“งั้น… จักรภพ คุณมาที่นี่ทำไมเหรอคะ? คุณเจอบริษัทจัดจำหน่ายสมุนไพรที่เราจะร่วมมือด้วยได้แล้วเหรอ?”
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง รษิกาก็ตัดสินใจเปลี่ยนคำเรียกจักรภพไป
รอยยิ้มบนใบหน้าจักรภพกว้างขึ้นขณะที่เขาพยักหน้าแล้วตอบไปว่า “ผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรส่วนมากพร้อมจะทำตกลงร่วมมือกับสถาบันวิจัยอยู่แล้ว ต้องขอบคุณการทำงานหนักของคุณนะครับที่ทำให้สถาบันมีชื่อเสียงมากขนาดนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ราิกาก็หันไปมองเลอศิลป์ก่อนจะหันกลับมามองจักรภพ
เนื่องจากเธอมาร่วมงานกับสถาบันวิจัยเพียงระยะเวลาสั้นๆ เธอจึงรู้ว่าผู้จัดจำหน่ายทั้งหลายตกลงที่จะร่วมงานกับพวกเขา ส่วนหนึ่งเป็นจักรภพเองที่ร้องขอ และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขากล่าวถึงฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป
เลอศิลป์จับมือรษิกาเอาไว้และวางมืออีกข้างไว้ที่หลังของเธอตลอดเวลาราวกับเขากลัวว่าจักรภพจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา
รษิกาพยายามอย่างหนักที่จะไม่สนใจมือของเลอศิลป์ขณะที่ยืนยันรายละเอียดต่างๆ กับจักรภพ
“คุณหาผู้จัดจำหน่ายพวกนั้นได้ยังไงคะ?”
หญิงสาวใช้เวลาสองสามวันที่ผ่านมาโทรไปหาบริษัทจัดจำหน่ายสมุนไพรทุกแห่งที่เธอรู้จัก แต่ก็ไม่สามารถหาแหล่งที่เหมาะสมได้เลย
จักรภพยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาตอบว่า “คชาเรศกรุ๊ปถือเป็นผู้นำด้านสมุนไพรในประเทศ แน่นอนว่าเครือข่ายของเรากว้างกว่าเครือข่ายของคุณ ผมติดต่อผู้จัดจำหน่ายจากประเทศต้นกำเนิดของสมุนไพรโดยตรง สำหรับสมุนไพรเหล่านั้นที่ผมไม่สามารถหาผู้จัดจำหน่ายโดยตรงได้ ผมก็ติดต่อผู้กระจายสินค้าไปแทน”
รษิกาพยักหน้าด้วยความเข้าใจ
“แต่…” จักรภพเหลือบมองเลอศิลป์ “แต่คุณก็ได้รับสมุนไพรมาสมราคาอยู่นะ แม้ว่าสมุนไพรจะมีคุณภาพเหนือกว่า แต่ราคาพวกมันก็สูงมากอยู่เช่นกัน”
จักรภพเจรจากับเหล่าผู้จัดจำหน่ายโดยถือเอาคำยืนยันจากเลอศิลป์ว่าเรื่องราคาไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย
สถาบันวิจัยมีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?
รษิกาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและตอบว่า “ฉันยอมรับราคาที่ต่ำกว่านั้นได้ค่ะ”
เธอยืนยันรายละเอียดกับจักรภพไปอีกสองสามอย่างเกี่ยวกับสมุนไพรสำคัญๆ ซึ่งเขาก็อธิบายให้เธอฟังอย่างมีน้ำอดน้ำทน
รษิการู้สึกมั่นใจมากหลังจากสนทนากับจักรภพเสร็จแล้ว “ฉันไม่มีคำถามอื่นแล้วล่ะค่ะ คุณช่วยตรวจสอบกับพวกเขาทีได้ไหมว่าจะเซ็นสัญญาได้เร็วที่สุดเมื่อไร? เรารอนานมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ”
จักรภพมองเลอศิลป์อย่างประหม่า ดูท่าเหมือนเขากำลังถามเลอศิลป์
รษิกาขมวดคิ้วด้วยความสับสนเมื่อเธอเห็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างชายทั้งสองคน
นาทีต่อมา เลอศิลป์ก็พูดด้วยเสียงทุ้มลึกว่า “พวกผู้จัดจำหน่ายเหล่านั้นต้องการเซ็นสัญญากับคชาเรศกรุ๊ป พวกเขาจะส่งสมุนไพรให้คชาเรศกรุ๊ปซึ่งจะส่งต่อให้สถาบันวิจัยอีกที อีกอย่าง พวกนั้นยังขอให้ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปเป็นผู้รับรองด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...