หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1590

สามวันผ่านไป

เจตนินมีสีหน้าเยือกเย็น เขาถามกวินซึ่งเป็นผู้ช่วยของเขาว่า “ยังไม่มีข่าวอะไรจากรษิกาอีกเหรอ?”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจ กวินก็พยักหน้าด้วยความวิตกกังวล

สีหน้าของชโยดมเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีหลังจากที่เขาได้รับคำตอบจากกวิน รษิกาน่าจะต้องมาเจอฉันเมื่อวันก่อน เพราะสมุนไพรที่สถาบันวิจัยกำลังจะหมดลง พวกเขาน่าจะใช้สมุนไพรที่เก็บไว้จนหมดภายในไม่กี่วันนี้ เธอจะสงบสติอารมณ์และไม่ติดต่อกับฉันได้ยังไงกัน?

เขาถามหาการยืนยันจากกวิน “แล้วสถานการณ์ที่สถาบันวิจัยของพวกเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ?”

“โรงงานหยุดการดำเนินงานไปแล้วครับ และขอให้พวกเขาชดเชยมาให้เหมาะสมด้วย การผลิตยาตัวใหม่ตอนนี้ชะงักไปเรียบร้อยแล้ว”

“นานแค่ไหนแล้ว?”

กวินนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ก็สามวันได้แล้วครับ”

สามวัน

เจตนินนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขาขณะที่ใช้นิ้วเคาะโต๊ะ สีหน้าของเขามีแววครุ่นคิด รษิกาพูดความจริงกับฉันหรือเปล่า? พวกเขาเจอบริษัทจัดจำหน่ายสมุนไพรเจ้าใหม่แล้วงั้นเหรอ?

เขานึกถึงผู้จำหน่ายสมุนไพรที่มีชื่อเสียงทั้งหมด ถึงกระนั้น เขาก็ยังคิดได้ว่าไม่มีผู้จำหน่ายรายใดที่มีคุณภาพสมุนไพรเทียบเท่ากับดำรงกุลกรุ๊ปเลย

“คุณคิดว่าพวกเขาเจอผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรที่สามารถมาแทนที่ดำรงกุลกรุ๊ปได้บ้างแล้วหรือยัง?” เจตนินเหลือบมองกวิน

กวินส่ายหน้าอย่างไม่ลังเล “เป็นไปไม่ได้หรอกครับ นอกจากว่าพวกเขาจะค้นหาจากต่างประเทศ จากที่ผมรู้ ไม่มีบริษัทในประเทศรายไหนที่มีสมุนไพรคุณภาพดีเทียบได้เท่ากับดำรงกุลกรุ๊ปเลย”

คำตอบของเขาสอดคล้องกับความคิดของเจตนิน

“ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาจะมั่นใจมากจนไม่เริ่มติดตามผลกับเราได้ยังไง?” หรือว่ารษิกาจัดหาผู้จำหน่ายสมุนไพรจากต่างประเทศสำเร็จแล้วโดยได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์? แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน ต้องใช้สมุนไพรมากกว่าร้อยชนิดเพื่อผลิตยาใหม่นี้ ถึงพวกเขาจะหาผู้จำหน่ายรายใหม่ได้ แต่ก็ยังมีสมุนไพรสองสามประเภทที่ดำรงกุลกรุ๊ปเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว ดำรงกุลกรุ๊ปคือหุ้นส่วนเพียงรายเดียวขอรษิกา!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจตนินก็ค่อยๆ ผ่อนคลายความตึงเครียดและขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มมั่นใจ

ภายในย่านที่อยู่อาศัยที่ทรุดโทรมในประเทศฮาเวน อัญชสาค่อยๆ แกะผ้าพันแผลบนใบหน้าของเธอออกอย่างระมัดระวัง

ฉันต้องทนกับทุกอย่างนี้ก็เพราะนังบ้ารษิกาคนเดียว!

เธอไม่ได้น่าเกลียด แต่รูปร่างหน้าตาของเธอไม่ได้โดดเด่นอีกต่อไป และไม่มีใครรู้ว่าเธอคืออัญชสา ภักดีสรวง

อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นการปลอมตัวที่สมบูรณ์แบบสำหรับเธอในขณะนั้น

เธอแตะใบหน้าตัวเองขณะที่พยายามอย่างหนักที่จะโน้มน้าวให้ตัวเองยอมรับรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป

เธอจะกลับไปแก้แค้นที่หัสดินได้ด้วยใบหน้าแบบนี้

ขณะที่เธอกล้ำกลืนความขมขื่นและไม่พอใจ ก็มีคนมาเคาะประตูอย่างไม่ทันตั้งตัว

“คุณอัญชสา คุณอยู่ในนั้นไหม?” เสียงของชายหนุ่มดังมาจากด้านนอก

แต่อัญชสาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดดีกับเขา

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่ข้างนอกกำลังหมดความอดทน “เจ้านายผมส่งมาที่นี่ เพื่อเอาของมาส่งให้คุณ เร็วเข้า รีบเปิดประตูสิ!”