หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1600

“คุณย่าบอกฉันว่าโทรหาพวกเธอแล้ว แต่พวกเธอไม่รับสายเลย…” ไอรดาหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

อชิกับเบนนี่จ้องมองศศิตาด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น คุณย่าโทรหาเราตั้งแต่เมื่อไรกัน? ความจริงแล้วพวกเราต่างหากที่เป็นคนโทรหาไอวี่ แต่โทรเท่าไรก็โทรไม่ติดเลย

เด็กชายสองคนไม่อาจพูดความจริงออกมาได้เมื่อเห็นว่าดวงตาของไอรดาแดงก่ำมากแค่ไหน พวกเขาพูดเข้าข้างศศิตาไปแทน “นาฬิกาเราแบตหมดน่ะ เราก็เลยกลับบ้านมาชาร์จก่อน”

สิ้นคำนั้น เด็กชายทั้งสองก็หันไปมองศศิตา

ศศิตากังวลว่าเด็กชายทั้งสองจะเปิดโปงเธอ หญิงสูงวัยประหลาดใจมากที่ได้เห็นพวกเขาพูดเข้าข้างเธอ แต่เธอก็รีบระงับอารมณ์เอาไว้ เด็กพวกนี้พูดไปแค่เพื่อจะเอาใจฉันสินะ! เอาเถอะ ฉันก็ไม่ใช่คนที่เอาใจได้ง่ายๆ หรอก!

ศศิตาเข้าหาไอรดาและพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้หลานก็กลับมาที่บ้านและเจอพวกเขาแล้ว ไปล้างหน้าล้างตาเถอะ หน้ามีแต่คราบน้ำตาทั้งนั้นเลย!”

ไอรดามองอชิและเบนนี่อย่างเศร้าเสียใจ

คุณย่าคงมีบางอย่างจะคุยกับเรา อชิกับเบนนี่มองหน้ากันแล้วพยักหน้า “พ่อกับแม่กำลังจะกลับมาบ้านแล้ว พวกเขาจะต้องเป็นห่วงแน่ถ้าเห็นเธอเป็นแบบนี้”

ไอรดาจึงไปห้องน้ำอย่างไม่เต็มใจนัก

ศศิตาเหลือบมองคติยา

คติยาเป็นห่วงอชิกับเบนนี่ แต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านศศิตาได้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเดินออกไปอย่างหมดหนทาง

เช่นนั้นแล้ว ศศิตากับเด็กชายทั้งสองก็อยู่กันตามลำพังในห้องนั่งเล่น

อันที่จริง ศศิตาพยายามยั้งความหงุดหงิดใจเอาไว้อยู่ ถ้าเด็กบ้าสองคนนี่ไปฟ้องเลอศิลป์ เขาก็จะต้องมาหาฉันแน่ ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ฉันจะใช้โอกาสนี้ไล่ทั้งสามคนออกจากบ้านไปเลย!

สิ่งที่ศศิตาพูดนั้นดังและชัดเจนมาก เธอยืนกรานว่าจะไม่ยอมรับเด็กชายทั้งสองหากพวกเขาไม่ใช่ลูกชายของเลอศิลป์

เบนนี่รู้สึกผิดหวังเสียใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คุณมั่นใจมากขนาดนั้นเลยเหรอครับว่าเราไม่ใช่ลูกของพ่อ? ถ้าเราเป็นลูกพ่อจริงๆ คุณจะทำยังไงครับ?”

สีหน้าของศศิตาเปลี่ยนไปขณะที่จ้องมองเด็กทั้งสองคน

เวลาต่อมา เธอก็พูดอย่างรุนแรงว่า “ฝันไปเถอะ! เป็นไปไม่ได้หรอก! เลอศิลป์มีลูกแค่คนเดียว และนั่นก็คือไอวี่!”

สิ้นคำนั้น ศศิตาก็จากไปอย่างไม่พอใจ