกแล้ว ก็เลย…”

เด็กชายทั้งสองเสริม “เรารู้นะครับว่าเราทำผิดน่ะแม่! เราสัญญาว่าจะไม่แกล้งใครอีกแล้ว และจะเรียนรู้จากพ่อครับ!”

รษิกาพยักหน้าอย่างยินดี “แม่ดีใจที่ทุกคนรู้แล้วนะ! แม่เชื่อว่าวันนึงพวกหนูจะเก่งขึ้นและกลายมาเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งที่สุดในโลกได้!”

เลอศิลป์อยู่ข้างๆ เขาเสริมว่า “พวกเขามีพรสวรรค์มากจริงๆ”