หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1591

หลังจากได้ยินคำพูดนั้น อัญชสาก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู

เธอเอื้อมมือออกไปแล้วพูดอย่างหยาบคายว่า “ส่งของมาเลย แล้วก็ไสหัวไปซะ”

ชายหนุ่มที่ดูขี้โกงยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูและจ้องมองเธอ

ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าและรูปร่างของเธอ

อัญชสาหรี่ตาและถามเขาด้วยความไม่พอใจ “หูหนวกเหรอ? รีบส่งของมาแล้วออกไปซะสิ!”

“คุณอัญชสา ผมคิดว่ามีรายละเอียดบางอย่างที่ผมต้องยืนยันกับคุณ”

เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายและโบกเอกสารในมือเขาต่อหน้าเธอ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะส่งเอกสารนั้นให้เธอเลย

สีหน้าของอัญชสาเคร่งเครียด “พูดมาตรงนี้เลย” คนที่ต่ำตมอย่างเขาไม่ควรจะเข้ามาในห้องฉัน

ดวงตาของชายหนุ่มมีแววเย็นชาขณะที่เขาเห็นสีหน้าดูถูกดูแคลนของหญิงสาว วินาทีต่อมา เขาก็ก้าวมาข้างหน้าแล้วเหวี่ยงประตูให้เปิดออกมา

เป็นธรรมดาที่แรงของอัญชสาจะสู้เขาไม่ได้ เธอแทบจะถูกลากออกมาจากห้องทันทีที่ประตูเหวี่ยงออก

“นี่แกทำอะไร?” เธอจ้องมองชายคนนั้น

เขาเดินผ่านเธอและตรงเข้าไปในห้อง

“คุณอัญชสา ผมรู้นะว่าคุณเคยเป็นลูกสาวของตระกูลภักดีสรวงแล้วก็ดูถูกพวกนักเลงอย่างเราๆ แต่คุณต้องเข้าใจก่อนนะ ว่าสถานะของเราเกือบจะเท่าเทียมกันแล้วในตอนนี้ คุณจะต้องการความช่วยเหลือของผมในการจัดการเรื่องต่างๆ ตอนที่คุณอยู่ต่างประเทศ”

ทันทีที่พูดเช่นนั้น เขาก็นั่งลงบนเตียงของเธอ

ห้องของอัญชสานั้นเล็กอย่างน่าสมเพชใจ ห้องของเธอมีเพียงเตียงอย่างเดียว และยังไม่มีโซฟาอะไรอีกด้วย

กฤษณา พิทักษ์กุล สีหน้าของอัญชสาแข็งค้าง เธอเดินเข้าไปหาชายคนนั้นและแย่งเอกสารมาจากเขา ก่อนที่จะไล่อ่านเนื้อหาในนั้น

ใบหน้าเธอบูดบึ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นรูปและชื่อบนบัตรประจำตัว รษิกา! เป็นความผิดของอีนังนั่นคนเดียว! ไม่ใช่แค่ฉันต้องสูญเสียใบหน้าไปเท่านั้น แต่ฉันยังถูกห้ามไม่ให้ใช้ชื่อตัวเองอีก

อัญชสาขมวดคิ้วหลังจากได้ยินเช่นนั้น “ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ตกลงกันไว้แล้วเหรอ?”

เขาเดาะลิ้น “ผมไม่รู้นี่ว่าคุณก่อเรื่องร้ายแรงเอาไว้ในชวาลา แล้วไอ้การทำตัวตนปลอมของคุณขึ้นมาเนี่ย มันก็เลยซับซ้อนมากกว่าเดิม”

พอเธอได้ยินเรื่องความผิดของเธอในชวาลา สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไป เธอไม่แข็งแกร่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว “แกต้องการเงินอีกเท่าไร?”

เขายกนิ้วขึ้นมาเป็นคำตอบ

“หนึ่งพันเหรอ?” เธอถามพลางขมวดคิ้ว

ชายหนุ่มเยาะเหมือนกับเขาได้ยินเรื่องตลก “ตอนนี้เราอยู่ในต่างประเทศกันนะ ผมจะทำอะไรได้กับอีแค่เงินเท่านั้น? ผมต้องการอย่างน้อยก็ล้านนึง!”

อัญชสาเบิกตากว้าง “แกรีดเลือดกับปูนี่นา!” ฉันให้เงินพวกเขาไปสองล้านแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะมาขอเงินฉันอีกมากมายขนาดนี้! ฉันไม่มีเงินสดเหลือแล้วนะ