หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1580

หลังมื้อเช้า เลอศิลป์ส่งเด็กทั้งสามคนไปโรงเรียนขณะที่รษิกาเดินทางไปสถาบันวิจัย

“คุณหมอรษิกา มีข่าวอะไรจากดำรงกุลกรุ๊ปบ้างไหมคะ?” ลลิตารอเธออยู่หน้าห้องทำงานตั้งแต่เช้าตรู่

รษิกาเร่งฝีเท้าเมื่อได้ยินชื่อดำรงกุลกรุ๊ป เธอตั้งสติแล้วตอบกลับไปว่า “เรายังต้องการเวลาเพิ่ม มีอะไรเหรอ? ที่โรงงานมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

ลลิตามีสีหน้าสิ้นหวัง “เราใช้สมุนไพรชุดสุดท้ายไปเมื่อวานนี้ตอนบ่ายค่ะ ตอนนี้โรงงานก็เลยหยุดชะงัก คนที่ดูแลติกต่อฉันมาเมื่อคืนนี้ และเราก็คุยกันเรื่องปัญหาการหยุดจ้างคนงานตลอดทั้งคืนเลยค่ะ”

เป็นผลให้เมื่อคืนนี้ลลิตาไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไรนัก

ลลิตาขมวดคิ้วแน่น เธอรู้ว่าเธอต้องเข้าจัดการกับปัญหานี้เพราะมันเริ่มแย่ลงแล้ว

“เอาล่ะ พวกเขาต้องการเงินเท่าไร? จัดการจ่ายไปให้ก่อนนะ ฉันจะจัดการแก้ปัญหานี้โดยเร็วที่สุด”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในห้องทำงาน

เธอเหลือบมองบันทึกการโทรในโทรศัพท์ของเธอและเห็นเบอร์ของเจตนินอยู่ในรายการที่สอง

เธอกัดฟันและรวบรวมความกล้า ก่อนจะโทรกลับไปหาเขา

แต่เขาก็วางสายใส่เธอทันที

สองสามนาทีต่อมา รษิกาก็ได้รับข้อความจากเขา คุณรษิกา อย่าติดต่อผมอีกถ้าคุณยังคิดไม่ออกเรื่องปัญหาการตั้งราคา เอาไว้คุณคิดออกเมื่อไรค่อยโทรมาอีกทีแล้วกัน

เมื่ออ่านข้อความของเขาแล้ว รษิกาก็รู้สึกผิดหวังไปทั้งใจ เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วหยิบสมุดโทรศัพท์ออกมาค้นหาผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรที่เธอยังไม่ได้ติดต่อมาก่อน

ขณะที่เธอพลิกสมุดโทรศัพท์ เธอก็เต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ

สิบนาทีต่อมา หัวหน้าทีมก็มาปรากฏตัวที่ห้องประชุม

“อย่างที่ทุกคนรู้ สถาบันของเรากำลังอยู่ในสถานการณ์ลำบาก” รษิกาเริ่มด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรแต่ก็ทรงอำนาจ “คุณมีคำแนะนำในการหาผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรรายอื่นบ้างไหมคะ?”

หัวหน้าทีมต่างมองหน้ากันก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพูดขึ้นว่า “คุณหมอรษิกา ผมสับสนครับ คือเราก็มีความสัมพันธ์อันดีกับดำรงกุลกรุ๊ป แล้วทำไมพวกเขาถึงเลิกส่งสมุนไพรให้เราล่ะครับ?”

หัวหน้าอีกคนเสริมว่า “เรารู้ว่าดำรงกุลกรุ๊ปคือผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรที่ดีที่สุด ไม่มีทางที่เราจะโน้มน้าวให้พวกเขาส่งสมุนไพรให้เราต่อเหรอครับ?”

เมื่อเผชิญกับความสงสัยของพนักงาน รษิกาก็รู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ยังตัดสินใจจะพูดออกมาตรงๆ “แผนเดิมของเรากับดำรงกุลกรุ๊ปใช้ไม่ได้ผล และตอนนี้เราก็ต้องมีผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรรายใหม่มาแทน”

ทันทีที่พูดไปเช่นนั้น ความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วห้องขณะที่ทุกคนมองหน้ากันด้วยความไม่แน่ใจ