หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1587

“เป็นอะไรไปล่ะ? กลัวว่าเธอจะไปตามหาคุณเหรอ?” ชโยดมถามเมื่อได้เห็นสีหน้าของเธอ

ฝนทิพย์ตกใจกลัว “ไม่ใช่หรอก ฉันแค่เป็นห่วงเฉยๆ”

ชโยดมหัวเราะเล็กน้อย “ห่วงอะไรกัน?”

ฝนทิพย์มองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกผิด “ตำรวจคอยตรวจดูถนนทุกสายที่จะมุ่งหน้าไปบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ เธอจะถูกจับได้แน่ถ้าเธอกลับมา ฉันว่า… ทางที่ดีที่สุดคืออย่าให้เธอกลับมาเลยนะ”

ชโยดมเยาะอย่างเย็นชา “ไม่ได้หรอก ผมแค่ส่งเธอไปต่างประเทศเพื่อรอวันกลับมาเท่านั้นเอง”

ความแค้นที่อัญชสามีต่อรษิกานั้นฝังลึก เธอจะต้องช่วยชโยดมได้มากเมื่อกลับมาที่นี่ รวมทั้งผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วย

น้ำเสียงเขาอ่อนลงขณะที่ถามว่า “ตำรวจต้องการตัวอัญชสา แต่คุณก็ยังเสี่ยงมาหาผมเพื่อตามหาตัวเธอ ความสัมพันธ์ของคุณกับเธอนี่มันน่าทึ่งจริงๆ ผมอดสงสัยไม่ได้เลยว่าเธอมีความลับอะไรของคุณด้วยหรือเปล่า”

คำพูดเขาแทงใจดำของฝนทิพย์ เธอใจสั่นขณะที่กำชายกระโปรงเอาไว้แน่นและฝืนยิ้ม “อย่าเดาส่งเดชโดยไม่มีหลักฐานสิคะ อัญชสากับฉันสนิทกันมาก”

ชโยดมเพียงแค่จ้องมองเธอ เขาสำรวจดูสีหน้าของเธอไปด้วย

นาทีต่อมา เขาก็ยิ้มอย่างลึกลับราวกับเขายืนยันอะไรบางอย่างได้แล้ว “มันดูปุบปับไปสำหรับผม ผมก็แค่คิดว่าความสัมพันธ์ของคุณกับเธอมันดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้”

เช่นนั้นแล้ว เขาก็ยืนขึ้นอย่างไม่แยแส ชายหนุ่มเดินไปยังตู้ไวน์และกลับมาพร้อมไวน์ขวดหนึ่งกับแก้วสองใบ

ท่าทีของเขาทำให้ฝนทิพย์สงสัยและระแวง

หลังจากรินไวน์มาสองแก้ว ชโยดมก็ดันแก้วใบหนึ่งไปตรงหน้าฝนทิพย์

“ผมไม่ค่อยชินกับการดื่มกาแฟกับผู้หญิงสวยๆ เท่าไร เรามาดื่มไวน์ด้วยกันเถอะนะ”

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงที่อ่อนหวานอย่างคุณถึงได้มาลงเอยด้วยการเป็นเพื่อนกับคนอย่างอัญชสา” เขาออกความเห็น

ฝนทิพย์ลดความระวังตัวลงและพึมพำว่า “ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเป็นคนอย่างนั้นเหมือนกัน พอรู้ได้อย่างนั้นมันก็สายไปแล้ว”

ชโยดมจับคำสำคัญในคำพูดของเธอได้ “อะไรเหรอที่สายไป?”

ฝนทิพย์หลุดจากภวังค์ เธอฝืนตัวเองให้สงบใจและพูดว่า “ฉันเป็นเพื่อนสนิทเธอไปแล้วตอนที่รู้เรื่องนั้น ฉันก็เลยทิ้งเธอไปไม่ได้”

ชโยดมพยักหน้าอย่างใช้ความคิด และไม่ได้เค้นอะไรเธอมากไปกว่านั้น

ทั้งสองคนพูดคุยกันต่อไป แต่ส่วนมากชโยดมจะเป็นคนหยิบยกเรื่องต่างๆ ขึ้นมา

เขาหยุดพูดถึงอัญชสาซึ่งทำให้ฝนทิพย์ผ่อนคลายมากขึ้น